Ludwik Sforza: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
Boty
1 384 760 edycji
Przekształcanie na Szablon:Władca infobox
Linia 1: Linia 1:
{{dopracować|wer|źródła=2017-10}}
{{Władca infobox
{{Władca infobox
|władca = Ludwik Sforza
|władca = Ludwik Sforza
Linia 39: Linia 40:
|rodzeństwo = [[Galeazzo Maria Sforza]]
|rodzeństwo = [[Galeazzo Maria Sforza]]
|1. związek = żona
|1. związek = żona
|1. związek z = [[Beatrice d'Este]]
|1. związek z = [[Beatrice d’Este]]
|1. związek od =
|1. związek od =
|1. związek do =
|1. związek do =
Linia 52: Linia 53:
W latach [[1480]]–[[1494|94]] sprawował władzę jako regent małoletniego bratanka [[Gian Galeazzo Sforza|Gian Galeazzo Sforzy]] (ojca [[Bona Sforza|Bony Sforzy]]), a po jego śmierci został księciem Mediolanu. Był jednym z inspiratorów wyprawy [[władcy Francji|króla Francji]] [[Karol VIII Walezjusz|Karola VIII]] do Włoch z lat [[1494]]-[[1495]], która zapoczątkowała wieloletnie [[wojny włoskie]]. Początkowo był w sojuszu z Francją; gdy jednak Karol VIII w 1495 zajął [[Królestwo Neapolu]], Ludovico przeszedł na stronę jego przeciwników, co zmusiło Karola do opuszczenia Włoch. W [[1499]] został pozbawiony władzy przez kolejnego króla Francji [[Ludwik XII|Ludwika XII]], wspieranego przez [[Republika Wenecka|Wenecję]]. W lutym [[1500]] odzyskał władzę w Mediolanie; jednak w kwietniu tego roku Francuzi raz jeszcze opanowali Księstwo, a sam Ludovico został przez nich ujęty i do śmierci więziony w zamku [[Loches]] w [[Turenia|Turenii]].
W latach [[1480]]–[[1494|94]] sprawował władzę jako regent małoletniego bratanka [[Gian Galeazzo Sforza|Gian Galeazzo Sforzy]] (ojca [[Bona Sforza|Bony Sforzy]]), a po jego śmierci został księciem Mediolanu. Był jednym z inspiratorów wyprawy [[władcy Francji|króla Francji]] [[Karol VIII Walezjusz|Karola VIII]] do Włoch z lat [[1494]]-[[1495]], która zapoczątkowała wieloletnie [[wojny włoskie]]. Początkowo był w sojuszu z Francją; gdy jednak Karol VIII w 1495 zajął [[Królestwo Neapolu]], Ludovico przeszedł na stronę jego przeciwników, co zmusiło Karola do opuszczenia Włoch. W [[1499]] został pozbawiony władzy przez kolejnego króla Francji [[Ludwik XII|Ludwika XII]], wspieranego przez [[Republika Wenecka|Wenecję]]. W lutym [[1500]] odzyskał władzę w Mediolanie; jednak w kwietniu tego roku Francuzi raz jeszcze opanowali Księstwo, a sam Ludovico został przez nich ujęty i do śmierci więziony w zamku [[Loches]] w [[Turenia|Turenii]].


Jego żoną była [[Beatrice d'Este]], córka [[Herkules I d'Este|Herkulesa I d'Este]] i Eleonory Aragońskiej. Przydomek Maura nadano mu ze względu na śniadą cerę. Był on bezwzględnym i pragmatycznym władcą [[renesans]]owym, a zarazem wybitnym mecenasem sztuki. Za jego panowania mediolański dwór stał się najświetniejszy w Europie, pracowali dla niego architekt [[Donato Bramante|Bramante]] i [[Leonardo da Vinci]], który sportretował jego kochankę [[Cecylia Gallerani|Cecylię Gallerani]] na obrazie ''[[Dama z gronostajem]]'' oraz nieślubną córkę [[Bianca Giovanna Sforza|Biankę]] na portrecie zwanym ''[[La Bella Principessa]]''.
Jego żoną była [[Beatrice d’Este]], córka [[Herkules I d’Este|Herkulesa I d’Este]] i Eleonory Aragońskiej. Przydomek Maura nadano mu ze względu na śniadą cerę. Był on bezwzględnym i pragmatycznym władcą [[renesans]]owym, a zarazem wybitnym mecenasem sztuki. Za jego panowania mediolański dwór stał się najświetniejszy w Europie, pracowali dla niego architekt [[Donato Bramante|Bramante]] i [[Leonardo da Vinci]], który sportretował jego kochankę [[Cecylia Gallerani|Cecylię Gallerani]] na obrazie ''[[Dama z gronostajem]]'' oraz nieślubną córkę [[Bianca Giovanna Sforza|Biankę]] na portrecie zwanym ''[[La Bella Principessa]]''.


Finansował budowy kanałów i fortyfikacji oraz urządzał wielkie festyny. Doprowadził do supremacji Mediolanu w stosunkach z państwami włoskimi (sojusz z [[Florencja|Florencją]]). Wraz z końcem jego rządów Mediolan dostał się pod panowanie francuskie.
Finansował budowy kanałów i fortyfikacji oraz urządzał wielkie festyny. Doprowadził do supremacji Mediolanu w stosunkach z państwami włoskimi (sojusz z [[Florencja|Florencją]]). Wraz z końcem jego rządów Mediolan dostał się pod panowanie francuskie.

Wersja z 09:55, 22 paź 2017

Ludwik Sforza
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
regent Mediolanu
Okres

od 1480
do 1494

książę Mediolanu
Okres

od 1494
do 1499

Poprzednik

Gian Galeazzo Sforza

książę Mediolanu
Okres

1500

Dane biograficzne
Dynastia

Sforzowie

Data urodzenia

27 lipca 1452

Data śmierci

27 maja 1508

Ojciec

Francesco I Sforza

Matka

Bianka Maria Visconti

Rodzeństwo

Galeazzo Maria Sforza

Żona

Beatrice d’Este

Dzieci

Maksymilian, Franciszek

Ludovico Sforza, zwany Ludovico il Moro lub Maur, znany także jako Ermelino (z wł. gronostaj), (ur. 27 lipca 1452, zm. 27 maja 1508), książę Mediolanu 1494–1499, syn Francesco I Sforzy i Bianki Marii Visconti. Młodszy brat Galeazzo Marii Sforzy.

W latach 1480–94 sprawował władzę jako regent małoletniego bratanka Gian Galeazzo Sforzy (ojca Bony Sforzy), a po jego śmierci został księciem Mediolanu. Był jednym z inspiratorów wyprawy króla Francji Karola VIII do Włoch z lat 1494-1495, która zapoczątkowała wieloletnie wojny włoskie. Początkowo był w sojuszu z Francją; gdy jednak Karol VIII w 1495 zajął Królestwo Neapolu, Ludovico przeszedł na stronę jego przeciwników, co zmusiło Karola do opuszczenia Włoch. W 1499 został pozbawiony władzy przez kolejnego króla Francji Ludwika XII, wspieranego przez Wenecję. W lutym 1500 odzyskał władzę w Mediolanie; jednak w kwietniu tego roku Francuzi raz jeszcze opanowali Księstwo, a sam Ludovico został przez nich ujęty i do śmierci więziony w zamku Loches w Turenii.

Jego żoną była Beatrice d’Este, córka Herkulesa I d’Este i Eleonory Aragońskiej. Przydomek Maura nadano mu ze względu na śniadą cerę. Był on bezwzględnym i pragmatycznym władcą renesansowym, a zarazem wybitnym mecenasem sztuki. Za jego panowania mediolański dwór stał się najświetniejszy w Europie, pracowali dla niego architekt Bramante i Leonardo da Vinci, który sportretował jego kochankę Cecylię Gallerani na obrazie Dama z gronostajem oraz nieślubną córkę Biankę na portrecie zwanym La Bella Principessa.

Finansował budowy kanałów i fortyfikacji oraz urządzał wielkie festyny. Doprowadził do supremacji Mediolanu w stosunkach z państwami włoskimi (sojusz z Florencją). Wraz z końcem jego rządów Mediolan dostał się pod panowanie francuskie.

Władcy Mediolanu
Seniorowie Mediolanu
Książęta Mediolanu i
panowanie francuskie
Panowanie hiszpańskie
Panowanie austriackie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Sforza&oldid=50666788”