Lech Kobyliński: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne techniczne |
drobne redakcyjne |
||
Linia 72: | Linia 72: | ||
Twórca ośrodka badawczego Politechniki Gdańskiej w [[Iława|Iławie]], w którym testowano zachowanie się modeli statków w warunkach rzeczywistego falowania. Konstruktor eksperymentalnych form jednostek pływających – [[wodolot]]ów i [[poduszkowiec|poduszkowców]]. Wieloletni dyrektor Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej. |
Twórca ośrodka badawczego Politechniki Gdańskiej w [[Iława|Iławie]], w którym testowano zachowanie się modeli statków w warunkach rzeczywistego falowania. Konstruktor eksperymentalnych form jednostek pływających – [[wodolot]]ów i [[poduszkowiec|poduszkowców]]. Wieloletni dyrektor Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej. |
||
Po zakończeniu z przyczyn politycznych programu konstrukcji wodolotów (zbudowano tylko jedną jednostkę, której nadano nazwę "Zryw I"[http://www.smartage.pl/zryw-i-pierwszy-polski-wodolot/] w [[1966]], po czym program pod naciskiem [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] został przerwany), prowadził aktywne badania nad |
Po zakończeniu z przyczyn politycznych programu konstrukcji wodolotów (zbudowano tylko jedną jednostkę, której nadano nazwę "Zryw I"[http://www.smartage.pl/zryw-i-pierwszy-polski-wodolot/] w [[1966]], po czym program pod naciskiem [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] został przerwany), prowadził aktywne badania nad konstrukcjami poduszkowców. |
||
W latach [[1976]]–[[1983]] przebywał w [[Londyn]]ie jako członek sekretariatu [[Międzynarodowa Organizacja Morska|Międzynarodowej Organizacji Morskiej]]. W latach [[1986]]–[[1990]] był sekretarzem naukowym Oddziału PAN w Gdańsku. Wykładał jako zaproszony profesor na wielu politechnikach zagranicznych, m.in. w [[Petersburg]]u w Rosji, w [[Brema|Bremie]] w Niemczech, w [[Trondheim]] w Norwegii i w [[Teheran]]ie i [[Bandar-e Abbas]] w Iranie. |
W latach [[1976]]–[[1983]] przebywał w [[Londyn]]ie jako członek sekretariatu [[Międzynarodowa Organizacja Morska|Międzynarodowej Organizacji Morskiej]]. W latach [[1986]]–[[1990]] był sekretarzem naukowym Oddziału PAN w Gdańsku. Wykładał jako zaproszony profesor na wielu politechnikach zagranicznych, m.in. w [[Petersburg]]u w Rosji, w [[Brema|Bremie]] w Niemczech, w [[Trondheim]] w Norwegii i w [[Teheran]]ie i [[Bandar-e Abbas]] w Iranie. |
Wersja z 22:45, 7 paź 2018
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Profesor nauk technicznych | |
Specjalność: budowa okrętów, hydromechanika | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1961 – eksploatacja maszyn |
Habilitacja |
1963 |
Profesura |
1969 |
Polska Akademia Nauk | |
Status |
członek korespondent |
Doktor honoris causa Uniwersytet Morski w St. Petersburgu – 1989 Akademia Marynarki Wojennej w Gdyni – 1990 Politechnika Gdańska – 2004 | |
Nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Politechnika Gdańska |
Dyrektor | |
Jednostka |
Instytut Okrętowy PG |
Okres spraw. |
1963–1975, 1983–1990 |
Odznaczenia | |
komandor porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
Dowódca batalionu powstańczego |
Główne wojny i bitwy |
Lech Konrad Kobyliński (ur. 1 maja 1923 w Wilnie) – polski naukowiec, specjalista w dziedzinie budowy okrętów, jeden z twórców polskiego okrętownictwa, wieloletni profesor Politechniki Gdańskiej.
Profesor nauk technicznych inżynier, członek korespondent PAN[1] od r. 1976, doktor honoris causa trzech uczelni: Uniwersytetu Morskiego w Sankt Petersburgu, Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (1990)[2] i Politechniki Gdańskiej (2004)[3]. Członek honorowy Royal Institution of Naval Architects w Londynie.
Życiorys
W czasie II wojny światowej organizator i dowódca (pod pseudonimem „Konrad”) konspiracyjnego batalionu szturmowego im. Czwartaków (wchodzącego w skład Gwardii Ludowej, a później Armii Ludowej). Główny uczestnik zamachu na Café Club w dniu 11 lipca 1943 r. (to on wszedł do lokalu i rzucił na środek sali ładunek wybuchowy)[4]. Brał udział w powstaniu warszawskim, jako d-ca 4 batalionu "Czwartaków", walcząc na Woli, Starym Mieście (tu m.in. d-ca obrony reduty "Mostowa" i Żoliborzu. Dwukrotnie ranny i kontuzjowany, awansowany do stopnia kapitana. Przypadkiem ocalał 26 sierpnia 1944 r. po zbombardowaniu kamienicy przy ul. Freta 16, kiedy pod jej gruzami zginęło kilku członków dowództwa Okręgu Warszawskiego AL[5]. Po upadku powstania odmówił poddania się Niemcom i wraz z grupą pozostałych przy życiu żołnierzy batalionu im. Czwartaków przepłynął Wisłę.
Tak o nim pisze Tomasz Strzembosz w publikacji Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944[6]:
To ich właśnie pseudonimy legenda otoczyła nimbem niezwykłych czynów, to ich pseudonimami nazywano konspiracyjne oddziały, nie tylko przez obyczaj wiązania nazwy jednostki z pseudonimem dowódcy, ale przede wszystkim dlatego, że to ich indywidualności wpływały decydująco na wartość oddziału i skalę jego osiągnięć. W przeważającej liczbie przypadków byli to nie tylko kierownicy, ale prawdziwe „dusze zespołów”, osobowości, wokół których skupiało się życie całej grupy: nie tylko dowódcy wojskowi, ale także przywódcy duchowi, przyjaciele, inspiratorzy. [...] Tacy młodzi dowódcy, jak „Zośka” (Tadeusz Zawadzki), „Maciek” (Maciej Bittner), „Rudy” (Jan Bytnar), „Felek” (Feliks Pendelski), „Jeremi” (Jerzy Zborowski) z Kedywu KG AK, „Stasinek” (Stanisław Sosabowski), „Żbik” (Zdzisław Zajdler) i „Rygiel” (Kazimierz Pogorzelski) z Kedywu Okręgu, „Jacek” (Franciszek Bartoszek) ze specgrupy Sztabu Głównego GL oraz „Konrad” (Lech Kobyliński) z oddziałów ZWM czy „Antek” (Władysław Andrzejczak) z ML RPPS – byli rzeczywistymi twórcami dowodzonych przez siebie oddziałów, a jednocześnie wzorami osobowymi dla żołnierzy.
Twórca ośrodka badawczego Politechniki Gdańskiej w Iławie, w którym testowano zachowanie się modeli statków w warunkach rzeczywistego falowania. Konstruktor eksperymentalnych form jednostek pływających – wodolotów i poduszkowców. Wieloletni dyrektor Instytutu Okrętowego Politechniki Gdańskiej.
Po zakończeniu z przyczyn politycznych programu konstrukcji wodolotów (zbudowano tylko jedną jednostkę, której nadano nazwę "Zryw I"[1] w 1966, po czym program pod naciskiem ZSRR został przerwany), prowadził aktywne badania nad konstrukcjami poduszkowców.
W latach 1976–1983 przebywał w Londynie jako członek sekretariatu Międzynarodowej Organizacji Morskiej. W latach 1986–1990 był sekretarzem naukowym Oddziału PAN w Gdańsku. Wykładał jako zaproszony profesor na wielu politechnikach zagranicznych, m.in. w Petersburgu w Rosji, w Bremie w Niemczech, w Trondheim w Norwegii i w Teheranie i Bandar-e Abbas w Iranie.
Od 1985 jest przewodniczącym Komisji Morskiej przy Oddziale PAN w Gdańsku. Twórca Fundacji Bezpieczeństwa Żeglugi i Ochrony Środowiska. Współtwórca jednego z czterech na świecie[7] ośrodków szkoleniowo-badawczych manewrowania statkiem (Szkoła Kapitanów w Iławie) na jeziorze Slim (vel Kamionka)[8].
W ostatnich latach zajmuje się głównie zagadnieniami bezpieczeństwa żeglugi morskiej.
W latach 1957-1987 był członkiem PZPR. Członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa PRL Wojciechu Jaruzelskim w latach 1986-1989.
W 1994 był członkiem Honorowego Komitetu Obchodów Pięćdziesiątej Rocznicy Powstania Warszawskiego.
Awanse
- porucznik
- kapitan - wrzesień 1944 w Armii Ludowej
- komandor porucznik - w Marynarce Wojennej po wojnie
Odznaczenia
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2003)[9]
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy
- Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
- Złoty Krzyż Zasługi[10]
- Krzyż Walecznych
- Krzyż Partyzancki
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
i inne.
Ważniejsze publikacje książkowe
- Śruby okrętowe, Warszawa 1955
- Przybliżone metody obliczenia oporu i wpływ kształtu kadłuba na opór, Warszawa 1960
- Teoria oporu i badania modelowe, Warszawa 1961
- Słownik budowy okrętów: rodzaje statków (współautor), Warszawa 1969 (też w wersji angielskiej i rosyjskiej)
- Słownik budowy okrętów: teoria okrętu (współautor), Warszawa 1972 (też w wersji angielskiej i rosyjskiej)
- Stability and safety of ships (współautor), Kidlington 2003
- Garść wspomnień z długiego życia [autobiografia]; Gdańsk 2018, wyd. Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej
Życie prywatne
Jego dziećmi są:
- Krystyna Gutowska – dr, filozof
- Zbigniew Kobyliński – prof. dr hab., archeolog
- Szymon Kobyliński – muzyk rockowy z zespołu Blenders
Inni krewni:
- Halina Turska – uczona polska, językoznawca, profesor Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu
- Szymon Kobyliński – grafik, rysownik-karykaturzysta, satyryk
- Paweł Walewski – dziennikarz i publicysta
Bibliografia
- Kobyliński Lech, Garść wspomnień z długiego życia [autobiografia]; Gdańsk 2018, wyd. Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej
- Prof. zw. dr inż. Lech Kobyliński doktor honoris causa Politechniki Gdańskiej, wyd. Politechniki Gdańskiej, Gdańsk 2004.
- Czwartacy : wspomnienia byłych żołnierzy Szturmowego Batalionu AL [Armii Ludowej] im. „Czwartaków” 1943-1945, wyd. 5, Warszawa 1977, wyd. Książka i Wiedza
- Biogram, Polska Akademia Nauk
Przypisy
- ↑ Polska Akademia Nauk: Skład Komitetu Transportu. [dostęp 2016-11-05].
- ↑ Doktorzy honoris causa AMW. amw.gdynia.pl. [dostęp 25 lutego 2011].
- ↑ Osoby uhonorowane tytułem doktora honoris causa PG. pg.gda.pl. [dostęp 23 lutego 2011].
- ↑ L. Kobyliński, Garść wspomnień z długiego życia [autobiografia]; Gdańsk 2018, wyd. Fundacja Promocji Przemysłu Okrętowego i Gospodarki Morskiej, ss. 188-191.
- ↑ L. Kobyliński, Garść wspomnień..., s. 238.
- ↑ Tomasz Strzembosz, Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1983, wyd. II, ISBN 83-06-00717-4
- ↑ Ośrodek kapitanów w Kamionce. gmina-ilawa.pl, 2013-05-27. Cytat: Ośrodek pod Iławą jest jednym z niewielu takich w świecie, przekazujących wiedzę na ten temat – z wykorzystaniem miniatur prawdziwych jednostek. Podobne istnieją w Australii, Francji, Anglii.
- ↑ L. Kobyliński, Garść wspomnień.., ss. 544-558.
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 55, poz. 855.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 477
- Członkowie Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
- Członkowie ZBoWiD
- Wykładowcy Politechniki Gdańskiej
- Doktorzy honoris causa Akademii Marynarki Wojennej
- Doktorzy honoris causa Politechniki Gdańskiej
- Działacze PZPR
- Ludzie związani z Iławą
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Partyzanckim
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych
- Odznaczeni Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Polscy inżynierowie
- Żołnierze batalionu im. Czwartaków
- Członkowie korespondenci PAN
- Oficerowie Armii Ludowej
- Urodzeni w 1923
- Odznaczeni Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945