Jan Łoś
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 14 maja 1860 Kielce |
|
| Data i miejsce śmierci | 10 listopada 1928 Kraków |
|
| Zawód | Polski językoznawca, slawista, profesor UJ. | |
Jan Nepomucen Bonifacy Łoś (ur. 14 maja 1860 w Kielcach, zm. 10 listopada 1928 w Krakowie) – polski językoznawca, slawista, od 1902 profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1923–1924 rektor tegoż; twórca gramatyki historycznej języka polskiego, autor fundamentalnej Gramatyki polskiej (1922–1927) i monografii Wiersze polskie w ich dziejowym rozwoju (1920)[1]
Główne publikacje[edytuj]
- Zarys historii języka polskiego (1913–1914)
- Wiersze polskie w ich dziejowym rozwoju (1920)
- Początki piśmiennictwa polskiego (1922)
- Gramatyka starosłowiańska (1922)
- Gramatyka polska (t. I–III, 1922–1927)
- Krótka gramatyka historyczna języka polskiego (1927)
Przypisy
- ↑ Wiktor J. Darasz, Jan Łoś jako wersolog – spojrzenie po latach, Język Polski, 1/2008.
Bibliografia[edytuj]
- Encyklopedia Krakowa, Kraków 2000.
- Wiktor J. Darasz, Jan Łoś jako wersolog – spojrzenie po latach, Język Polski, 1/2008.
Kontrola autorytatywna (osoba):
