Paweł Antoni Fontana: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:02, 13 sty 2020

Paweł Antoni Fontana, wł. Paolo Antonio Fontana (ur. 1696 w Castello Valsolda[[:d:{{{Q}}}#sitelinks-wikipedia|(inne języki)]] nad jeziorem Como, zm. 17 marca 1765 w Zasławiu na Wołyniu) – czołowy architekt doby późnego baroku w Polsce, pochodzący z regionu jezior Como (Lombardia, Włochy) i Lugano (Ticino, Szwajcaria), z którego wywodzą się najwybitniejsi Komaskowie epoki baroku, architekt nadworny rodu Sanguszków, autor kościołów, zespołów klasztornych, przebudów założeń pałacowych, głównie na Lubelszczyźnie i Wołyniu.

Życie i działalność

Urodził się w niewielkiej miejscowości na pograniczu włosko-szwajcarskim, kształcił się w północnych Włoszech, przede wszystkim w Turynie. Dla Sanguszków (najpierw dla Pawła Karola Sanguszki, a następnie dla wdowy po nim Barbary z Duninów) pracował od ok. 1733, przygotowując dla nich przebudowy założeń pałacowych w Lubartowie i Zasławiu na Wołyniu. Znany przede wszystkim jako autor obiektów sakralnych – kościołów w Rawie Ruskiej, Lubartowie, Włodawie, Chełmie, czy Wielkiej Synagogi we Włodawie. Był architektem kilku założeń klasztornych, m.in. we Lwowie i Lublinie.

Głównym przedmiotem jego zainteresowań twórczych była integracja przestrzeni i bryły w celu ujednolicenia wnętrza budowli. Połączenie planów podłużnego z centralnym było „odwiecznym marzeniem architektów”, jak pisze Mariusz Karpowicz w książce Sztuka polska XVIII wieku.

Obiekty zrealizowane przez Pawła Fontanę

1725 – Rawa Ruska, zespół klasztorny oo. Reformatów pw. św. Michała Archanioła,
lata 30. XVIII w. – Lubartów, przebudowa Pałacu Sanguszków,
1733–1738 – Lubartów, kościół farny pw. św. Anny,
1735–1756 – Chełm, Bazylika Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, dawna katedra unicka
1737–1741 – Lubartów, kościół Kapucynów pw. św. Wawrzyńca,
1738-1750 – Chełm, kościół oo. Reformatów pw. św. Andrzeja,
1741–1780 – Włodawa, kościół oo. Paulinów pw. św. Ludwika,
1742 – Lublin, kościół pw. św. Eliasza i klasztor karmelitów trzewiczkowych,
1743–1755 – Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Ostrowie Lubelskim,
1748–1770 – Lwów, Łyczaków, Kolegium Pijarskie dla szlachetnie urodzonych,
1749–1751 – Zasław, kościół i klasztor oo. Misjonarzy pw. św. Józefa, w tym projekt ołtarzy,
1753–1763 – Chełm, Kościół Rozesłania św. Apostołów, parafialny, dawniej oo. pijarów,
1753 – Zasław, kościół oo. Bernardynów pw. św. Michała Archanioła,
1754–1756 – Zasław, kościół farny pw. św. Jana, remont,
1755-1770 – Zasław, przebudowa pałacu Sanguszków,
1758-1779 – Winnica, kościół klasztorny dominikanów,
1764–1774 – Włodawa, Wielka Synagoga,
1770-1780 – Orchówek, kościół Kapucynów pw. św. Jana Jałmużnika.

Galeria

Włodawa - kościół oo. Paulinów pw. św. Ludwika
Chełm - kościół Wniebowzięcia NMP
Chełm - kościół oo. Pijarów pw. Rozesłania Apostołów
Ostrów Lubelski - kościół
Lubartów - kościół św. Anny
Zasław - kościół
Lubartów - Pałac Sanguszków

Bibliografia

Stanisław Łoza, Architekci i budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954.
Aleksander Strojny i in., Ukraina Zachodnia. Tam szum Prutu, Czeremoszu..., Wydawnictwo Bezdroża, Kraków 2005.
Adam Witusik i in. (red.), Słownik biograficzny miasta Lublina, Wydawnictwo UMCS, Lublin, 1993.
Polski Słownik Biograficzny.
Konrad Pyzel, Paolo Fontana [w] Internetowy Przewodnik Turystyczny, nr 2 (11), luty 2008; plik.pdf.

Linki zewnętrzne

Galeria zdjęć dzieł Pawła Fontany

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 == Życie i działalność ==
-Urodził się w niewielkiej miejscowości na pograniczu włosko-szwajcarskim, kształcił się w północnych Włoszech, przede wszystkim w [[Turyn]]ie. Dla [[Sanguszkowie|Sanguszków]] (najpierw dla [[Paweł Karol Sanguszko|Pawła Karola Sanguszki]], a następnie dla wdowy po nim Barbary z Duninów) pracował od ok. 1733, przygotowując dla nich przebudowy założeń pałacowych w [[Lubartów|Lubartowie]] i [[Zasław (Ukraina)|Zasławiu]] na [[Wołyń|Wołyniu]]. Znany przede wszystkim jako autor obiektów sakralnych – kościołów w [[Rawa Ruska|Rawie Ruskiej]], Lubartowie, [[Włodawa|Włodawie]], [[Chełm]]ie, czy Wielkiej Synagogi we Włodawie. Był architektem kilku założeń klasztornych, m.in. we [[Lwów|Lwowie]] i [[Lublin]]ie.
+Urodził się w niewielkiej miejscowości na pograniczu włosko-szwajcarskim, kształcił się w północnych Włoszech, przede wszystkim w [[Turyn]]ie. Dla [[Sanguszkowie|Sanguszków]] (najpierw dla [[Paweł Karol Sanguszko|Pawła Karola Sanguszki]], a następnie dla wdowy po nim Barbary z Duninów) pracował od ok. 1733, przygotowując dla nich przebudowy założeń pałacowych w [[Lubartów|Lubartowie]] i [[Zasław (Ukraina)|Zasławiu]] na [[Wołyń|Wołyniu]]. Znany przede wszystkim jako autor obiektów sakralnych – kościołów w [[Rawa Ruska|Rawie Ruskiej]], [[Lubartów|Lubartowie]], [[Włodawa|Włodawie]], [[Chełm]]ie, czy Wielkiej Synagogi we Włodawie. Był architektem kilku założeń klasztornych, m.in. we [[Lwów|Lwowie]] i [[Lublin]]ie.
 Głównym przedmiotem jego zainteresowań twórczych była integracja przestrzeni i bryły w celu ujednolicenia wnętrza budowli. Połączenie planów podłużnego z centralnym było „odwiecznym marzeniem architektów”, jak pisze Mariusz Karpowicz w książce ''Sztuka polska XVIII wieku''.