Piasek Wielki

{{{nazwa}}}

{{{rodzaj miejscowości}}}
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	buski
Gmina	Nowy Korczyn
Sołectwo	{{{sołectwo}}}
Liczba ludności (2003)	{{{liczba ludności}}}
Strefa numeracyjna	{{{strefa numeracyjna}}}
Kod pocztowy	{{{kod pocztowy}}}
Tablice rejestracyjne	{{{tablice rejestracyjne}}}
SIMC
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Polska miejscowość infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | współrzędne = | miejscowość podstawowa = | commons = | rodzaj miejscowości = | kod pocztowy = | sołectwo = | strefa numeracyjna = | liczba ludności = | alt zdjęcia = | nazwa = | tablice rejestracyjne = Nieznane pola: 1, "populacja", "sekundN", "tablica_rej", "galeria_commons", "powiatshort", "sołtys", "Wieś", "nr_kier", "sekundE", "miejska", "herb_wsi", "stopniN", "gęstość", "dopełniacz_wsi", "stopniE", "minutE", "mapa_wsi", "minutN", "gminashort", "powierzchnia", "flaga_wsi", "rodzaj_gminy" oraz "kod_poczt".

Piasek Wielki – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Nowy Korczyn.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Historia

W XV w. wieś była własnością rodu Melsztyńskich. W 1439 r. miała tu miejsce koncentracja wojsk husyckiej konfederacji Spytka z Melsztyna. Konfederaci wyruszyli w kierunku Nowego Korczyna, gdzie przebywał w tym czasie przeciwnik Spytka, biskup Zbigniew Oleśnicki. Oddziały husyckie zostały jednak pokonane w bitwie pod Grotnikami.

W latach 30. XX w. w Piasku dochodziło do rozruchów chłopskich. 3 września 1933 r. na wiecu z okazji dożynek, w którym uczestniczył Wincenty Witos, zgromadziło się ok. 10 tys. osób. Doszło do wystąpień antyrządowych. Podczas rozruchów jeden z rolników ze wsi Młyny zginął, a kilku innych zostało rannych.

Zabytki

• kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej wybudowany ok. 1340 r. i przebudowany w XIX wieku; w latach 1558-1590 pełnił funkcję zboru najpierw kalwińskiego, a później ariańskiego, oddany kościołowi katolickiemu i konsekrowany ponownie w 1595 r.; w latach 1898-1902 kościół, który w XIX w. popadł w ruinę, odnowiono i przebudowano w stylu neogotyckim; świątynia składa się z jednej nawy oraz węższego i niższego od niej, wielobocznie zamkniętego prezbiterium; z prezbiterium do zakrystii prowadzi gotycko-renesansowy portal z herbami Jastrzębiec i Warnia - dziedzica Piasku, Mikołaja Gnoińskiego; wyposażenie kościoła pochodzi z XIX w.; ołtarz główny przeniesiono z kieleckiej świątyni św. Wojciecha

Bibliografia

• Michał Jurecki, "Ponidzie. W świętokrzyskim stepie", Kraków 2004, ISBN 83-89676-16-8
• Maria i Przemysław Plichowie, "Ponidzie. Szlaki turystyczne", Warszawa 1985