Trąbowce
| Proboscidea[1] | |||
| Illiger, 1811[2] | |||
 Przedstawiciel rzędu – słoń afrykański (Loxodonta africana) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| (bez rangi) | Paenungulata | ||
| Rząd |
trąbowce | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Rodziny | |||
| |||
Trąbowce[9] (Proboscidea) – rząd dużych ssaków z infragromady ssaków wyższych (Eutheria), ze słoniami, jako jedynymi żyjącymi przedstawicielami.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Opis[edytuj | edytuj kod]
Współcześnie trąbowce są największymi zwierzętami lądowymi. Wyróżniają się obecnością trąby. Jest ona skomplikowanym narządem powstałym przez zrośnięcie się górnej wargi i nosa. Trąbę tworzy kilkanaście tysięcy włókien mięśniowych, co nadaje jej elastyczność. Koniec trąby jest zakończony jednym lub dwoma (zależnie od gatunku) palczastymi wyrostkami i jest bardzo wrażliwy na dotyk. Narząd ten służy do zbierania i przenoszenia do pyska pokarmu i wody, jako broń i do komunikacji dotykowej z innymi osobnikami.
Pochodzenie i pokrewieństwo[edytuj | edytuj kod]
Trąbowce pojawiły się w zapisie kopalnym we wczesnym eocenie, ale przypuszczalnie wyewoluowały wcześniej. Niekiedy do trąbowców zalicza się niewielką rodziną prymitywnych antrakobunidów (Anthracobunidae), z której najprawdopodobniej wywodzą się właściwe trąbowce.
Badania genetyczne dowiodły, że trąbowce są spokrewnione blisko z brzegowcami (Sirenia) i góralkowcami (Hyracoidea). Nieoczekiwanie odkryto powiązania molekularne z innymi grupami rdzennie afrykańskich ssaków, takimi jak ryjkonosowe (Macroscelidea) i rurkoozębne, czyli mrówniki (Tubulidentata). Łącznie z kilkoma innymi wymarłymi już rzędami ssaków łączy się je w oddzielny klad Afrotheria.
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Obecnie do rzędu trąbowców należy jedna występująca współcześnie rodzina[10][9]:
- Elephantidae J.E. Gray, 1821 – słoniowate
Opisano również rodziny wymarłe[11]:
- Amebelodontidae Barbour, 1927
- Barytheriidae Andrews, 1906 – baryteria
- Choerolophodontidae Gaziry, 1976
- Deinotheriidae Bonaparte, 1841 – deinoteria
- Gomphotheriidae Osborn, 1921 – gomfotery
- Hemimastodontidae McKenna, Bell, Shoshani & Tassy, 1997
- Mammutidae Hay, 1922 – mastodonty
- Moeritheriidae Andrews, 1906
- Numidotheriidae Shoshani & Tassy, 1992
- Palaeomastodontidae Andrews, 1906
- Phiomiidae Kalandadze & Rautian, 1992
- Stegodontidae Osborn, 1918
oraz rodzaje wymarłe o niepewnej pozycji systematycznej[11]:
- Arcanotherium Delmer, 2009[12]
- Eritherium Gheerbrant, 2009[13]
- Eritreumm Shoshani, Walter, Abraha, Berhe, Tassy, Sanders, Marchant, Libsekal, Ghirmai & Zinner, 2006[14]
- Saloumia Tabuce, Sarr, Adnet, Lebrun, Lihoreau, Martin, Sambou, Thiam & Hautier, 2019[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Proboscidea, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ J.K.W. Illiger: Prodromus systematis mammalium et avium: additis terminis zoographicis utriusque classis, eorumque versione germanica. Berolini: Sumptibus C. Salfeld, 1811, s. 96. (łac.).
- ↑ J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 305, 1821. (ang.).
- ↑ F. Ameghino. Contribución al conocimiento de los mamiferos fósiles de la República Argentina. „Acta de la Academia Nacional de Ciencias Exactas”. 6, s. 631, 1889. (hiszp.).
- ↑ H.Н. Каландадзе & А.С. Раутиан: Система млекопитающих и историческая зоогеография. W: Филогенетика млекопитающих. Москва: Издательство Московского университета, 1992, s. 107. (ros.).
- ↑ K.E. Kinman: The Kinman System: Toward a Stable Cladisto−Eclectin. Classification of Organisms (Living and Extinct). Kansas, Hays: K.E. Kinman, 1994, s. 38. (ang.).
- ↑ J. Shoshani, E.M. Golenberg & H. Yang. Elephantidae phylogeny morphological versus molecular results. „Acta Theriologica”. Supplement 5. 43, s. 93, 1998. (ang.).
- ↑ J. Shoshani, W.J. Sanders & P. Tassy: Elephants and other proboscideans: a summary of recent findings and new taxonomic suggestions. W: The World of Elephants. Rome: International Congress, 2001, s. 677. (ang.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 23. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 118. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b J.S. Zijlstra: Proboscidea. Hesperomys project. [dostęp 2023-01-05]. (ang.).
- ↑ C. Delmer. Reassessment of the generic attribution of Numidotherium savagei and the homologies of lower incisors in proboscideans. „Acta Palaeontologica Polonica”. 54 (4), s. 563, 2009. DOI: 10.4202/app.2007.0036. (ang.).
- ↑ E. Gheerbrant. Paleocene emergence of elephant relatives and the rapid radiation of African ungulates. „Proceedings of the National Academy of Sciences”. 106 (26), s. 10717, 2009. DOI: 10.1073/pnas.0900251106. (ang.).
- ↑ J. Shoshani, R.C. Walter, M. Abraha, S. Berhe, P. Tassy, W.J. Sanders, G.H. Marchant, Y. Libsekal, T. Ghirmai & D. Zinner. A proboscidean from the late Oligocene of Eritrea, a „missing link” between early Elephantiformes and Elephantimorpha, and biogeographic implications. „Proceedings of the National Academy of Sciences”. 103 (45), s. 17296, 2006. DOI: 10.1073/pnas.0603689103. (ang.).
- ↑ R. Tabuce, R. Sarr, S. Adnet, R. Lebrun, F. Lihoreau, J.E. Martin, B. Sambou, M. Thiam & L. Hautier. Filling a gap in the proboscidean fossil record: a new genus from the Lutetian of Senegal. „Journal of Paleontology”. 94 (3), s. 583, 2019. DOI: 10.1017/jpa.2019.98. (ang.).