Maksym III Manasses: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Przenoszę Szablon:Kontrola autorytatywna na sam koniec przed kategoriami
Linia 50: Linia 50:
* [[Venance Grumel]], ''Traité d'études byzantines'', t. 1: ''La chronologie'', Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 437.
* [[Venance Grumel]], ''Traité d'études byzantines'', t. 1: ''La chronologie'', Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 437.
* [[Steven Runciman]], ''Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość'', przeł. [[Jan Stanisław Łoś]], Warszawa: Pax 1973.
* [[Steven Runciman]], ''Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość'', przeł. [[Jan Stanisław Łoś]], Warszawa: Pax 1973.

{{Kontrola autorytatywna}}


{{Prawosławny patriarcha Konstantynopola}}
{{Prawosławny patriarcha Konstantynopola}}

{{Kontrola autorytatywna}}


[[Kategoria:Patriarchowie Konstantynopola]]
[[Kategoria:Patriarchowie Konstantynopola]]

Wersja z 01:42, 17 mar 2018

Maksym III Manasses
Data śmierci

3 kwietnia 1482

patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania

1476–1481

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Wybór patriarchy

1476

Maksym III Manasses (gr. Μάξιμος Γ΄, zm. 3 kwietnia 1482) – ekumeniczny patriarcha Konstantynopola w latach 1476–1481.

Urodził się jako Manuel Christonymos (Μανουήλ Χριστώνυμος) na Peloponezie. Pod patronatem Demetriusza Kyritzesa przez ponad dwadzieścia lat wywierał wpływ na życie Kościoła Konstantynopolitańskiego. Wiosną 1476 sam został wybrany patriarchą Konstantynopola. Zajął miejsce Symeona I z Trapezuntu, który był na krótko na tym urzędzie w zamian za łapówkę 2000 sztuk złota, którą podarowano sułtanowi z inicjatywy Jerzego Amirutzesa. Jego panowanie zakończyło okres kłopotów dla Kościoła prawosławnego. Maksym zmarł w dniu 3 kwietnia 1482. Jest czczony jako święty w Kościele prawosławnym. Jego święto jest 17 listopada.

Bibliografia

  • Anthony Bryer, Świat prawosławnych Rzymian (1393–1492) [w:] Bizancjum 1024-1492, t. 2, red. Jonathan Shepard, przeł. Jolanta Kozłowska, Robert Piotrowski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2015, s. 325-347.
  • Venance Grumel, Traité d'études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 437.
  • Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.