Jerzy Nawrocki (polityk): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m szablon |
m naprawa linków |
||
Linia 12: | Linia 12: | ||
|poprzednik = [[Janusz Górski]] |
|poprzednik = [[Janusz Górski]] |
||
|następca = [[Mieczysław Kazimierczuk]] (jako kierownik resortu) |
|następca = [[Mieczysław Kazimierczuk]] (jako kierownik resortu) |
||
|2 funkcja = [[Posłowie IX kadencji |
|2 funkcja = [[Posłowie na Sejm PRL IX kadencji|Poseł IX kadencji Sejmu]] [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] |
||
|2 partia = [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza]] |
|2 partia = [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza]] |
||
|2 od = [[13 października]] [[1985]] |
|2 od = [[13 października]] [[1985]] |
||
Linia 23: | Linia 23: | ||
W 1955 ukończył [[Politechnika Śląska|Politechnikę Śląską]] w [[Gliwice|Gliwicach]] (studiował na wydziale mechanicznym), od 1969 z tytułem [[profesor]]a nadzwyczajnego, od 1978 – [[profesor zwyczajny|prof. zwyczajnego]] nauk technicznych. W 1979 został członkiem korespondentem [[Polska Akademia Nauk|PAN]]. |
W 1955 ukończył [[Politechnika Śląska|Politechnikę Śląską]] w [[Gliwice|Gliwicach]] (studiował na wydziale mechanicznym), od 1969 z tytułem [[profesor]]a nadzwyczajnego, od 1978 – [[profesor zwyczajny|prof. zwyczajnego]] nauk technicznych. W 1979 został członkiem korespondentem [[Polska Akademia Nauk|PAN]]. |
||
Od 1952 był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Od 1954 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Śląskiej, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni. W latach 1970–1974 był jej prorektorem, a w latach 1974–1981 [[rektor]]em. Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985–1989 był członkiem [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa]]. W latach 1972–1989 był posłem na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] PRL [[Posłowie VI kadencji 1972-1976|VI]], [[Posłowie VII kadencji 1976-1980|VII]], [[Posłowie VIII kadencji 1980-1985|VIII]] i [[Posłowie IX kadencji |
Od 1952 był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Od 1954 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Śląskiej, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni. W latach 1970–1974 był jej prorektorem, a w latach 1974–1981 [[rektor]]em. Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985–1989 był członkiem [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa]]. W latach 1972–1989 był posłem na [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] PRL [[Posłowie VI kadencji 1972-1976|VI]], [[Posłowie VII kadencji 1976-1980|VII]], [[Posłowie VIII kadencji 1980-1985|VIII]] i [[Posłowie na Sejm PRL IX kadencji|IX]] kadencji, w latach 1974–1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji. |
||
Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych. |
Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych. |
Wersja z 09:54, 20 maj 2013
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Minister nauki, szkolnictwa wyższego i techniki | |
Okres |
od 3 lipca 1981 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Mieczysław Kazimierczuk (jako kierownik resortu) |
Poseł IX kadencji Sejmu PRL | |
Okres |
od 13 października 1985 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Jerzy Nawrocki (ur. 20 grudnia 1926 w Trzcianie w woj. podkarpackim, zm. 28 kwietnia 1990 w Katowicach) – działacz państwowy w okresie PRL, inżynier górnik.
Życiorys
W 1955 ukończył Politechnikę Śląską w Gliwicach (studiował na wydziale mechanicznym), od 1969 z tytułem profesora nadzwyczajnego, od 1978 – prof. zwyczajnego nauk technicznych. W 1979 został członkiem korespondentem PAN.
Od 1952 był członkiem PZPR. Od 1954 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Śląskiej, od 1969 dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni. W latach 1970–1974 był jej prorektorem, a w latach 1974–1981 rektorem. Od lipca 1981 do stycznia 1982 był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już 15 grudnia 1981). W latach 1985–1989 był członkiem Rady Państwa. W latach 1972–1989 był posłem na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji, w latach 1974–1981 przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji.
Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych.
Był doktorem honoris causa Instytutu Elektrotechnicznego w Nowosybirsku. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Medalem Komisji Edukacji Narodowej.
Bibliografia
- Informacje biograficzne na stronie polsl.pl
- Absolwenci Politechniki Śląskiej
- Członkowie Polskiej Akademii Nauk
- Członkowie Rady Państwa PRL
- Doktorzy honoris causa
- Działacze PZPR
- Ministrowie nauki PRL
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Polscy inżynierowie
- Posłowie z okręgu Gliwice (PRL)
- Rektorzy Politechniki Śląskiej
- Urodzeni w 1926
- Zmarli w 1990