Koropiec: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
→Historia: drobne merytoryczne |
||
| Linia 34: | Linia 34: | ||
Urokowi pałacu w Koropcu (między innymi marmurowe żłoby w stajniach) nie mógł oprzeć się marszałek Sejmu Galicyjskiego (namiestnik c.k.) Stanisław Badeni, który nie bez oporów ze strony właścicieli nabył pałac od syna Alfreda (Alfreda jr) w 1893. Po nim zaś majątek przypadł najmłodszemu jego synowi, Stefanowi, który był jego właścicielem do 1939 r.<br /> |
Urokowi pałacu w Koropcu (między innymi marmurowe żłoby w stajniach) nie mógł oprzeć się marszałek Sejmu Galicyjskiego (namiestnik c.k.) Stanisław Badeni, który nie bez oporów ze strony właścicieli nabył pałac od syna Alfreda (Alfreda jr) w 1893. Po nim zaś majątek przypadł najmłodszemu jego synowi, Stefanowi, który był jego właścicielem do 1939 r.<br /> |
||
W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] wieś była siedzibą [[gmina Koropiec|gminy wiejskiej Koropiec]] w [[Powiat buczacki (II Rzeczpospolita)|powiecie buczackim]], [[województwo tarnopolskie]]. W [[1929]] roku liczyła 5366 mieszkańców. |
W [[II Rzeczpospolita|II Rzeczypospolitej]] wieś była siedzibą [[gmina Koropiec|gminy wiejskiej Koropiec]] w [[Powiat buczacki (II Rzeczpospolita)|powiecie buczackim]], [[województwo tarnopolskie]]. W [[1929]] roku liczyła 5366 mieszkańców. W latach 1944-1945 Ukraińcy dokonali na Polakach mordów w pobliskich wsiach [[Zbrodnia w Puźnikach|Puźniki]], [[Zbrodnia w Korościatynie|Korościatyn]], [[Zbrodnie w Baryszu|Barysz]], [[Zbrodnia w Zalesiu Koropieckim|Zalesie]]. |
||
== Zabytki == |
== Zabytki == |
||
Wersja z 10:39, 28 wrz 2017
 Pałac Badeniego w Koropcu | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Powierzchnia |
8,61 km² | ||||
| Populacja (2011) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380 3555 | ||||
| Kod pocztowy |
48370 | ||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:airport} | |||||
| Strona internetowa | |||||
Koropiec (ukr. Коропець, Koropeć) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie monasterzyskim obwodu tarnopolskiego.
Historia
Do początku XVI w. Koropiec należał do dóbr królewskich. Pierwszy kościół parafialny wybudowany tu został w 1421 r. W 1615 r. wieś była już własnością Stefana Potockiego, wojewody bracławskiego. Dziedziczona w rodzinie Potockich przez dwa stulecia.
Przy końcu XVIII w. Koropiec nabyty została przez Mysłowskich h. Rawicz. Nowi właściciele w pocz. XIX w. wybudowali klasycystyczny pałacyk. W 2. poł. XIX w. właścicielem był Alfred Mysłowski, zamiłowany hodowca koni i uczestnik wyścigów. Żoną jego była Helena z Młockich, jedna z uznanych piękności Lwowa.
Urokowi pałacu w Koropcu (między innymi marmurowe żłoby w stajniach) nie mógł oprzeć się marszałek Sejmu Galicyjskiego (namiestnik c.k.) Stanisław Badeni, który nie bez oporów ze strony właścicieli nabył pałac od syna Alfreda (Alfreda jr) w 1893. Po nim zaś majątek przypadł najmłodszemu jego synowi, Stefanowi, który był jego właścicielem do 1939 r.
W II Rzeczypospolitej wieś była siedzibą gminy wiejskiej Koropiec w powiecie buczackim, województwo tarnopolskie. W 1929 roku liczyła 5366 mieszkańców. W latach 1944-1945 Ukraińcy dokonali na Polakach mordów w pobliskich wsiach Puźniki, Korościatyn, Barysz, Zalesie.
Zabytki
- pałac - pierwotny klasycystyczny pałac zwieńczony czterospadowym dachem został wzniesiony przez Mysłowskich na początku XIX w. Hr. Stanisław Marcin Badeni przebudował pałac po 1893 r. na wielkopańską rezydencję w stylu neorenesansowym[1]. Po 1945 r. mieścił się w nim dom dziecka i szkoła. Pałac otacza park krajobrazowy z początku XIX w. Przed 1939 r. park miał 200 ha, obecnie około 6 ha.
- kościół rzymskokatolicki pw. św. Mikołaja konsekrowany w 1882 r. Zrujnowany w okresie Ukraińskiej SRR po wysiedleniu z tych ziem Polaków gdy zamieniono go na magazyn ziarna. Remontowany po upadku ZSRR z inicjatywy polskiego duchownego ks. Ludwika Rutyny.
- cmentarz katolicki z 650 polskimi nagrobkami.
- cerkiew na Przewoźcu pw. Zaśnięcia Bogarodzicy z 1785 r.
- pomnik Anieli Krzywoń poległej w bitwie pod Lenino, Polki z położonej na północ wsi Puźniki.
Ludzie związani z Koropcem
- Mysłowscy a wśród nich:
- Antoni Mysłowski - dziedzic Koropca - 1802 - 10 grudnia 1872 (70), autor: Uwagi nad handlem zbożowym...
- Michał Kaziów - urodził się w Koropcu, polski pisarz i publicysta, dziennikarz radiowy pracownik Polskiego Związku Niewidomych.
- ↑ Roman Aftanazy: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław, Warszawa: 1995, s. 90-96.
Bibliografia
- Koropiec, wś, pow. tłumacki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 414.
- Przewoziec (1) cz. Koropca, na południe od Koropca, pow. buczacki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 188.
