Wolter von Plettenberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wolter von Plettenberg
Ilustracja
Data urodzenia

1450

Data i miejsce śmierci

28 lutego 1535
Wenden

Miejsce pochówku

Kościół św. Jana Chrzciciela w Kiesi

Mistrz krajowy Inflant zakonu krzyżackiego
Okres sprawowania

1494-1535

Wielki mistrz zakonu krzyżackiego
Okres sprawowania

1526-1529

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon krzyżacki

Wolter von Plettenberg, (Walter von Plettenberg) (ur. 1450, zm. 28 lutego 1535 w Wenden) – mistrz krajowy Inflant zakonu krzyżackiego w latach 1494–1535, marszałek krajowy inflancki w latach 1489–1494, komtur Dyjamentu w latach 1502–1510, komtur Felina w latach 1512–1518, wójt Rzeżycy w latach 1482–1488[1], dowódca wojskowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Westfalii. W 1494 jako marszałek inflancki zakonu krzyżackiego, skutecznie stłumił bunt Rygi i został wybrany mistrzem krajowym. W tym też roku Rosjanie zlikwidowali ostatni kantor Hanzy w Nowogrodzie Wielkim i uwięzili tamtejszych kupców niemieckich, co stało się casus belli.

3 marca 1501 zawarł w Wilnie sojusz przeciwko Wielkiemu Księstwu Moskiewskiemu z wielkim księciem litewskim Aleksandrem Jagiellończykiem. W czasie wojny z Rosją 1499-1503, stoczył 13 września 1502 zwycięską bitwę nad jeziorem Smolina, gdzie 4 000 kawalerii i 8 000 piechoty inflanckiej pobiło 40-tysięczne wojska rosyjskie. Zdobył wiele twierdz moskiewskich m.in. Psków, Ostrow, Izborsk, Iwangorod. Zmuszony był przerwać oblężenie Nowogrodu Wielkiego, gdy wojska rosyjskie przeprowadziły serię rajdów na Inflanty. Bezskutecznie próbował nakłonić papieża Aleksandra VI do wydania bulli antymoskiewskiej. W 1503 podpisał pokój w Pskowie z wielkim księciem moskiewskim Iwanem III Srogim na zasadzie zachowania status quo ante bellum. W 1525, po sekularyzacji Prus Książęcych, odłączył się od zakonu krzyżackiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zakon krzyżacki w Prusach i Inflantach. Podziały administracyjne i kościelne w XIII-XVI wieku, pod redakcją Romana Czai i Andrzeja Radzimińskiego, Toruń 2013, s. 334, 336, 338, 339.