Stanisław Rospond (językoznawca)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Miejsce zamieszkania | |
Narodowość | |
Tytuł naukowy |
profesor |
Alma Mater | |
Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Stanisław Rospond (ur. 19 grudnia 1906 w Liszkach pod Krakowem, zm. 16 października 1982 we Wrocławiu) – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, autor wielu prac onomastycznych wykorzystujących materiał polski i słowiański. Twórca klasyfikacji strukturalnej antroponimów i toponimów, słowotwórstwa onomastycznego oraz prac z zakresu antroponimii i etymologii.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wcześnie osierocony (ojciec Jan zginął w czasie I wojny światowej w 1916), pozostawał pod opieką swego stryja, biskupa Stanisława Rosponda[1]. Absolwent gimnazjum św. Anny. Studiował slawistykę i polonistykę na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego ukończoną w styczniu 1929 magisterium, zaś w listopadzie tegoż roku doktoratem[1]. Uczeń K. Nitscha, J. Łosia i J.M. Rozwadowskiego[2]. W 1929 pracował jako asystent na UJ. W latach 1929–1931 wykładał język polski w Lyonie[2]. Po wyjeździe z Francji, do 1933 przebywał na stypendium rządu jugosłowiańskiego w Belgradzie[2]. Następnie uczył w krakowskim gimnazjum pijarów do 1936, w którym to roku został starszym asystentem na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie[1], gdzie jako docent pozostawał w latach 1939–1941[2]. W 1937 habilitował się na tej uczelni[1]. Od 1941 do końca wojny mieszkał u swojej rodziny w Liszkach[1], gdzie przeżył pacyfikację wsi przez Niemców, co opisał w książce Zginęli na polu chwały (wyd. 1946, 1993 i 2009)[1]. W listopadzie 1945 wrócił na Uniwersytet Jagielloński, jednak wkrótce potem przeniósł się do Wrocławia celem utworzenia Katedry Języka Polskiego na tamtejszym uniwersytecie, którą kierował do 1969[2] i gdzie uzyskał stopień profesora nadzwyczajnego w 1946 oraz pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologicznego w latach 1958–1960[1]. W latach 1950–1954 był współzałożycielem i rektorem (1952–1954) Wyższej Szkoły Pedagogicznej we Wrocławiu, gdzie po przeniesieniu do Opola kierował jej Katedrą Języka Polskiego[1]. Był współzałożycielem Instytutu Śląskiego w Opolu[1][2], Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego, oraz kierownikiem sekcji naukowo-wydawniczej oddziału Komitetu Słowiańskiego we Wrocławiu.
Od 1945 przewodniczył podkomisji śląskiej Komisji Ustalania Nazw Miejscowości[2]. W 1946 zainicjował prace nad Słownikiem nazwisk śląskich, zaś w 1951 wydał dwutomowy Słownik nazw geograficznych Polski zachodniej i północnej[2]. Był autorem i współautorem ponad sześciuset prac naukowych, w tym kilkunastu książek i wielu słowników, obejmujących zagadnienia slawistyczne, polonistyczne i śląskoznawcze (głównie z zakresu historii języka). Do najważniejszych prac należały:
- Gramatyka historyczna języka polskiego,
- Polszczyzna śląska,
- Dzieje polszczyzny śląskiej,
- Nazwiska Ślązaków,
- Nazwy patronimiczne na Śląsku.
Wspólnie z Ludwikiem Musiołem wydał w 1972 Protokolarz miasta Woźnik z lat 1483–1598, będący najstarszą zachowaną księgą miejską w języku polskim, a także ważnym zabytkiem do badań dialektu śląskiego[3].

Pochowany na cmentarzu Grabiszyńskim[1].
Jego synem jest ks. dr Stanisław Rospond (junior)[4], misjonarz, dyrektor Wydawnictwa Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy (WITKM) w Krakowie[4] i redaktor naczelny „Naszej Przeszłości” w latach 2004-2011[5].
Nagrody i upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]- Order Odrodzenia Polski (Krzyż Kawalerski, Krzyż Oficerski, Krzyż Komandorski)[1]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[1]
- jugosłowiański Order św. Sawy (V klasa), lata 30.[1]
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”[1]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Od 1984 r. jest patronem szkoły podstawowej w Żyrowej[1][6]. Upamiętniają go także ulice w Opolu[7], Szczecinie[8] i Wrocławiu[9][10]. W 2006 r. na budynku filologii polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego odsłonięto jego pamiątkową tablicę[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p ks. Stanisław Rospond CM: Nota o autorze. W: Stanisław Rospond: Zginęli na polu chwały. Wyd. 3. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy. ISBN 978-83-7216-787-3.
- ↑ a b c d e f g h Teresa Suleja: Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 755. ISBN 83-7384-561-5.
- ↑ Rospond i Musioł 1972 ↓, s. 1–193.
- ↑ a b Droga do Śląska [online], Wydawnictwo Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy [dostęp 2023-07-31] .
- ↑ ks. dr Stanisław Rospond CM [online], Nasza Przeszłość [dostęp 2023-07-31] .
- ↑ Stanisław Sławomir Nicieja , Patron szkoły [online], Publiczna Szkoła Podstawowa im. Stanisława Rosponda w Żyrowej [dostęp 2023-08-25] .
- ↑ ul. Rosponda, Opole Grudzice w OpenStreetMap
- ↑ ul. Rosponda, Szczecin w OpenStreetMap
- ↑ ul. Rosponda, Wrocław Oporów w OpenStreetMap
- ↑ Ulica Stanisław Rosponda na wrocławskim Oporowie.na str.polska-org.pl
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jan Miodek, Stanisław Rospond, [w:] Odpowiednie dać rzeczy słowo, Wrocław 1987 (za Wypowiedzi współpracowników o Stanisławie Rospondzie. ifp.uni.wroc.pl. [dostęp 2008-10-16].).
- Stanisław Rospond, Ludwik Musioł: Protokolarz miasta Woźnik. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1972.
- Bogdan Siciński, Stanisław Rospond, [w:] Uczeni wrocławscy, Wrocław (za Wypowiedzi współpracowników o Stanisławie Rospondzie. ifp.uni.wroc.pl. [dostęp 2008-10-16].).
- Absolwenci Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Polscy leksykografowie
- Rektorzy uczelni w Polsce
- Wykładowcy Uniwersytetu Lwowskiego
- Pochowani na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu
- Pracownicy Instytutu Śląskiego w Opolu
- Urodzeni w 1906
- Zmarli w 1982
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej
- Polacy odznaczeni Orderem św. Sawy
- Odznaczeni odznaką tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”