'''Pokój w Raciążku''' – porozumienie polsko-litewsko-krzyżackie z 22 maja [[1404]] roku dotyczące wykupu przez Polskę [[ziemia dobrzyńska|Ziemi dobrzyńskiej]] i zamku w Złotorii oraz potwierdzenia prawnegostatusu Żmudzi.
'''Pokój w Raciążku''' – porozumienie polsko-litewsko-krzyżackie z 22 maja [[1404]] roku dotyczące wykupu przez Królestwo Polskie [[ziemia dobrzyńska|ziemi dobrzyńskiej]] i [[Zamek w Złotorii|zamku w Złotorii]] oraz potwierdzenia praw Krzyżaków do Żmudzi.
[[Plik:Peace_of_Raciaz.jpg|mały|Pokój w Raciążku]]
[[Plik:Peace_of_Raciaz.jpg|mały|Pokój w Raciążku]]
[[Plik:Polska 1386 - 1434.png|thumb|220x220px|Państwo polsko-litewskie w latach 1386-1434]]
[[Plik:Polska 1386 - 1434.png|thumb|220x220px|Państwo polsko-litewskie w latach 1386-1434]]
Linia 5:
Linia 5:
== Tło ==
== Tło ==
W styczniu 1402 roku litewski książę [[Świdrygiełło]] zbiegł do Krzyżaków, z którymi wszedł wcześniej w porozumienie chcąc przy ich pomocy pozbawić władzy na Litwie księcia [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]]. Świdrygiełło w marcu 1402 roku przebywając w [[Malbork|Malborku]] ogłosił się Wielkim Księciem Litewskim i zgodził się potwierdzić, że Krzyżacy mają prawa do [[Żmudź|Żmudzi]] oraz uznał ich pretensje do Pskowa. Jednocześnie zyskał poparcie prawosławnych bojarów na terenie Litwy. Następnie Świdrygiełło razem z Krzyżakami inflanckimi najechał na Litwę zagrażając Wilnu, ale nie udało mu się pokonać Witolda, którego wsparły wojska polskie (zdobyto krzyżacki [[Dyneburg]] i Gotterswerder). Wspólnemu stanowisku polsko-litewskiemu sprzyjała zawarta w 1401 roku [[Unia wileńsko-radomska]]. Zakon odpowiedział wielką wyprawą w lipcu 1402 roku, która jednak nie pokonała Witolda. W lutym 1403 roku Krzyżacy i Świdrygiełło ponowili atak, ale nie nie byli w stanie uzyskać konkretnych rezultatów. W 1403 roku polska dyplomacja uzyskała od papieża bullę zakazującą Krzyżakom atakowania Litwy. Doprowadziło to do rozejmu, na mocy którego Krzyżacy w 1404 roku zerwali układ sojuszniczy ze Świdrygiełłą.
Od czasu [[Pokój na wyspie Salin|Pokoju salińskiego]] w 1398 roku Żmudź należała do Zakonu Krzyżackiego. W marcu 1401 roku wybuchło na Żmudzi powstanie przeciwko Krzyżakom, a pod koniec roku Litwa oficjalnie zaczęła pomagać powstańcom. W styczniu 1402 roku litewski książę [[Świdrygiełło]] zbiegł do Krzyżaków, z którymi wszedł wcześniej w porozumienie chcąc przy ich pomocy pozbawić władzy na Litwie księcia [[Witold Kiejstutowicz|Witolda]]. Świdrygiełło w marcu 1402 roku ogłosił się w Malborku Wielkim Księciem Litewskim i zgodził się potwierdzić, że Krzyżacy mają prawa do [[Żmudź|Żmudzi]] oraz uznał ich pretensje do [[Psków|Pskowa]]. Jednocześnie zyskał poparcie prawosławnych bojarów na terenie Litwy. Następnie Świdrygiełło razem z Krzyżakami inflanckimi najechał na Litwę zagrażając Wilnu, ale nie udało mu się pokonać Witolda, którego wsparły wojska polskie (zdobyto krzyżacki [[Dyneburg]] i Gotterswerder nad Niemnem). Wspólnemu stanowisku polsko-litewskiemu sprzyjała zawarta w 1401 roku [[Unia wileńsko-radomska]]. Zakon odpowiedział wielką wyprawą w lipcu 1402 roku, która jednak nie pokonała Witolda. W lutym 1403 roku Krzyżacy i Świdrygiełło ponowili atak, ale nie nie byli w stanie uzyskać konkretnych rezultatów. W 1403 roku polska dyplomacja uzyskała od papieża bullę zakazującą Krzyżakom atakowania Litwy. Doprowadziło to do rozejmu, na mocy którego Krzyżacy w 1404 roku zerwali układ sojuszniczy ze Świdrygiełłą.
W dniach 18-23 maja [[1404]] roku na [[Zamek w Raciążku|zamku w Raciążku]] przebywali [[król]] [[Władysław II Jagiełło]] i [[książę]] [[Witold Kiejstutowicz]], których posłowie spotkali się z posłami krzyżackimi na wiślanej wyspie pod zamkiem. Negocjacje zakończono 21 maja, a dokumenty podpisano 22 maja na kępie wiślanej pod zamkiem<ref name=":0">http://rcin.org.pl/Content/6099/WA303_8811_SZ40-r2002_Studia-Zrodloznawcze%2004%20Nowak-M.pdf</ref>.
W dniach 18-23 maja [[1404]] roku na [[Zamek w Raciążku|zamku w Raciążku]] przebywali [[król]] [[Władysław II Jagiełło]] i [[książę]] [[Witold Kiejstutowicz]], których posłowie spotkali się z posłami krzyżackimi na wiślanej wyspie pod zamkiem. Negocjacje zakończono 21 maja, a dokumenty podpisano 22 maja na kępie wiślanej pod zamkiem<ref name=":0">http://rcin.org.pl/Content/6099/WA303_8811_SZ40-r2002_Studia-Zrodloznawcze%2004%20Nowak-M.pdf</ref>.
Wersja z 12:17, 24 sty 2018
Pokój w Raciążku – porozumienie polsko-litewsko-krzyżackie z 22 maja 1404 roku dotyczące wykupu przez Królestwo Polskie ziemi dobrzyńskiej i zamku w Złotorii oraz potwierdzenia praw Krzyżaków do Żmudzi.
Pokój w RaciążkuPaństwo polsko-litewskie w latach 1386-1434Ruiny zamku w Raciążku
Tło
Od czasu Pokoju salińskiego w 1398 roku Żmudź należała do Zakonu Krzyżackiego. W marcu 1401 roku wybuchło na Żmudzi powstanie przeciwko Krzyżakom, a pod koniec roku Litwa oficjalnie zaczęła pomagać powstańcom. W styczniu 1402 roku litewski książę Świdrygiełło zbiegł do Krzyżaków, z którymi wszedł wcześniej w porozumienie chcąc przy ich pomocy pozbawić władzy na Litwie księcia Witolda. Świdrygiełło w marcu 1402 roku ogłosił się w Malborku Wielkim Księciem Litewskim i zgodził się potwierdzić, że Krzyżacy mają prawa do Żmudzi oraz uznał ich pretensje do Pskowa. Jednocześnie zyskał poparcie prawosławnych bojarów na terenie Litwy. Następnie Świdrygiełło razem z Krzyżakami inflanckimi najechał na Litwę zagrażając Wilnu, ale nie udało mu się pokonać Witolda, którego wsparły wojska polskie (zdobyto krzyżacki Dyneburg i Gotterswerder nad Niemnem). Wspólnemu stanowisku polsko-litewskiemu sprzyjała zawarta w 1401 roku Unia wileńsko-radomska. Zakon odpowiedział wielką wyprawą w lipcu 1402 roku, która jednak nie pokonała Witolda. W lutym 1403 roku Krzyżacy i Świdrygiełło ponowili atak, ale nie nie byli w stanie uzyskać konkretnych rezultatów. W 1403 roku polska dyplomacja uzyskała od papieża bullę zakazującą Krzyżakom atakowania Litwy. Doprowadziło to do rozejmu, na mocy którego Krzyżacy w 1404 roku zerwali układ sojuszniczy ze Świdrygiełłą.
Król Władysław Jagiełło otrzymał prawo wykupu Ziemi dobrzyńskiej od Zakonu Krzyżackiego za kwotę 50 000 florenów węgierskich w ciągu 1 roku i 6 tygodni. Ziemia dobrzyńska została wykupiona przez Polskę w 1405 roku[1].
Książę Witold Kiejstutowicz odnowił postanowienia Pokoju salińskiego i potwierdził rezygnację ze Żmudzi[1].
Konrad von Jungingen zrzekł się wszelkich pretensji do Litwy[1].
Pieczęć majestatyczna duża króla Władysława JagiełłyKonrad von Jungingen zobowiązał się nie zawierać sojuszy z ludźmi, którzy mogliby być szkodliwi dla Korony Królestwa Polskiego[1]. Zobowiązanie to dotyczyło m.in. Świdrygiełły.
Król Władysław Jagiełło jako najwyższy książę litewski potwierdził Pokój saliński z 1398 roku, w którym Witold odstąpił Żmudź na rzecz Zakonu Krzyżackiego[1].
Witold zgodził się, że jeśliby naruszył Pokój saliński to naraziłby się na wojnę z Zakonem, która nie objęłaby jednak Królestwa Polskiego i nie naruszyłaby zawartego z nim pokoju[1].
Witold Kiejstutowicz zobowiązał się nie przyjmować w swoim kraju Żmudzinów przed rozmowami jego pełnomocników z posłami Zakonu[1].
Porozumienie okazało się mieć charakter przejściowy, gdy w maju 1409 wybuchło na Żmudzi powstanie przeciwko Krzyżakom, a Ulryk von Jungingen wypowiedział wojnę Królestwu Polskiemu i rozpoczęła się Wielka wojna z zakonem krzyżackim.
_and_the_Crown_of_the_Kingdom_of_Poland_(red)_in_1386_-_1434.png)
.jpg)
.jpg)
