Wacław Faustmann

Wacław Faustmann
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	7 września 1881 ; Września
Data i miejsce śmierci	25 czerwca 1959 ; Szamotuły
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	11 lutego 1907
	Odznaczenia

Wacław Faustmann (ur. 7 września 1881 we Wrześni, zm. 25 czerwca 1959 w Szamotułach)^[1] – ksiądz katolicki, powstaniec wielkopolski, powstaniec śląski, redaktor miesięcznika „Muzyka Kościelna”, założyciel Związku Chórów Kościelnych.

Dzieciństwo i młodość

Był synem kupca Stanisława i Marianny z Śliwczyńskich. Ukończył szkołę elementarną w Golubiu (obecnie Golub-Dobrzyń) na Pomorzu. Następnie uczył się przez 4 lata w progimnazjum Collegium Marianum w Pelplinie. W latach 1889–1903 uczęszczał do Gimnazjum Chełmińskiego. Kierował tam tajnym Kółkiem Śpiewaczym, za co został skazany na dwa tygodnie więzienia w Toruniu. 13 marca 1903 r. złożył egzamin dojrzałości. W latach 1903–1907 odbywał studia seminaryjne w Gnieźnie i Poznaniu. 11 lutego 1907 r. został wyświęcony na kapłana^[2]. Z okazji swojej prymicji w Golubiu zebrał fundusze na Dom Kaszubski i Czytelnię Ludową. Od 1 marca 1907 do 29 lutego 1908 r. był wikariuszem w Tucznie^[3].

Administrator parafii

1.03.1908–30.09.1910 – w Podlesiu Kościelnym;

1.10.1910–31.10.1918 – w Raczkowie, Jabłkowie i Pomorzanach;

1.11.1918–1932 – w Śnieciskach, dodatkowo administrował też parafią Koszuty;

1932–1941, 24.01.1946–1950 – w Kaźmierzu, z przerwą od 14.03.1941 do 21.01.1946 spowodowaną wysiedleniem w czasie II wojny światowej.

Działalność patriotyczna i społeczna

W 1915 r. zbierał datki na ofiary działań wojennych w Królestwie Kongresowym. Od 1916 r. należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Brał czynny udział w powstaniu wielkopolskim, działał jako kapelan, organizował służbę sanitarną. W latach 1919–1921 odbył ok. 200 wieców w ramach działalności plebiscytowej na Górnym Śląsku i uczestniczył w powstaniach śląskich. W 1934 r. w Kaźmierzu współorganizował Caritas^[1] i założył Towarzystwo Czytelni Ludowych, którego został prezesem^[4]. W czasie II wojny światowej wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa, a następnie do obozu pracy w Hildesheim – podczas jego bombardowania został dwukrotnie ranny. 24 stycznia 1941 r. powrócił do Kaźmierza. Spoczywa na kaźmierskim cmentarzu parafialnym (sektor A-35-4)^[5]^[6].

Zainteresowania

Pasjonował się szeroko pojętą muzyką, ale przede wszystkim muzyką liturgiczną. Powołał Związek Chórów Kościelnych i został jego pierwszym prezesem. Pisał artykuły o tematyce liturgiczno–muzycznej, a w roku 1929 został redaktorem miesięcznika „Muzyka Kościelna”. Utworzył chór kościelny w Kaźmierzu i 5 października 1932 r. doprowadził do połączenia go z Kołem Śpiewackim „Moniuszko”^[7]. Organizował zjazdy chórów kościelnych, „Święta Pieśni”, współorganizował przedstawienia sztuk teatralnych na scenie kaźmierskiego „Domu Katolickiego”. Utrzymywał kontakty z Feliksem Nowowiejskim, którego gościł w Kaźmierzu.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1956)^[8]
Złoty Krzyż Zasługi (15 września 1937)^[9]

Upamiętnienie

Ks. Wacław Faustmann jest patronem ulic w Kaźmierzu i Luboniu.

Przypisy

↑ ^a ^b Romuald Krygier, Ich ślad na ziemi szamotulskiej, s. 28.
↑ Władysław Swoboda, Dzieje kościoła w Kaźmierzu, s. 34.
↑ Wacław Faustmann - Wielkopolscy Księża od XVIII do XX wieku [online], www.wtg-gniazdo.org [dostęp 2021-04-28] .
↑ Władysław Swoboda, Dzieje kościoła w Kaźmierzu, s. 40.
↑ Cmentarz parafialny w Kaźmierzu - spis osób pochowanych
↑ Marian Banaszak, Księża społecznicy w Wielkopolsce 1894–1919. Słownik biograficzny A–H, tom I, s. 185–186.
↑ Władysław Swoboda, Dzieje kościoła w Kaźmierzu, s. 38.
↑ Marian Banaszak, Księża społecznicy w Wielkopolsce 1894–1919. Słownik biograficzny A–H, tom I, s. 186.
↑ M.P. z 1937 r. nr 213, poz. 355 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

Władysław Swoboda: Dzieje kościoła w Kaźmierzu. Kaźmierz: Nakładem ks. Faustmanna w Kaźmierzu, 1937.
Romuald Krygier: Ich ślad na ziemi szamotulskiej. Szamotuły: DRUKOM, 2001. ISBN 83-910043-1-7.
Marian Banaszak: Księża społecznicy w Wielkopolsce 1894–1919. Słownik biograficzny A-H, tom I. Gniezno: Prymasowskie Wydawnictwo Gaudentinum, 2007. ISBN 978-83-85270-77-1.

[autonazwa1-1] Romuald Krygier, Ich ślad na ziemi szamotulskiej, s. 28.

[2] Władysław Swoboda, Dzieje kościoła w Kaźmierzu, s. 34.

[3] Wacław Faustmann - Wielkopolscy Księża od XVIII do XX wieku [online], www.wtg-gniazdo.org [dostęp 2021-04-28] .

[4] Władysław Swoboda, Dzieje kościoła w Kaźmierzu, s. 40.

[5] Cmentarz parafialny w Kaźmierzu - spis osób pochowanych

[6] Marian Banaszak, Księża społecznicy w Wielkopolsce 1894–1919. Słownik biograficzny A–H, tom I, s. 185–186.

[7] Władysław Swoboda, Dzieje kościoła w Kaźmierzu, s. 38.

[8] Marian Banaszak, Księża społecznicy w Wielkopolsce 1894–1919. Słownik biograficzny A–H, tom I, s. 186.

[9] M.P. z 1937 r. nr 213, poz. 355 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]