Przejdź do zawartości

Stefan Kossakowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Kossakowski
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

20 grudnia 1921
Stanisławów

Data śmierci

26 czerwca 2022

Przebieg służby
Lata służby

1948-1989

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

Wojskowy Ośrodek Naukowo-Badawczy Służby Weterynaryjnej

Stanowiska

zastępca komendanta do spraw naukowych

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złota Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej” Srebrna Odznaka „Za Zasługi dla Obrony Cywilnej”

Stefan Kossakowski (ur. 20 grudnia 1921 w Stanisławowie, zm. 26 czerwca 2022[1]) – polski weterynarz, profesor doktor habilitowany nauk weterynaryjnych, pułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W rodzinnym Stanisławowie uczęszczał do szkoły powszechnej im. Adama Mickiewicza i następnie do I Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Mieczysława Romanowskiego w Stanisławowie. W maju 1939 uzyskał świadectwo dojrzałości. W czerwcu tego roku zdał egzamin i został przyjęty na studia medyczne w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Wydziału Medycznego Uniwersytetu Warszawskiego im. Józefa Piłsudskiego. Po wybuchu wojny i po zajęciu przez Armię Czerwoną terenów wschodniej i południowo-wschodniej Polski pracował jako magazynier w centralnym magazynie Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Stanisławowie. Następnie pracował jako robotnik fizyczny w Miejskim Taborze Transportowym (konnym) oraz jako robotnik techniczny w Zakładach Rektyfikacji Spirytusu. W 1943 r. rozpoczął studia na Wydziale Lekarsko - Weterynaryjnym we Lwowie. Pod koniec wojny wraz z rodziną przeniósł się do Jarosławia, a następnie do Krakowa. Od 1944 roku kontynuował studia na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, które ukończył w kwietniu 1948 uzyskując dyplom lekarza weterynarii.

Od września 1947 do września 1948 pracował jako młodszy asystent i asystent w Katedrze Histologii i Embriologii Wydziału Weterynaryjnego UMCS. Następnie został powołany na kurs przeszkolenia lekarzy weterynarii w Wojskowym Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych w Puławach. W związku z powiększaniem liczebności armii kurs ten przedłużono do 3 miesięcy i wszystkich kursantów włączono do zawodowej służby wojskowej w korpusie oficerów Służby Weterynaryjnej.

Po nominacji na stopień porucznika został skierowany na stanowisko Szefa Służby Weterynaryjnej w 7 Łużyckiej Dywizji Piechoty w Bytomiu, na etacie której było kilkaset koni. W 1951 został przeniesiony do Wojskowego Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych w Puławach, gdzie pełnił obowiązki wykładowcy i kierownika Szkoły Podoficerów Weterynarii, kierownika Oficerskiej Szkoły Felczerów Weterynarii i kierownika kliniki doświadczalnej. W okresie tym awansował na stopień majora. W wyniku postępującej mechanizacji armii centrum zostało przekształcone w Wojskowy Ośrodek Naukowo - Badawczy Służby Weterynaryjnej. W Ośrodku tym Kossakowski został kierownikiem Zakładu Toksykologii z Ochroną Radiologiczną, a od 1977 był zastępcą komendanta ośrodka do spraw naukowych. W okresie tym awansował na kolejne stopnie wojskowe podpułkownika i pułkownika. W maju 1989 roku przeszedł na emeryturę.

W 1962 roku na Wydziale Weterynaryjnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Lublinie stopień doktora weterynarii na podstawie rozprawy Ocena sprawności pociągowej koni taborowych w maskach przeciwgazowych. W 1971 Rada Wydziału Weterynaryjnego WSR w Lublinie nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie rozprawy Wpływ skojarzonego działania subletalnych dawek promieniowania jonizującego i związku fosforoorganicznego na organizm zwierzęcy. Na zlecenie Ministerstwa Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki opracował program szkolenia z Ochrony Radiologicznej na Wydziałach Weterynaryjnych oraz prowadził w latach 1966-1969 wykłady i ćwiczenia z tego przedmiotu na Wydziale Weterynaryjnym Akademii Rolniczej w Lublinie. W 1969 zorganizował na tym Wydziale Samodzielną Pracownię Toksykologii, którą kierował do 1972 roku. Następnie przeszedł do Instytutu Weterynarii w Puławach na stanowisko kierownika Pracowni Ochrony Radiologicznej i Badań Izotopowych. W 1978 roku Rada Państwa nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk weterynaryjnych, a w 1988 tytuł profesora zwyczajnego. W Instytucie Weterynarii przeszedł na emeryturę w 1991 roku. Był opiekunem jednej pracy habilitacyjnej i promotorem 7 doktorów w dziedzinie toksykologii doświadczalnej i ochrony radiologicznej. Był recenzentem dorobku naukowego 4 kandydatów na profesora nadzwyczajnego, recenzentem 8 prac habilitacyjnych i 17 prac doktorskich oraz wielu recenzji prac zlecanych przez redakcje krajowych czasopism naukowych.

Od 1957 jest członkiem Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych (członek honorowy od 1987). W latach 1968–1969 był przewodniczącym oddziału PTNW w Puławach, w latach 1973-78 sekretarzem naukowym w Zarządzie Głównym PTNW, w latach 1979-1980 i 1983-1984 wiceprezesem, a w latach 1981-1982 oraz 1985-1988 prezesem Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych. W latach 1975–1990 był członkiem Komitetu Nauk Weterynaryjnych Polskiej Akademii Nauk i członkiem Komitetu Nauk Zootechnicznych PAN (1977-1990). W 1984 został członkiem honorowym towarzystwa Naukowego Medycyny Weterynaryjnej Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W maju 1995 został powołany na aktywnego członka Nowojorskiej Akademii Nauk.

Autor i współautor 10 wydawnictw podręcznikowych i skryptowych, w tym podręczników Weterynaryjna Ochrona Radiologiczna (1984) i Promieniotwórcze Skażenia Środowiska (1995). Był autorem i współautorem 212 publikacji w tym 121 prac oryginalnych publikowanych w krajowych i zagranicznych periodykach naukowych.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarze Komunalne w Puławach [online], grobonet.com [dostęp 2024-04-25] (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Złota Księga Nauki Polskiej - Naukowcy Przełomu Wieków, Polski Instytut Biograficzny 2007, str. 360
  • Złota Księga Nauki Polskiej - Naukowcy Zjednoczonej Europy, Polski Instytut Biograficzny 2006, str. 371
  • Płk prof. zw. dr hab. n. wet. Stefan Kossakowski