Zasada włączeń i wyłączeń

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zasada włączeń i wyłączeń, pokazana dla trzech zbiorów

Zasada włączeń i wyłączeń – reguła kombinatoryczna, pozwalająca na określenie liczby elementów skończonej sumy mnogościowej skończonych zbiorów. Autorstwo zasady przypisywane jest zazwyczaj Abrahamowi de Moivre, chociaż bywa nazywana od nazwisk matematyków, Jamesa Josepha Sylvestera oraz Henriego Poincaré.

Twierdzenie[edytuj | edytuj kod]

Niech będą dowolnymi skończonymi zbiorami zaś Wówczas

gdzie oznacza moc zbioru

Przykład[edytuj | edytuj kod]

Dla trzech zbiorów skończonych liczba elementów ich sumy wyraża się wzorem:

Wzór zapewnia, że elementy znajdujące się jednocześnie w kilku spośród zbiorów liczone są dokładnie raz.

Dowód[edytuj | edytuj kod]

Niech element należy dokładnie do spośród zbiorów W sumie mnogościowej ma on być liczony tylko jeden raz. W wyrażeniu

liczba zliczeń pojedynczego elementu jest równa:

bowiem występuje on w zbiorach spośród zbiorach spośród itd.

Na mocy rozwinięcia Newtona wyrażenie to jest równe co dowodzi poprawności zasady włączeń i wyłączeń, bowiem element został policzony tylko jeden raz.

Uogólnienia[edytuj | edytuj kod]

Zasada włączeń i wyłączeń pozostaje prawdziwa, gdy nasze rozważania przeniesiemy na dowolną przestrzeń mierzalną Wtedy, twierdzenie przyjmuje postać:

Niech dana będzie przestrzeń mierzalna Dla dowolnych zbiorów mierzalnych (tj. należących do -algebry ) o skończonej mierze zachodzi

W szczególności, podana wcześniej moc zbioru jest miarą liczącą.

W teorii prawdopodobieństwa, gdzie rozważa się przestrzenie zdarzeń elementarnych, wraz z określonymi nań miarami probabilistycznymi, zwanymi prawdopodobieństwami, wzór włączeń-wyłączeń odgrywa rolę przy liczeniu prawdopodobieństwa zajścia odpowiednich zdarzeń. Dla dowolnych zdarzeń wzór ten przyjmuje postać

i ogólnie

gdzie jest prawdopodobieństwem, określonym w danym eksperymencie losowym (przestrzeni probabilistycznej).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jacek Jakubowski, Rafał Sztencel: Wstęp do teorii prawdopodobieństwa. Warszawa: SCRIPT, 2001, s. 11–12.
  • Zbigniew Bobiński, Lev Kourliandtchik, Mirosław Uscki: Miniatury matematyczne. Elementarne metody w kombinatoryce. Toruń: Wydawnictwo Aksjomat, 2002, s. 11–15. ISBN 83-87329-35-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]