Puławianie: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana]

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 00:28, 26 maj 2009

Puławianie – potoczna nazwa koterii (działalność frakcyjna była wówczas w partii zakazana) powstałej w kierownictwie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w 1956. Nazwa pochodzi od ul. Puławskiej w Warszawie, przy której mieszkało wielu jej zwolenników. Wśród zwolenników puławian było wielu działaczy pochodzenia żydowskiego. Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli Roman Zambrowski i Leon Kasman. Orientacja "puławska" skupiała głównie działaczy czynnych w pierwszym dziesięcioleciu Polski Ludowej. Do związanych z "puławianami" zaliczano również działaczy takich jak Jerzy Albrecht, Antoni Alster, Celina Budzyńska, Tadeusz Daniszewski, Ostap Dłuski, Edward Gierek, Romana Granas, Piotr Jaroszewicz, Helena Jaworska, Julian Kole, Wincenty Kraśko, Stanisław Kuziński, Władysław Matwin, Jerzy Morawski, Marian Naszkowski, Roman Nowak, Mateusz Oks, Józef Olszewski, Mieczysław Popiel, Jerzy Putrament, Mieczysław Rakowski, Adam Schaff, Artur Starewicz, Stefan Staszewski, Jerzy Sztachelski, Michalina Tatarkówna-Majkowska, Roman Werfel, Janusz Zarzycki^[1]. "Puławianie" wyrobili sobie opinię "dogmatyków i stalinowców"^[2].

Koteria puławian była opozycyjna wobec natolińczyków. Puławianie po śmierci Stalina zaczeli dążyć do liberalizacji systemu realnego socjalizmu. Zmiana ich orientacji była oceniana jako nieszczera i nieprawdziwa, służąca zachowaniu stanowisk i pozycji w państwie^[3]. Z czasem za "puławianami" opowiedział się ówczesny I skretarz PZPR Edward Ochab^[4]. Po wydarzeniach Poznańskiego Czerwca poparli kandydaturę Władysława Gomułki na pierwszego sekretarza PZPR.

Walkę między natolińczykami a puławianami opisał Witold Jedlicki w broszurze "Chamy i Żydy".

↑ Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 61. ISBN 83-7066-208-0
↑ Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 63. ISBN 83-7066-208-0
↑ Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 63. ISBN 83-7066-208-0
↑ Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 62. ISBN 83-7066-208-0

Zobacz też

Szablon:Historia stub

[1] Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 61. ISBN 83-7066-208-0

[2] Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 63. ISBN 83-7066-208-0

[3] Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 63. ISBN 83-7066-208-0

[4] Jerzy Eisler, Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989, BGW, Warszawa 1992, str. 62. ISBN 83-7066-208-0

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 '''Puławianie''' – potoczna nazwa [[koteria|koterii]] (działalność frakcyjna była wówczas w partii zakazana) powstałej w kierownictwie [[PZPR|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]] w [[1956]]. Nazwa  pochodzi od ul. Puławskiej w [[Warszawa|Warszawie]], przy której mieszkało wielu jej zwolenników. Wśród zwolenników puławian było wielu działaczy pochodzenia [[żyd]]owskiego. Do najbardziej prominentnych przedstawicieli puławian należeli [[Roman Zambrowski]] i [[Leon Kasman]]. Orientacja "puławska" skupiała głównie działaczy czynnych w pierwszym dziesięcioleciu Polski Ludowej. Do związanych z "puławianami" zaliczano również działaczy takich jak [[Jerzy Albrecht]], [[Antoni Alster]], [[Celina Budzyńska]], [[Tadeusz Daniszewski]], [[Ostap Dłuski]], [[Edward Gierek]], Romana Granas, [[Piotr Jaroszewicz]], Helena Jaworska, Julian Kole, [[Wincenty Kraśko]], Stanisław Kuziński, Władysław Matwin, Jerzy Morawski, Marian Naszkowski, [[Roman Nowak]], Mateusz Oks, Józef Olszewski, [[Mieczysław Popiel]], [[Jerzy Putrament]], [[Mieczysław Rakowski]], [[Adam Schaff]], [[Artur Starewicz]], Stefan Staszewski, [[Jerzy Sztachelski]], [[Michalina Tatarkówna-Majkowska]], Roman Werfel, [[Janusz Zarzycki]]<ref>[[Jerzy Eisler]], ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989'', BGW, Warszawa 1992, str. 61. ISBN 83-7066-208-0</ref>. "Puławianie" wyrobili sobie opinię "dogmatyków i [[Stalinizm|stalinowców]]"<ref>[[Jerzy Eisler]], ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989'', BGW, Warszawa 1992, str. 63. ISBN 83-7066-208-0</ref>.
-Koteria puławian była opozycyjna wobec [[natolińczycy|natolińczyków]]. Puławianie po śmierci [[Józef Stalin|Stalina]] zaczeli dążyć do liberalizacji systemu realnego socjalizmu. Zmiana ich orientacji była oceniana jako nieszczera i nieprawdziwa, służąca zachowaniu stanowisk i pozycji w państwie<ref>[[Jerzy Eisler]], ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989'', BGW, Warszawa 1992, str. 63. ISBN 83-7066-208-0</ref>. Z czasem za "puławianami" opowiedział się ówczesny I skretarz PZPR [[Edward Ochab]]<ref>[[Jerzy Eisler]], ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989'', BGW, Warszawa 1992, str. 62. ISBN 83-7066-208-0</ref>. Po wydarzeniach [[Poznański Czerwiec 56|Poznańskiego Czerwca]] poparli kandydaturę [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułki]] na pierwszego sekretarza PZPR.
+Koteria puławian była opozycyjna wobec [[natolińczycy|natolińczyków]]. Puławianie po śmierci [[Józef Stalin|Stalina]] zaczeli dążyć do liberalizacji systemu [[realny socjalizm|realnego socjalizmu]]. Zmiana ich orientacji była oceniana jako nieszczera i nieprawdziwa, służąca zachowaniu stanowisk i pozycji w państwie<ref>[[Jerzy Eisler]], ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989'', BGW, Warszawa 1992, str. 63. ISBN 83-7066-208-0</ref>. Z czasem za "puławianami" opowiedział się ówczesny I skretarz PZPR [[Edward Ochab]]<ref>[[Jerzy Eisler]], ''Zarys dziejów politycznych Polski 1944-1989'', BGW, Warszawa 1992, str. 62. ISBN 83-7066-208-0</ref>. Po wydarzeniach [[Poznański Czerwiec 56|Poznańskiego Czerwca]] poparli kandydaturę [[Władysław Gomułka|Władysława Gomułki]] na pierwszego sekretarza PZPR.
 Walkę między natolińczykami a puławianami opisał Witold Jedlicki w broszurze "Chamy i Żydy".