Tanja Poutiainen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tanja Poutiainen
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1980
Rovaniemi

Klub

Santa Claus Ski Team

Wzrost

170 cm

Debiut w PŚ

16.03 1997, Vail
(DNF – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

19.12 1997, Val d’Isère (18. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

9.12 2001, Sestriere
(2. miejsce – slalom)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

28.02 2004, Levi
(slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Finlandia
Igrzyska olimpijskie
srebro Turyn 2006 Gigant
Mistrzostwa świata
srebro Bormio 2005 Gigant
srebro Bormio 2005 Slalom
brąz Val d’Isère 2009 Gigant
brąz Val d’Isère 2009 Slalom
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Schladming 1997 Slalom
brąz Schladming 1997 Supergigant
brąz Pra Loup 1999 Gigant
Puchar Świata (Slalom)
Mała Kryształowa Kula
2004/2005
2. miejsce
2010/2011
3. miejsce
2002/2003
Puchar Świata (Gigant)
Mała Kryształowa Kula
2004/2005
Mała Kryształowa Kula
2008/2009
2. miejsce
2006/2007
3. miejsce
2010/2011
Zakończenie kariery: 2014 r.
Strona internetowa

Tanja Tuulia Poutiainen-Rinne (ur. 6 kwietnia 1980 w Rovaniemi) – fińska narciarka alpejska, srebrna medalistka olimpijska i czterokrotna medalistka mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Specjalistka konkurencji slalomowych. Pierwsze sukcesy w karierze osiągnęła w 1997 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Schladming zdobyła dwa medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce w supergigancie, przegrywając tylko z Włoszką Karen Putzer i Austriaczką Karin Blaser. Dzień później zwyciężyła w slalomie, wyprzedzając Sarę Schleper z USA i swą rodaczkę Pię Käyhkö. Jeszcze trzykrotnie startowała na zawodach tego cyklu, zdobywając jeszcze brązowy medal w gigancie na mistrzostwach świata juniorów w Pra Loup w 1999 roku. Tym razem uległa Włoszce Denise Karbon i Silvii Berger z Austrii.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 16 marca 1997 roku w Vail, gdzie nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu. Dziewięć miesięcy później, 19 grudnia 1997 roku w Val d’Isère zdobyła pierwsze pucharowe punkty, zajmując osiemnaste miejsce w gigancie. Na podium po raz pierwszy stanęła 9 grudnia 2001 roku w Sestriere, gdzie była druga w slalomie. Uległa tam jedynie Anji Pärson ze Szwecji. W kolejnych latach wielokrotnie stawała na podium, odnosząc przy tym jedenaście zwycięstw. Sześciokrotnie wygrywała slalomy: 28 lutego 2004 roku w Levi, 28 listopada w Aspen, 12 grudnia 2004 roku w Altenmarkt, 20 stycznia 2005 roku w Zagrzebiu, 15 lutego 2008 roku w Zagrzebiu oraz 11 stycznia 2011 roku we Flachau. Ponadto pięciokrotnie była najlepsza w gigantach: 26 listopada 2004 roku w Aspen, 10 marca 2007 roku w Zwiesel, 13 grudnia 2008 roku w La Molina, 24 października 2009 roku w Sölden oraz 24 stycznia 2010 roku w Cortina d’Ampezzo. Ostatni raz w czołowej trójce zawodów pucharowych znalazła się 15 stycznia 2013 roku we Flachau, zajmując trzecie miejsce w slalomie. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2004/2005, kiedy zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacjach slalomu i giganta zwyciężyła, zdobywając Małe Kryształowe Kule. Ponadto Finka była także druga w klasyfikacji slalomu w sezonie 2010/2011 i trzecia w sezonie 2002/2003 oraz druga w klasyfikacji giganta w sezonie 2006/2007 i trzecia w sezonie 2010/2011.

W 1997 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sestriere, gdzie w slalomie była siedemnasta, a giganta nie ukończyła. Największe sukcesy osiągnęła podczas rozgrywanych osiem lat później mistrzostw świata w Bormio, gdzie zdobyła dwa medale. Najpierw zajęła drugie miejsce w gigancie, plasując się między Anją Pärson a Julią Mancuso z USA. Trzy dni później srebrny medal zdobyła także w slalomie, przegrywając tylko z Chorwatką Janicą Kostelić. Dwa medale zdobyła również na mistrzostwach świata w Val d’Isère w 2009 roku. W gigancie zdobyła brązowy medal, ulegając tylko Niemce Kathrin Hölzl oraz Tinie Maze ze Słowenii. Dwa dni później brązowy medal zdobyła w slalomie, w którym wyprzedziły ją Niemka Maria Riesch i Czeszka Šárka Záhrobská. Poutiainen była też między innymi czwarta w slalomie podczas mistrzostw świata w Schladming w 2013 roku, gdzie walkę o podium przegrała ze Szwedką Fridą Hansdotter o 0,35 sekundy.

W lutym 1998 roku wzięła udział w igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie była osiemnasta w slalomie, a giganta ukończyła na 26. pozycji. Cztery lata później, podczas igrzysk w Salt Lake City zajmowała trzecie miejsce po pierwszym przejeździe slalomu, tracąc do prowadzącej Kostelić 0,32 sekundy. Drugiego przejazdu jednak nie ukończyła i ostatecznie nie była klasyfikowana. Najlepszy wynik osiągnęła na igrzyskach olimpijskich w Turynie w 2006 roku, gdzie zdobyła srebrny medal w gigancie. Już po pierwszym przejeździe znajdowała się na drugim miejscu, a trzeci wynik drugiego przejazdu wystarczył do uzyskania drugiego łącznego rezultatu. Na podium rozdzieliła Julię Mancuso i Annę Ottosson ze Szwecji. Na tych samych igrzyskach zajęła także szóste miejsce w slalomie. Podczas rozgrywanych w 2010 roku igrzysk w Vancouver była szósta w slalomie i trzynasta w gigancie. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, jednak w obu konkurencjach uplasowała się poza czołową dziesiątką.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Finlandii, w tym 21 złotych: w supergigancie w latach 1996 i 2009, slalomie w latach 1998, 1999, 2001, 2003, 2004, 2005, 2007, 2008 i 2009 oraz gigancie w latach 1996, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009 i 2010. W 2014 roku zakończyła karierę[1].

W sierpniu 2015 roku wyszła za mąż za Vesę Rinne[2].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
18. 19 lutego 1998 Japonia Nagano Slalom 1:32,40 +4,71 Niemcy Hilde Gerg
26. 20 lutego 1998 Japonia Nagano Gigant 2:50,59 +11,07 Włochy Deborah Compagnoni
DNF2 20 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Slalom 1:46,10 – Chorwacja Janica Kostelić
11. 22 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gigant 2:30,01 +2,96 Chorwacja Janica Kostelić
11. 22 lutego 2006 Włochy Turyn Slalom 1:29,04 +1,75 Szwecja Anja Pärson
2. 24 lutego 2006 Włochy Turyn Gigant 2:09,19 +0,67 Stany Zjednoczone Julia Mancuso
13. 25 lutego 2010 Kanada Vancouver Gigant 2:27,11 +1,06 Niemcy Viktoria Rebensburg
6. 26 lutego 2010 Kanada Vancouver Slalom 1:42,89 +2,04 Niemcy Maria Riesch
14. 18 lutego 2014 Rosja Soczi Gigant 2:36,87 +3,01 Słowenia Tina Maze
12. 21 lutego 2014 Rosja Soczi Slalom 1:44,54 +3,47 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
17. 5 lutego 1997 Włochy Sestriere Slalom 1:43,87 +5,01 Włochy Deborah Compagnoni
DNF2 9 lutego 1997 Włochy Sestriere Gigant 2:39,19 – Włochy Deborah Compagnoni
14. 11 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Gigant 2:08,54 +3,17 Austria Alexandra Meissnitzer
24. 13 lutego 1999 Stany Zjednoczone Vail/Beaver Creek Slalom 1:33,97 +3,38 Australia Zali Steggall
DNF2 7 lutego 2001 Austria St. Anton Slalom 1:32,95 – Szwecja Anja Pärson
13. 9 lutego 2001 Austria St. Anton Gigant 2:19,01 +4,85 Szwajcaria Sonja Nef
23. 13 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Gigant 2:30,97 +5,42 Szwecja Anja Pärson
10. 15 lutego 2003 Szwajcaria Sankt Moritz Slalom 1:39,55 +3,11 Chorwacja Janica Kostelić
2. 8 lutego 2005 Włochy Bormio Gigant 2:13,63 +0,19 Szwecja Anja Pärson
2. 11 lutego 2005 Włochy Bormio Slalom 1:47,98 +0,18 Chorwacja Janica Kostelić
14. 13 lutego 2007 Szwecja Åre Gigant 2:31,72 +1,97 Austria Nicole Hosp
14. 16 lutego 2007 Szwecja Åre Slalom 1:43,91 +2,42 Czechy Šárka Záhrobská
3. 12 lutego 2009 Francja Val d’Isère Gigant 2:03,49 +0,54 Niemcy Kathrin Hölzl
3. 14 lutego 2009 Francja Val d’Isère Slalom 1:51,80 +1,09 Niemcy Maria Riesch
13. 17 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Gigant 2:20,54 +1,34 Słowenia Tina Maze
6. 16 lutego 2011 Niemcy Ga-Pa Slalom 1:45,79 +1,86 Austria Marlies Schild
15. 14 lutego 2013 Austria Schladming Gigant 2:08,06 +4,04 Francja Tessa Worley
4. 16 lutego 2013 Austria Schladming Slalom 1:39,85 +0,61 Stany Zjednoczone Mikaela Shiffrin

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
26. 29 lutego 1996 Szwajcaria Schwyz Gigant 2:07,15 +9,30 Włochy Karen Putzer
22. 2 marca 1996 Szwajcaria Schwyz Slalom 1:43,79 +6,11 Szwecja Sandra Hälldahl
3. 27 lutego 1997 Austria Schladming Supergigant 1:19,96 +1,56 Włochy Karen Putzer
1. 28 lutego 1997 Austria Schladming Slalom 1:38,88 – –
5. 1 marca 1997 Austria Schladming Gigant 1:56,82 +3,15 Włochy Karen Putzer
30. 27 lutego 1998 Francja Megève Supergigant 1:06,08 +2,35 Austria Martina Lechner
5. 28 lutego 1998 Francja Megève Slalom 1:26,48 +1,54 Niemcy Stefanie Wolf
13. 1 marca 1998 Francja Megève Gigant 1:54,35 +2,64 Szwecja Anja Pärson
DNF1 9 marca 1999 Francja Pra Loup Slalom 1:46,62 – Szwecja Anja Pärson
3. 10 marca 1999 Francja Pra Loup Gigant 1:53,82 +1,18 Włochy Denise Karbon

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwa w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Finlandia Levi – 28 lutego 2004 (slalom)
  2. Stany Zjednoczone Aspen – 26 listopada 2004 (gigant)
  3. Stany Zjednoczone Aspen – 28 listopada 2004 (slalom)
  4. Austria Altenmarkt – 12 grudnia 2004 (slalom)
  5. Chorwacja Zagrzeb – 20 stycznia 2005 (slalom)
  6. Niemcy Zwiesel – 10 marca 2007 (gigant)
  7. Chorwacja Zagrzeb – 15 lutego 2008 (slalom)
  8. Hiszpania La Molina – 13 grudnia 2008 (gigant)
  9. Austria Sölden – 24 października 2009 (gigant)
  10. Włochy Cortina d’Ampezzo – 24 stycznia 2010 (gigant)
  11. Austria Flachau – 11 stycznia 2011 (slalom)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

  1. Włochy Sestriere – 9 grudnia 2001 (slalom) – 2. miejsce
  2. Austria Altenmarkt – 9 marca 2002 (gigant) – 3. miejsce
  3. Włochy Sestriere – 15 grudnia 2002 (KO slalom) – 2. miejsce
  4. Szwajcaria Lenzerheide – 22 grudnia 2002 (slalom) – 2. miejsce
  5. Włochy Sestriere – 13 marca 2004 (slalom) – 3. miejsce
  6. Austria Sölden – 23 października 2004 (gigant) – 2. miejsce
  7. Stany Zjednoczone Aspen – 27 listopada 2004 (slalom) – 3. miejsce
  8. Austria Semmering – 28 października 2004 (gigant) – 2. miejsce
  9. Austria Semmering – 29 października 2004 (slalom) – 3. miejsce
  10. Słowenia Maribor – 23 stycznia 2005 (slalom) – 3. miejsce
  11. Szwajcaria Lenzerheide – 13 marca 2005 (gigant) – 2. miejsce
  12. Norwegia Hafjell – 5 marca 2006 (gigant) – 3. miejsce
  13. Szwecja Åre – 18 marca 2006 (gigant) – 3. miejsce
  14. Stany Zjednoczone Aspen – 25 listopada 2006 (gigant) – 3. miejsce
  15. Słowenia Kranjska Gora – 6 stycznia 2007 (gigant) – 3. miejsce
  16. Hiszpania Sierra Nevada – 24 lutego 2007 (gigant) – 3. miejsce
  17. Hiszpania Sierra Nevada – 25 lutego 2007 (slalom) – 2. miejsce
  18. Stany Zjednoczone Aspen – 9 grudnia 2007 (slalom) – 2. miejsce
  19. Austria Lienz – 29 grudnia 2007 (slalom) – 3. miejsce
  20. Czechy Špindlerův Mlýn – 5 stycznia 2008 (gigant) – 2. miejsce
  21. Austria Sölden – 25 października 2008 (gigant) – 2. miejsce
  22. Stany Zjednoczone Aspen – 29 listopada 2008 (gigant) – 2. miejsce
  23. Stany Zjednoczone Aspen – 30 listopada 2008 (slalom) – 3. miejsce
  24. Austria Semmering – 29 grudnia 2008 (slalom) – 2. miejsce
  25. Słowenia Maribor – 11 stycznia 2009 (slalom) – 3. miejsce
  26. Niemcy Ofterschwang – 6 marca 2009 (gigant) – 3. miejsce
  27. Szwecja Åre – 14 marca 2009 (gigant) – 2. miejsce
  28. Finlandia Levi – 14 listopada 2009 (slalom) – 3. miejsce
  29. Finlandia Levi – 13 listopada 2010 (slalom) – 3. miejsce
  30. Stany Zjednoczone Aspen – 28 listopada 2010 (slalom) – 3. miejsce
  31. Szwajcaria Sankt Moritz – 12 grudnia 2010 (gigant) – 2. miejsce
  32. Francja Courchevel – 21 grudnia 2010 (slalom) – 2. miejsce
  33. Niemcy Zwiesel – 4 lutego 2011 (slalom) – 3. miejsce
  34. Francja Courchevel – 18 grudnia 2011 (slalom) – 2. miejsce
  35. Słowenia Kranjska Gora – 22 stycznia 2012 (slalom) – 2. miejsce
  36. Finlandia Levi – 10 listopada 2012 (slalom) – 2. miejsce
  37. Austria Flachau − 15 stycznia 2013 (slalom) – 3. miejsce
  • W sumie (11 zwycięstw, 18 drugich i 19 trzecich miejsc).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Poutiainen to retire at end of season. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-09)]. (ang.)
  2. ↑ Säteilevä morsian! Tanja Poutiaiselta upea hääkuva – ”Elämäni suurin päivä”. iltasanomat.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-28)]. (fiń.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tanja_Poutiainen&oldid=70440821”