Schronisko Blaszyńskich
 Budynek schroniska – widok współczesny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1050 m n.p.m. |
| Data otwarcia |
1946 |
| Właściciel |
rodzina Blaszyńskich z Chochołowa |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°14′39,25″N 19°48′41,05″E/49,244236 19,811403
| |
Schronisko Blaszyńskich pod Zawiesistą – niedziałające już prywatne schronisko w Dolinie Chochołowskiej w Tatrach Zachodnich. Znajdowało się pod Zawiesistą, przy drodze wiodącej dnem Doliny Chochołowskiej[1].
Pierwszy budynek w Dolinie Chochołowskiej rodzina Blaszyńskich (Jan Blaszyński Duszek i jego żona Karolina) postawiła w roku 1937. Był to niewielki bufet powyżej Wyżniej Bramy Chochołowskiej[2]. Chatę tę, podobnie jak schronisko Bukowskich na polanie Huciska, spaliły oddziały niemieckie 4 stycznia 1945 r.[3]
Blaszyńscy odbudowali budynek w nieco innym miejscu jeszcze w tym samym roku. Jednak i to schronisko nie przetrwało do czasów dzisiejszych. Spłonęło po akcji partyzanckich oddziałów Józefa Kurasia „Ognia”. Dopiero trzecia próba Blaszyńskich odniosła skutek. Odbudowany w marcu 1946 budynek stoi do dziś. Schronisko pod Zawiesistą funkcjonowało do roku 1974, oferowało miejsca noclegowe w dość słabych warunkach, elektryczność oraz kuchnię dla turystów. Znane było z dobrej atmosfery i wypieków. Po zamknięciu schroniska władze komunistyczne wykupiły je od prywatnych właścicieli i przekazały parkowi narodowemu. Dziś mieszka tam pracownik leśny TPN[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Józef Nyka: Tatry polskie. Przewodnik. Wyd. XIII. Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006. ISBN 83-915859-1-3.
- ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Vademecum Górskie COTG PTTK. [dostęp 2012-01-18].