Włodzimierz Puzio

Włodzimierz Puzio

Data urodzenia	1 czerwca 1920
Data śmierci	27 lipca 1993
Informacje klubowe
Klub	Cracovia
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski złoto Łódź 1945 bieg na 200 m złoto Kraków 1946 bieg na 400 m złoto Kraków 1946 bieg na 400 m przez płotki złoto Kraków 1946 sztafeta 4 × 400 m złoto Warszawa 1947 bieg na 400 m przez płotki złoto Warszawa 1947 sztafeta 4 × 400 m złoto Poznań 1948 bieg na 400 m przez płotki złoto Gdańsk 1949 bieg na 400 m przez płotki złoto Kraków 1950 bieg na 400 m przez płotki złoto Kraków 1950 sztafeta 4 × 400 m srebro Kraków 1946 sztafeta 4 × 100 m srebro Wrocław 1952 bieg na 400 m przez płotki brąz Warszawa 1947 bieg na 400 m brąz Warszawa 1947 sztafeta 4 × 100 m brąz Warszawa 1953 bieg na 200 m przez płotki

Włodzimierz Puzio (ur. 1 czerwca 1920 w Czeladzi, zm. 27 lipca 1993 w Warszawie) – polski lekkoatleta, płotkarz i sprinter, później trener lekkoatletyczny, a także tancerz i pianista.

Był czołowym lekkoatletą w Polsce pierwszych lat po II wojnie światowej. Specjalizował się w biegu na 400 metrów przez płotki, ale z powodzeniem startował również w biegu na 400 metrów.

Na pierwszych powojennych mistrzostwach Polski w 1945 zwyciężył w biegu na 200 metrów. Mistrz Polski w biegu na 400 metrów w 1946, w biegu na 400 metrów przez płotki w 1946, 1947, 1948, 1949 i 1950, a także w sztafecie 4 × 400 metrów w 1946, 1947 i 1950. Wicemistrz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1946 i w biegu na 400 metrów przez płotki w 1952 oraz brązowy medalista w biegu na 400 metrów i sztafecie 4 × 100 metrów w 1947 oraz w biegu na 200 metrów przez płotki w 1953.

W latach 1949-1952 wystąpił w 5 meczach reprezentacji Polski (6 startów), bez zwycięstw indywidualnych.

Rekordy życiowe:

Konkurencja	Data i miejsce	Wynik	Źródło
bieg na 400 metrów	12 października 1947, Kraków	50,9
bieg na 400 metrów przez płotki	31 lipca 1949, Warszawa	55,6

Był zawodnikiem Cracovii i Gwardii Kraków. Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem lekkoatletycznym. Jego podopiecznymi był m.in. Andrzej Zieliński. W 1966 wyjechał wraz z grupą polskich trenerów do Meksyku, by przygotowywać tamtejszych zawodników do letnich igrzysk olimpijskich w 1968.

Oprócz działalności sportowej był również tancerzem Opery Poznańskiej, a także pianistą, wykonawcą dzieł Chopina.