Cerkiew św. św. Kosmy i Damiana w Banicy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m ort.
Escarbot (dyskusja | edycje)
Linia 87: Linia 87:
[[Kategoria:Gmina Uście Gorlickie]]
[[Kategoria:Gmina Uście Gorlickie]]
[[Kategoria:Świątynie pod wezwaniem Świętych Kosmy i Damiana]]
[[Kategoria:Świątynie pod wezwaniem Świętych Kosmy i Damiana]]

[[ru:Церковь Святых Космы и Дамиана (Баница)]]

Wersja z 22:21, 15 lut 2013

Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Banicy
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Banica

Adres

{{{adres}}}

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Świętych Kosmy i Damiana w Banicy

Wezwanie

świętych Kosmy i Damiana

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:building}

Cerkiew śś. Kosmy i Damiana w Banicy – zabytkowa drewniana cerkiew greckokatolicka we wsi Banica. Zbudowana pod koniec XVIII wieku na miejscu trzech wcześniejszych cerkwi, z których pierwsza pochodziła z końca XVI wieku. W roku 1898 podczas gruntownej przebudowy powiększona została nawa, którą połączono z babińcem. Zmieniono także kształt dachu. W wieku XX była kilkukrotnie remontowana. W roku 1947 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Wezwanie cerkwi nie zostało zmienione.

Cerkiew o budowie trójdzielnej. W centrum wydłużona nawa połączona z babińcem. Na południu prezbiterium, na północy wieża. Ściany obite gontem, dachy blachą. Wewnątrz pochodzący z roku 1787 ikonostas. Wśród znajdujących się w cerkwi ikon znajdują się pochodzące z przełomu XVI i XVII wieku ikony przedstawiające apostołów oraz Deesis, a także pochodzące z roku 1702 przedstawienie Michała Archanioła. W nawie znajdują się dwa ołtarze boczne z XIX-wiecznym obrazem Wniebowzięcia Matki Bożej oraz współczesnym Matki Boskiej Częstochowskiej. Antepedium zdobione barokowymi malowidłami.

Teren cerkwi otoczony niskim kamiennym murem z bramą – dzwonnicą. W obrębie muru znajduje się pozostałość po pochodzącej z 1696 roku chrzcielnicy.

Bibliografia

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie Drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2003, str. 86-87, ISBN 83-89188-08-2