Adam Bińkowski

Adam Bińkowski
	porucznik obserwator
Data i miejsce urodzenia	26 października 1894 ; Mosina
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska; Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	245 pułk piechoty Cesarstwa Niemieckiego,; III Eskadra Lotnicza,; Baza Lotnicza nr 3
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; wojna polsko-bolszewicka,; powstanie wielkopolskie,; II wojna światowa kampania wrześniowa;
	Odznaczenia

Adam Bińkowski (ur. 26 października 1894 w Mosinie^[1], woj. poznańskie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik obserwator rezerwy lotnictwa Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Adama i Marii z Wernerów. Absolwent szkoły powszechnej w Mosinie, Szkoły Handlowej (1912) w Poznaniu. W 1918 powołany do armii niemieckiej, służył w kompanii karabinów maszynowych 245 pułku piechoty na froncie zachodnim. Wojnę zakończył w stopniu kaprala^[2].

Po powrocie do Polski wstąpił do wielkopolskich wojsk powstańczych i wziął udział w powstaniu wielkopolskim. W styczniu 1919 skierowany do 1 kompanii lotniczej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Poznaniu. Odbył trzymiesięczne szkolenie. Został awansowany do stopnia plutonowego, a następnie sierżanta.

27 kwietnia 1919 przydzielono go do III eskadry lotniczej. W grudniu 1919 po zdaniu egzaminu został awansowany do stopnia podchorążego w korpusie osobowym oficerów lotnictwa. Walczył na froncie galicyjskim i litewsko-białoruskim. Został przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Orderu Virtuti Militari.

W 1921 przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 6 pułku lotniczego. W 1925 awansował do stopnia podporucznika obserwatora w korpusie oficerów rezerwy lotnictwa.

W kampanii wrześniowej w składzie Bazy Lotniczej nr 3^[3]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim przez NKWD. Figuruje na liście wywózkowej 029/3 z 14 kwietnia 1940 i liście PCK (AM) 2751. W czasie ekshumacji wiosną 1943 znaleziono przy zwłokach dwie karty pocztowe^[2].

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty z Matyldą z Lipoltów, miał córkę Marię i syna Gerwazego. Pracował w Urzędzie Walki z Lichwą w Warszawie. W lipcu 1921 r. został dyrektorem drogeryjnym francuskiej firmy działającej w Polsce. Zamieszkał w Kobylinie^[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Walecznych
Krzyż Żelazny II klasy (Cesarstwo Niemieckie)^[2]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wg Jędrzeja Tucholskiego, Mord w Katyniu, IW PAX, 1991, s. 76 urodził się 24 grudnia 1891
↑ ^a ^b ^c ^d BIŃKOWSKI Adam - Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie - Katyń 1940 [online], ipn.gov.pl [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-21] (pol.).
↑ JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 76 .
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/221

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

https://nekropole.info/pl/Adam-Binkowski

[1] Wg Jędrzeja Tucholskiego, Mord w Katyniu, IW PAX, 1991, s. 76 urodził się 24 grudnia 1891

[:0-2] BIŃKOWSKI Adam - Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie - Katyń 1940 [online], ipn.gov.pl [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-21] (pol.).

[3] JędrzejJ. Tucholski JędrzejJ., Mord w Katyniu, 1991, s. 76 .

[4] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[1]

[2]

[3]

[4]