Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego: Różnice pomiędzy wersjami

Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego
International Civil Aviation Organization (ICAO)
Siedziba	Montreal
Sekretarz Generalny	Fang Liu
Utworzenie	4 kwietnia 1947
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 00:05, 16 paź 2016

Podpisywanie aktu powołującego ICAO, Chicago 1944

Organizacja Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ang. International Civil Aviation Organization, ICAO), jest odpowiedzialna za opracowywanie i wdrażanie międzynarodowych przepisów regulujących bezpieczeństwo ruchu lotniczego i ekonomię transportu lotniczego.

ICAO została powołana w 1944 r. na mocy konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym. Na jej siedzibę wybrano Montreal. Faktyczną działalność rozpoczęła 4 kwietnia 1947 r. jako wyspecjalizowana agenda działająca w systemie Narodów Zjednoczonych (ONZ). Polska była jednym z krajów, które 7 grudnia 1944 r. podpisały Konwencję chicagowską. Dokumenty ratyfikacyjne strona polska złożyła 4 kwietnia 1947 r., ale z uwagi na sytuację polityczną aż do 1957 r. nie mogła brać udziału w pracach ICAO. Polska weszła w skład ICAO ostatecznie w momencie ratyfikacji konwencji, tj. 20 listopada 1958^[1].

1 października 2013 roku Polska po raz pierwszy w historii została wybrana do Rady ICAO podczas 38 sesji Zgromadzenia ICAO w Montrealu, tym samym znalazła się w gronie 36 państw członkowskich które pokierują pracami ICAO do 2016 roku. Stałą przedstawicielką Polski w Radzie ICAO w Montrealu, jest dr hab. Małgorzata Polkowska, ekspert prawa lotniczego, związana z Urzędem Lotnictwa Cywilnego od 11 lat^[2].

Głównymi organami ICAO są: Zgromadzenie, Rada oraz Sekretariat. Na czele Rady stoi Przewodniczący, natomiast nadzór nad Sekretariatem sprawuje Sekretarz Generalny.

Członkami ICAO jest 191 państw^[3]. Celem działalności ICAO określonym w art. 44 konwencji chicagowskiej jest „rozwijanie zasad i techniki międzynarodowej żeglugi powietrznej oraz popieranie planowania i rozwoju międzynarodowego przewozu lotniczego”. W praktyce najważniejszymi elementami działalności ICAO są:

ustanawianie międzynarodowych norm i zalecanych metod postępowania w zakresie bezpieczeństwa, ochrony, ułatwień i ochrony środowiska w lotnictwie cywilnym, procedur dla służb żeglugi powietrznej oraz innych dokumentów o charakterze podręczników, wytycznych czy zbiorów najlepszych praktyk;
promowanie liberalizacji rynku międzynarodowego transportu lotniczego, publikowanie danych i analiz statystycznych oraz wydawanie niewiążących zaleceń i wytycznych dotyczących regulacji ekonomicznej tego rynku;
rozwój międzynarodowego prawa lotniczego poprzez pracę Komitetu Prawnego ICAO oraz organizowanie konferencji dyplomatycznych w sprawie przyjęcia umów międzynarodowych, dotyczących m.in. przestępstw przeciwko międzynarodowemu lotnictwu cywilnemu czy odszkodowań;
realizowanie projektów pomocy technicznej na zlecenie państw członkowskich;
kontrola przestrzegania międzynarodowych norm i zalecanych metod postępowania w formie audytów nadzoru nad bezpieczeństwem i ochroną lotnictwa cywilnego w państwach członkowskich;
prowadzenie badań, studiów i analiz prowadzących do rozwoju lotnictwa cywilnego.

Biura regionalne

ICAO posiada siedem biur regionalnych obejmujących swym zasięgiem siedem regionów:

Azja i Pacyfik (Bangkok, Tajlandia)
Bliski Wschód (Kair, Egipt)
Zachodnia i Centralna Afryka (Dakar, Senegal)
Ameryka Południowa (Lima, Peru)
Ameryka Północna, Ameryka Środkowa i Karaiby (Meksyk, Meksyk)
Afryka Wschodnia i Środkowa (Nairobi, Kenia)
Europa i Atlantyk Północny (Paryż, Francja)

Lista Przewodniczących Rady

Edward Pearson Warner (USA) (1947-1957)
Walter Binaghi (Argentyna) (1957-1976)
Assad Kotaite (Liban) (1976-2006)
Roberto Kobeh Gonzalez (Meksyk) (2006-2013)
Olumuyiwa Benard Aliu (Nigeria) (2014-obecnie)

Lista Sekretarzy Generalnych

Albert Roper (Francja) (1944-1951)
Carl Ljungberg (Szwecja) (1952-1959)
Ronald MacAllister Macdonnell (Kanada) (1959-1964)
Bernardus Tielman Twigt (Holandia) (1964-1970)
Assad Kotaite (Liban) (1970-1976)
Yves Lambert (Francja) (1976-1988)
Shivinder Singh Sidhu (Indie) (1988-1991)
Philippe Rochat (Szwajcaria) (1991-1997)
Renato Claudio Costa Pereira (Brazylia) (1997-2003)
Taïeb Chérif (Algeria) (2003-2009)
Raymond Benjamin (Francja) (2009-2015)
Fang Liu (Chiny) (2015-obecnie)

Zobacz też

Linki zewnętrzne

Strona ICAO

↑ Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (International Civil Aviation Organization – ICAO)
↑ Polska w ICAO, Urząd Lotnistwa Cywilnego
↑ Lista państw (PDF), dostęp 2013-05-08

{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.

[1] Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (International Civil Aviation Organization – ICAO)

[2] Polska w ICAO, Urząd Lotnistwa Cywilnego

[lista-3] Lista państw (PDF), dostęp 2013-05-08

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+{{Współrzędne|45°30′01″N 73°33′51″W|umieść=na górze}}
-{{koordynaty|45|30|1|N|73|33|51|W}}
 {{Organizacja międzynarodowa infobox
  | nazwa_oryginalna = International Civil Aviation Organization'' (ICAO)

Dokumenty	Karta Narodów Zjednoczonych Rezolucje Zgromadzenia Ogólnego Rezolucje Rady Bezpieczeństwa
Członkostwo	Lista państw członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych Członkowie Rady Bezpieczeństwa
Główne organy	Zgromadzenie Ogólne Rada Bezpieczeństwa Rada Gospodarcza i Społeczna Rada Powiernicza Rada Praw Człowieka Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości Sekretariat
Programy, fundusze i biura	UNCTAD UNDCP UNDP UNEP UNFPA UN-Habitat UNHCR UNICEF UNHCHR UNOOSA UNODC UNOSAT UNRWA WFP UNRIC UNV OCHA UNODA
Organizacje wyspecjalizowane	Bank Światowy FAO ICAO IFAD IMO ITU MFW ILO UPU WHO WIPO WMO UNESCO UNIDO UNITAR
Siły pokojowe	BINUB MINURSO MINUSMA MINUSTAH MONUA MONUSCO ONUB UNAMA UNAMIR UNCRO UNDOF UNEF UNFICYP UNIFIL UNMEE UNMIL UNMIN UNMIS UNMIT UNOCI UNOMIG UNOTIL UNPROFOR UNPSG UNRWA UNTSO
Pozostałe	UNPC UNCCP UNSCEAR
Powiązane	Liga Narodów Międzynarodowe Dni i Tygodnie ONZ Międzynarodowy Rok ONZ