Ulica Leszno w Warszawie
| Nowolipki, Młynów | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 Ulica Leszno, widok w kierunku wschodnim | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 52°14′16,7″N 20°58′37,9″E/52,237972 20,977194
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Leszno – ulica w warszawskiej dzielnicy Wola.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwotnie trakt biegnący z Warszawy do Błonia.
Nazwa ulicy pochodzi od jurydyki Leszno[1] założonej 8 stycznia 1648 roku przez podskarbiego wielkiego koronnego Bogusława Leszczyńskiego ze swoim stryjem kanclerzem wielkim koronnym Janem Leszczyńskim. Nazwa jurydyki wywodzi się od nazwisk jej założycieli. Na Lesznie osiedlała się głównie ludność wyznania ewangelickiego, przybyła z Leszna[2].
Od 1897 pod nr 58 znajdowała się centrala warszawskiego pogotowia ratunkowego[3].
Podczas II wojny światowej nazwę ulicy zmieniono na Gerichtstraße (od znajdujących się pod nr 53/55 budynku Sądów).
W listopadzie 1940 ulica aż do ulicy Żelaznej znalazła się w obrębie getta warszawskiego. Po wojnie wschodnia i środkowa część ulicy Leszno stała się częścią Trasy W-Z i nadano jej nazwę alei Świerczewskiego (obecnie alei „Solidarności”). Historyczną nazwę zachował jedynie zachodni odcinek ulicy (od al. „Solidarności” do ul. Młynarskiej).
W latach 60. XX wieku ulicę przebudowano na dwujezdniową. Od ulicy Okopowej do Karolkowej nową jezdnię dobudowano po stronie północnej, a na dalszym odcinku – po południowej[4].
Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]
Obiekty nieistniejące[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kwiryna Handke: Dzieje Warszawy nazwami pisane. Warszawa: Muzeum Historyczne m.st. Warszawy, 2011, s. 160. ISBN 978-83-62189-08-3.
- ↑ Andrzej Kersten: Warszawa kazimierzowska 1648–1668. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1971, s. 36.
- ↑ Stefan Kieniewicz: Warszawa w latach 1795–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 223.
- ↑ Jacek Sawicki: Kształty warszawskich ulic a kartografia [w:] Wnętrze warszawskiej ulicy. Warszawa: Biblioteka Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, 2002, s. 213. ISBN 83-88372-19-X.