Adamowicz IV

Herb według Tadeusza Gajla

Adamowicz IV – polski herb szlachecki używany przez rodzinę pochodzenia tatarskiego. Według Stanisława Dziadulewicza jest to odmiana herbu Leliwa.

Opis herbu

Blazonowanie stworzone przy uwzględnieniu zasad współczesnego blazonu, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego:

W polu błękitnym półksiężyc srebrny z takąż gwiazdą pięciopromienną między rogami i zaćwieczonymi na nich takimiż strzałami. Klejnot: Trzy pióra strusie. Labry: błękitne, podbite srebrem.

Herb ten, przytaczany był pierwotnie jedynie przez Stanisława Dziadulewicza, bez barw i elementów dodatkowych poza tarczą. Rekonstrukcji barw, labrów i klejnotu dokonał Tadeusz Gajl.

Najwcześniejsze wzmianki

Herb wymieniony przez Stanisława Dziadulewicza (Herbarz rodzin tatarskich w Polsce, 1929).

Rodzina Adamowiczów

Według Dziadulewicza znaczny ród, przypisany do zaciągu juszyńskiego, pochodzący od Dawidowiczów herbu Strzała. Z roku 1520 pochodzi wzmianka o protoplaście rodu Adamowiczów – Adamie. Jego ojcem był Stanisław Dawidowicz, właściciel Mustupicz w powiecie mińskim. Adam miał trójkę dzieci, córkę Januchnę oraz Abdruchmana (nosił on dalej nazwisko Dawidowicz) i Sołtana. Z licznego potomstwa Sołtana w 1631 żyło już tylko dwóch synów, Issup i Achmeć, którzy dali początek dwóm liniom Adamowiczów.

Herbowni

Ponieważ był to herb własny, przysługiwał jednej tylko rodzinie herbownych:

Adamowicz.

Inne rodziny o tym samym nazwisku pieczętowały się jeszcze przynajmniej ośmioma innymi herbami.

Bibliografia

• Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku. Gdańsk: L&L, 2011. ISBN 978-83-60597-68-2.brak strony w książce