Georgi Iwanow (piłkarz): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m dookreślenie dyscypliny
m doprecyzowanie dyscypliny
Linia 26: Linia 26:


== Kariera klubowa ==
== Kariera klubowa ==
Jest wychowankiem [[Lokomotiw Płowdiw|Lokomotiwu Płowdiw]], z którego odszedł w wieku dwudziestu jeden lat. Kolejne pięć sezonów spędził w [[Lewski Sofia|Lewskim Sofia]], gdzie wyrósł na lidera ataku oraz nową gwiazdę [[A PFG|ligi]]; oprócz licznych osiągnięć zespołowych (trzy mistrzostwa kraju i trzy [[Puchar Bułgarii w piłce nożnej|Puchary]]), zdobył w tym czasie wiele wyróżnień indywidualnych, m.in. raz koronę [[Królowie strzelców bułgarskiej ekstraklasy piłkarskiej|króla strzelców]] i dwukrotnie tytuł [[Piłkarz roku w Bułgarii|piłkarza roku w Bułgarii]]. Jest jednym z najskuteczniejszych zawodników ekstraklasy bułgarskiej przełomu [[wiek]]ów: w latach 1997–2002 strzelił w meczach ligowych siedemdziesiąt goli, w tym dwadzieścia dwa w jednym sezonie (w dwudziestu czterech spotkaniach) i czternaście w meczach derbowych Lewskiego z [[CSKA Sofia|CSKA]], co jest rekordem. W tym czasie był także najlepiej opłacanym piłkarzem ligi<ref>M. Szczepański. ''Niebiescy przeciw Czerwonym''. "Piłka Nożna" nr 42, 16 października 2002, s. 25.</ref>.
Jest wychowankiem [[Lokomotiw Płowdiw|Lokomotiwu Płowdiw]], z którego odszedł w wieku dwudziestu jeden lat. Kolejne pięć sezonów spędził w [[Lewski Sofia (piłka nożna)|Lewskim Sofia]], gdzie wyrósł na lidera ataku oraz nową gwiazdę [[A PFG|ligi]]; oprócz licznych osiągnięć zespołowych (trzy mistrzostwa kraju i trzy [[Puchar Bułgarii w piłce nożnej|Puchary]]), zdobył w tym czasie wiele wyróżnień indywidualnych, m.in. raz koronę [[Królowie strzelców bułgarskiej ekstraklasy piłkarskiej|króla strzelców]] i dwukrotnie tytuł [[Piłkarz roku w Bułgarii|piłkarza roku w Bułgarii]]. Jest jednym z najskuteczniejszych zawodników ekstraklasy bułgarskiej przełomu [[wiek]]ów: w latach 1997–2002 strzelił w meczach ligowych siedemdziesiąt goli, w tym dwadzieścia dwa w jednym sezonie (w dwudziestu czterech spotkaniach) i czternaście w meczach derbowych Lewskiego z [[CSKA Sofia|CSKA]], co jest rekordem. W tym czasie był także najlepiej opłacanym piłkarzem ligi<ref>M. Szczepański. ''Niebiescy przeciw Czerwonym''. "Piłka Nożna" nr 42, 16 października 2002, s. 25.</ref>.


Jego kariera załamała się, kiedy po zakończeniu [[Wissza profesionałna futbołna liga (2001/2002)|rozgrywek 2001–2002]] postanowił wyjechać za granicę. Przygoda z [[Francja|francuskim]] [[Stade Rennais]], gdzie głównie siedział na ławce rezerwowych, okazała się mało owocna, podobnie jak występy w lidze [[Turcja|tureckiej]]. W 2006 powrócił do Lewskiego, jednak trener [[Stanimir Stoiłow]] widział w nim tylko zmiennika młodego [[Waleri Domowczijski|Walerego Domowczijskiego]]. Po półtora roku spędzonym w [[Chorwacja|chorwackiej]] [[NK Rijeka|NK Rijece]] od lata 2008 po raz czwarty był zawodnikiem Lewskiego. Rok później z powodu kontuzji zakończył piłkarską karierę.
Jego kariera załamała się, kiedy po zakończeniu [[Wissza profesionałna futbołna liga (2001/2002)|rozgrywek 2001–2002]] postanowił wyjechać za granicę. Przygoda z [[Francja|francuskim]] [[Stade Rennais]], gdzie głównie siedział na ławce rezerwowych, okazała się mało owocna, podobnie jak występy w lidze [[Turcja|tureckiej]]. W 2006 powrócił do Lewskiego, jednak trener [[Stanimir Stoiłow]] widział w nim tylko zmiennika młodego [[Waleri Domowczijski|Walerego Domowczijskiego]]. Po półtora roku spędzonym w [[Chorwacja|chorwackiej]] [[NK Rijeka|NK Rijece]] od lata 2008 po raz czwarty był zawodnikiem Lewskiego. Rok później z powodu kontuzji zakończył piłkarską karierę.
Linia 34: Linia 34:


== Kariera działacza i trenera ==
== Kariera działacza i trenera ==
Zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej, w lipcu 2009 otrzymał propozycję objęcia stanowiska dyrektora sportowego w [[Lewski Sofia|Lewskim Sofia]].
Zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej, w lipcu 2009 otrzymał propozycję objęcia stanowiska dyrektora sportowego w [[Lewski Sofia (piłka nożna)|Lewskim Sofia]].


Trzy miesiące później, po zwolnieniu z funkcji pierwszego trenera [[Ratko Dostanić|Ratka Dostanicia]], został jego tymczasowym następcą. Jako że nie posiadał oficjalnej licencji szkoleniowej [[UEFA]], do protokołów wpisywane było nazwisko jego asystenta, [[Antoni Zdrawkow|Antoniego Zdrawkowa]]. Duet Iwanow–Zdrawkow doprowadził klub do trzeciego miejsca w lidze, gwarantującego grę w [[Liga Europy UEFA|Lidze Europejskiej]]. Jego misja skończyła się wraz z zakończeniem [[A Profesionałna futbołna grupa (2009/2010)|sezonu 2009–2010]]; nowym szkoleniowcem Lewskiego został [[Jasen Petrow]].
Trzy miesiące później, po zwolnieniu z funkcji pierwszego trenera [[Ratko Dostanić|Ratka Dostanicia]], został jego tymczasowym następcą. Jako że nie posiadał oficjalnej licencji szkoleniowej [[UEFA]], do protokołów wpisywane było nazwisko jego asystenta, [[Antoni Zdrawkow|Antoniego Zdrawkowa]]. Duet Iwanow–Zdrawkow doprowadził klub do trzeciego miejsca w lidze, gwarantującego grę w [[Liga Europy UEFA|Lidze Europejskiej]]. Jego misja skończyła się wraz z zakończeniem [[A Profesionałna futbołna grupa (2009/2010)|sezonu 2009–2010]]; nowym szkoleniowcem Lewskiego został [[Jasen Petrow]].

Wersja z 21:58, 18 lis 2017

{{{imię i nazwisko}}}
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]]
{{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko

{{{pełne imię i nazwisko}}}

Data i miejsce urodzenia

{{{data urodzenia}}}
{{{miejsce urodzenia}}}

Data i miejsce śmierci

{{{data śmierci}}}
{{{miejsce śmierci}}}

Informacje klubowe
Klub

{{{klub}}}

Numer w klubie

{{{numer w klubie}}}

Kariera juniorska
Lata Klub
BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna
BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Georgi Aleksandrow Iwanow - "Gonzo" (ur. 2 lipca 1976 w Płowdiwie) – bułgarski piłkarz, grający na pozycji napastnika, oraz działacz i trener piłkarski.

Kariera klubowa

Jest wychowankiem Lokomotiwu Płowdiw, z którego odszedł w wieku dwudziestu jeden lat. Kolejne pięć sezonów spędził w Lewskim Sofia, gdzie wyrósł na lidera ataku oraz nową gwiazdę ligi; oprócz licznych osiągnięć zespołowych (trzy mistrzostwa kraju i trzy Puchary), zdobył w tym czasie wiele wyróżnień indywidualnych, m.in. raz koronę króla strzelców i dwukrotnie tytuł piłkarza roku w Bułgarii. Jest jednym z najskuteczniejszych zawodników ekstraklasy bułgarskiej przełomu wieków: w latach 1997–2002 strzelił w meczach ligowych siedemdziesiąt goli, w tym dwadzieścia dwa w jednym sezonie (w dwudziestu czterech spotkaniach) i czternaście w meczach derbowych Lewskiego z CSKA, co jest rekordem. W tym czasie był także najlepiej opłacanym piłkarzem ligi[1].

Jego kariera załamała się, kiedy po zakończeniu rozgrywek 2001–2002 postanowił wyjechać za granicę. Przygoda z francuskim Stade Rennais, gdzie głównie siedział na ławce rezerwowych, okazała się mało owocna, podobnie jak występy w lidze tureckiej. W 2006 powrócił do Lewskiego, jednak trener Stanimir Stoiłow widział w nim tylko zmiennika młodego Walerego Domowczijskiego. Po półtora roku spędzonym w chorwackiej NK Rijece od lata 2008 po raz czwarty był zawodnikiem Lewskiego. Rok później z powodu kontuzji zakończył piłkarską karierę.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Bułgarii zadebiutował w październiku 1996 w spotkaniu eliminacyjnym do Mundialu 1998 z Luksemburgiem (2:1). Jednak za selekcjonerskiej kadencji Christo Bonewa grał niewiele (łącznie cztery mecze), chociaż znalazł się w kadrze na mistrzostwa. Dopiero kolejni trenerzy drużyny narodowej Dimityr Dimitrow i Stojczo Mładenow zdecydowanie postawili na niego, widząc w nim następcę Christo Stoiczkowa. Iwanow brał udział w przegranych eliminacjach do Euro 2000 i Mundialu 2002. Ostatni raz wystąpił w reprezentacji we wrześniu 2005 roku w spotkaniu ze Szwecją (0:3) w kwalifikacjach do Mundialu 2006.

Kariera działacza i trenera

Zaraz po zakończeniu kariery piłkarskiej, w lipcu 2009 otrzymał propozycję objęcia stanowiska dyrektora sportowego w Lewskim Sofia.

Trzy miesiące później, po zwolnieniu z funkcji pierwszego trenera Ratka Dostanicia, został jego tymczasowym następcą. Jako że nie posiadał oficjalnej licencji szkoleniowej UEFA, do protokołów wpisywane było nazwisko jego asystenta, Antoniego Zdrawkowa. Duet Iwanow–Zdrawkow doprowadził klub do trzeciego miejsca w lidze, gwarantującego grę w Lidze Europejskiej. Jego misja skończyła się wraz z zakończeniem sezonu 2009–2010; nowym szkoleniowcem Lewskiego został Jasen Petrow.

Iwanow pozostał w klubie jako menedżer, odpowiedzialny za sprawy techniczo-sportowe. Jednak nowy trener nie zdołał wywalczyć mistrzostwa kraju, ponadto klub zanotował słabe wyniki w Lidze Europy i Pucharze Bułgarii, dlatego po zakończeniu sezonu 2010–2011 Petrow otrzymał dymisję, a na stanowisko pierwszego szkoleniowca powrócił Iwanow. Tak jak za pierwszym razem, także i teraz prowadził klub tylko w kilku meczach: po porażce ligowej 0:1 z CSKA Sofia w listopadzie 2011 złożył wymówienie[2]. Pozostał w klubie jako dyrektor sportowy. W październiku 2012 został trenerem Lokomotiwu Płowdiw, lecz pracował tylko jeden dzień. Zrezygnował, gdy zorientował się jak wielki chaos organizacyjny panuje w tym klubie. 17 grudnia 2012 został trenerem bułgarskiego klubu Czerno More Warna.

Sukcesy

Kariera piłkarska

  1. M. Szczepański. Niebiescy przeciw Czerwonym. "Piłka Nożna" nr 42, 16 października 2002, s. 25.
  2. AllVoices: Levski Kostov of Bulgaria appointed as the new coach to replace Ivanov (Dostęp 6 stycznia 2012)

Bibliografia


Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „infobox”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="infobox"/>
BŁĄD PRZYPISÓW