Przejdź do zawartości

Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

…że katowicki kościół ze zdjęcia obok był pierwotnie świątynią starokatolików?

…dlaczego pewne glony przypominają odkrywczyniom wyścigowe bolidy?

…co powstało wcześniej – pierwsza dyskietka czy pierwszy komputer osobisty?

…czym filipiński poeta Jose Corazon de Jesus wyjaśniał swoje niepowodzenia polityczne?

…które zwierzęta przypuszczalnie były gospodarzami kredowych Caradiophyodidae o wciętych głowach?

Rocznice

11 sierpnia: imieniny obchodzą m.in.: Klara, Ligia i Zuzanna; dzień niepodległości Czadu
Okrągłe, dziesięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Pacyfikacja Ochoty – masowe mordy, gwałty, grabieże oraz podpalenia, których żołnierze różnych formacji niemieckich oraz kolaboracyjnych dopuścili się w warszawskiej dzielnicy Ochota w sierpniu 1944 roku, w czasie tłumienia powstania warszawskiego. Na Ochocie powstańcze wystąpienie w godzinie „W” zakończyło się niemal całkowitym niepowodzeniem, gdyż żołnierzom Armii Krajowej nie udało się zdobyć większości obsadzonych przez Niemców obiektów. W nocy z 1 na 2 sierpnia 1944 roku główne siły obwodu IV „Ochota” AK wycofały się w kierunku Lasów Sękocińskich. W dzielnicy pozostały tylko dwie odizolowane od siebie polskie reduty. Tymczasem 4 lub 5 sierpnia na Ochotę przybył pułk zbiorczy ze składu kolaboracyjnej Brygady Szturmowej SS RONA. Jego żołnierze przystąpili do pacyfikacji dzielnicy, dokonując przy tym bardzo wielu mordów, gwałtów, rabunków oraz podpaleń. Symbolem okrucieństwa ronowców stało się targowisko Zieleniak, które w pierwszych dniach sierpnia przekształcono w punkt zborny dla wypędzanej ludności Warszawy. Historycy szacują, że pacyfikacja Ochoty przyniosła około 10 tys. ofiar, z czego blisko tysiąc poniosło śmierć na Zieleniaku. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Blok Wiernychizraelski, religijno-osadniczy ruch społeczny oficjalnie powołany do życia w 1974 roku. Powstał w rezultacie wojny Jom Kipur oraz żądań administracji amerykańskiej dotyczących zwrotu wszystkich terytoriów okupowanych przez Izrael. Blok Wiernych postulował utrzymanie w granicach Państwa Izrael i zasiedlenie wszystkich obszarów zajętych przez Izrael w wyniku wojny sześciodniowej w 1967 roku: Zachodniego Brzegu, Wzgórz Golan, Strefy Gazy oraz Synaju. Założyciele ruchu wzywali do narodowego przebudzenia w duchu judaizmu oraz zasiedlania całej Ziemi Izraela. Według członków ruchu działania władz na rzecz osadnictwa po 1967 roku były niewystarczające i groziły utratą zdobytych obszarów. Za inicjatora powstania ruchu uważa się rabina Cwiego Jehudę Kuka. Ideologia ruchu odwoływała się do żydowskiego mesjanizmu oraz fundamentalizmu, traktowała osadnictwo jako religijne przykazanie zapisane w Torze i wyzwalanie utraconej niegdyś Ziemi Izraela z rąk Arabów, a także jako sposób na przyspieszenie nadejścia Mesjasza. Czytaj więcej…