Alojzy Przeździecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alojzy Przeździecki
Ilustracja
pułkownik dyplomowany piechoty pułkownik dyplomowany piechoty
Data urodzenia

21 czerwca 1886

Data śmierci

11 czerwca 1945

Przebieg służby
Lata służby

od 1914

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

32 Pułk Piechoty
72 Pułk Piechoty
Ministerstwo Obrony Narodowej

Stanowiska

zastępca dowódcy pułku piechoty
dowódca pułku piechoty
delegat ministra

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi

Alojzy Prus-Przeździecki (ur. 21 czerwca 1886, zm. 11 czerwca 1945) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Alojzy Gonzaga Wojciech Prus-Przeździecki urodził się w rodzinie Edwarda (zm. 1917) i Anastazji z Korytkowskich (zm. 1938)[1][2][3]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Początkowo był przydzielony do służby sanitarnej, następnie do 2 pułku piechoty. 2 listopada 1914 został mianowany chorążym piechoty, 11 listopada przeniesiony do 3 pułku piechoty. 14 marca 1915 awansował na podporucznika, a 21 marca tego roku na porucznika piechoty. W połowie czerwca 1915 przeniesiony został na stanowisko adiutanta Komendy Legionów. Od 31 stycznia do 9 marca 1917 roku był słuchaczem Kursu oficerów sztabowych i adiutantów wyższych dowództw w Warszawie. Po ukończeniu kursu powrócił do 6 pułku piechoty. 9 czerwca 1917 roku został przydzielony do Sztabu Generalnego Gubernatorstwa w Warszawie w charakterze oficera łącznikowego Wojska Polskiego[4]. W latach 1917–1918 był adiutantem generała H. von Beselera, dowódcy Polskiej Siły Zbrojnej.

W okresie od 1 czerwca 1921 do 1 września 1923 przebywał na bezpłatnym urlopie. Z dniem 1 września 1923 przydzielony został do 81 pułku piechoty z równoczesnym odkomenderowaniem do Oddziału I Sztabu Generalnego[5]. W listopadzie 1924 został przeniesiony z 81 pp do 32 Pułku Piechoty w Modlinie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[6]. W listopadzie 1925 roku przydzielony został do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II rocznika Kursu Normalnego. Z dniem 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielony został do Oddziału IV Sztabu Generalnego w Warszawie. W 1928 roku dowodził 72 pułkiem piechoty w Radomiu. 6 lipca 1929 r. zwolniony ze stanowiska dowódcy 72 pułku piechoty z oddaniem do dyspozycji dowódcy DOK I[7]. W 1931 roku pełnił służbę w składzie osobowym II zastępcy szefa Sztabu Głównego WP, po czym przeniesiony został do dyspozycji szefa Biura Personalnego M.S.Wojsk. W tym samym roku mianowany został członkiem Oficerskiego Trybunału Orzekającego[8]. Z dniem 1 maja 1932 roku przeniesiony został w stan spoczynku[9].

W Wielkiej Brytanii, w stopniu pułkownika, pełnił służbę na stanowisku delegata Ministra Obrony Narodowej do Rady Narodowej i szefa Wydziału Politycznego w Ministerstwie Obrony Narodowej. 16 marca 1943 roku Minister Obrony Narodowej podziękował mu za dotychczasową służbę w związku z wyznaczeniem na stanowisko delegata Ministra Obrony Narodowej przy Armii Polskiej na Wschodzie[10].

Od 1919 był mężem Janiny z Sobolewskich[3].

Zmarł 11 czerwca 1945 i został pochowany na cmentarzu Corstorphine Hill w Edynburgu[11][12].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • chorąży – 2 listopada 1914
  • podporucznik – 14 marca 1915
  • porucznik – 21 marca 1915
  • podpułkownik – zweryfikowany 3 maja 1922 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1924 zajmował 140. lokatę w korpusie oficerów zawodowych piechoty, a 1928 - 37. lokatę)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alojzy Przeździecki h. Prus M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2022-06-04].
  2. Spis zmarłych. Nazwiska z zakresu Prus-Przedl » Lista zmarłych « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2022-06-04] (pol.).
  3. a b Edward Przezdziecki [online], www.myheritage.com [dostęp 2022-06-04].
  4. Odprawy Komendy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.295b, s. 385 [1].
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 57 z 30 sierpnia 1923 r.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 117 z 1 listopada 1924 roku, s. 654.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 r.
  8. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 7 z 23 października 1931 r.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 16 sierpnia 1932 r.
  10. Kukiel 1943 ↓, s. 94-98.
  11. Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 31.
  12. Barbara Affek-Bujalska, Edward Pawłowski, Księga pochowanych żołnierzy polskich poległych w II wojnie światowej, Tom 3, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1994.
  13. M.P. z 1937 r. nr 259, poz. 409 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  14. M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 386 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]