Ludolf König von Wattzau: Różnice pomiędzy wersjami

Pomoc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:33, 27 kwi 2015

Szablon:Władca kraju infobox Ludolf König von Wattzau (Weizau) – wielki mistrz zakonu krzyżackiego.

Urodził się ok. 1280/1290. Ludolf König von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 i to od razu jako wielki podskarbi, czyli jeden z ważniejszych urzędników. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego Malborka. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. W przeddzień Święta Najświętszej Maryi Panny, czyli 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie, która nazywała się Soldov, a później Działdowo.

Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Königa było podpisanie tzw. pokoju kaliskiego z Polską 8 lipca 1343. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z Litwą. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w Prusach i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Königa. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd komtura Pokrzywna. Tam ponoć wyzdrowiał i zmarł ok. 1347/1348 r.

W maju 2007 roku odkryto w katedrze w Kwidzynie kryptę ze szczątkami trzech osób. Są to szczątki trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego, w tym Ludolfa König von Wattzau^[1].

↑ Mistrzowie miecza i modlitwy, „Rzeczpospolita”, A20, 11 grudnia 2008.

Wielcy mistrzowie zakonu krzyżackiego

Przełożeni bractwa szpitalnego (1190–1198)	Sibrand (1190) Konrad (1190–1192) Gerhard (1192) Heinrich I (1193/94) Ulrich (1195–1196) Heinrich II (1196)
Wielcy mistrzowie rycerskiego zakonu krzyżackiego (1198–1929)	Heinrich Walpot von Bassenheim (1198–1208) Otto von Kerpen (1208–1209) Heinrich von Tunna (1209) Hermann von Salza (1209–1239) Konrad von Thüringen (1239–1240) Gerhard von Malberg (1240–1244) Heinrich von Hohenlohe (1244–1249) Günter von Wüllersleben (1250–1252) Poppo von Osterna (1252–1256) Wilhelm von Urenbach (1253–1256) Anno von Sangershausen (1256–1273) Hartmann von Heldrungen (1273–1282) Burkhard von Schwanden (1283–1290) Konrad von Feuchtwangen (1291–1296) Gottfried von Hohenlohe (1297–1303) Siegfried von Feuchtwangen (1303–1311) Karl Bessart von Trier (1311–1324) Werner von Orseln (1324–1330) Luther von Braunschweig (1331–1335) Dietrich von Altenburg (1335–1341) Ludolf König von Wattzau (1342–1345) Heinrich Dusemer von Arfberg (1345–1351) Winrich von Kniprode (1351–1382) Konrad Zöllner von Rotenstein (1382–1390) Konrad von Wallenrode (1391–1393) Konrad von Jungingen (1393–1407) Ulrich von Jungingen (1407–1410) Heinrich von Plauen (1410–1413) Michael Küchmeister von Sternberg (1414–1422) Paul Bellitzer von Russdorff (1422–1441) Konrad von Erlichshausen (1441–1449) Ludwig von Erlichshausen (1450–1467) Heinrich Reuss von Plauen (1467–1470) Henryk Reffle von Richtenberg (1470–1477) Martin Truchsess von Wetzhausen (1477–1489) Johann von Tieffen (1489–1497) Fryderyk Wettyn (1498–1510) Albrecht Hohenzollern (1511–1525) Wolter von Plettenberg (1526–1529) Walter von Cronberg (administrator, 1527–1543) Wolfgang Schutzbar (1543–1566) Georg Hundt von Weckheim (1566–1572) Henryk von Bobenhausen (1572–1590) Maksymilian III Habsburg (1590–1618) Karol Habsburg (1618–1624) Jan Eustachy von Westernach (1625–1627) Jan Kasper von Stadion (1627–1641) Leopold Wilhelm Habsburg (1641–1662) Karol Józef Habsburg (koadiutor, 1662–1664) Jan Kasper von Ampringen (1664–1684) Ludwik Antoni von Pfalz-Neuburg (1684–1694) Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg (1694–1732) Klemens August Wittelsbach (1732–1761) Karol Lotaryński (1761–1780) Maksymilian Franciszek Habsburg (1780–1801) Karol Ludwik Habsburg (1801–1804) Antoni Wiktor Habsburg (1804–1835) Maksymilian Habsburg-Este (1835–1863) Wilhelm Habsburg (1863–1894) Eugeniusz Ferdynand Habsburg (1894–1923) Norbert Klein (1923–1929)
Wielcy mistrzowie i opaci kleryckiego zakonu krzyżackiego (od 1929)	Norbert Klein (1929–1933) Paul Heider (1933–1936) Robert Schälzky (1936–1948) Marian Tumler (1948–1970) Ildefons Pauler (1970–1988) Arnold Othmar Wieland (1988–2000) Bruno Platter (2000–2018) Frank Bayard (od 2018)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludolf_König_von_Wattzau&oldid=42575802”

Kategorie:

@@ Linia 26: / Linia 26: @@
  |quote             =
 }}
-'''Ludolf Konig von Wattzau (Weizau)''' – wielki mistrz [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]].
+'''Ludolf König von Wattzau (Weizau)''' – wielki mistrz [[zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]].
-Urodził się ok. 1280/1290. Ludolf Konig von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 i to od razu jako wielki podskarbi, czyli jeden z ważniejszych urzędników. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego [[Malbork]]a. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. W przeddzień Święta Najświętszej Maryi Panny, czyli 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie, która nazywała się ''Soldov'', a później [[Działdowo]].
+Urodził się ok. 1280/1290. Ludolf König von Wattzau wstąpił do zakonu krzyżackiego, w hierarchii urzędników występuje od 1332 i to od razu jako wielki podskarbi, czyli jeden z ważniejszych urzędników. W 1338 został wielkim komturem i komturem stołecznego [[Malbork]]a. W tym okresie prowadził ożywioną politykę kolonizacyjną w swoim okręgu. W 1342 kapituła zakonna wybrała go na urząd wielkiego mistrza. W przeddzień Święta Najświętszej Maryi Panny, czyli 14 sierpnia 1344 roku nadał prawa miejskie osadzie, która nazywała się ''Soldov'', a później [[Działdowo]].
-Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Koniga było podpisanie tzw. [[Pokój kaliski 1343|pokoju kaliskiego]] z [[Polska|Polską]] 8 lipca 1343. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z [[Litwa|Litwą]]. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]] i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Koniga. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd [[komtur]]a [[Pokrzywno (powiat grudziądzki)|Pokrzywna]]. Tam ponoć wyzdrowiał i zmarł ok. 1347/1348 r.
+Najważniejszym wydarzeniem krótkich rządów Königa było podpisanie tzw. [[Pokój kaliski 1343|pokoju kaliskiego]] z [[Polska|Polską]] 8 lipca 1343. Wzorem poprzedników wielki mistrz prowadził wojny z [[Litwa|Litwą]]. Odwetowa wyprawa litewska z 1345 dokonała ogromnych zniszczeń w [[Prusy (kraina historyczna)|Prusach]] i stała się według kronikarzy krzyżackich przyczyną choroby psychicznej Ludolfa Königa. Zrezygnował on z urzędu wielkiego mistrza dobrowolnie, po czym objął urząd [[komtur]]a [[Pokrzywno (powiat grudziądzki)|Pokrzywna]]. Tam ponoć wyzdrowiał i zmarł ok. 1347/1348 r.
 W maju 2007 roku odkryto w [[Konkatedra św. Jana Ewangelisty w Kwidzynie|katedrze]] w [[Kwidzyn]]ie kryptę ze szczątkami trzech osób. Są to szczątki trzech wielkich mistrzów zakonu krzyżackiego, w tym Ludolfa König von Wattzau<ref>[http://www.rp.pl/artykul/232594.html ''Mistrzowie miecza i modlitwy'', „Rzeczpospolita”, A20, 11 grudnia 2008].</ref>.