Artur Kozłowski (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artur Kozłowski
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

30 września 1971
Częstochowa

Przebieg służby
Lata służby

od 1991

Siły zbrojne

Siły Zbrojne RP

Jednostki

WSOWZ / WSO
1 psk, PKW Irak
PKW Afganistan

więcej patrz tekst

Stanowiska

• d-ca grupy specjalnej
• d-ca kp specjalnej
• starszy oficer operacyjny
• zastępca dowódcy ZB
• szef wydziału oper.
• dowódca JW Agat

więcej patrz tekst

Główne wojny i bitwy

Stabilizacja Iraku,
ISAF

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Krzyż Zasługi za Dzielność (od 1992) Wojskowy Krzyż Zasługi z Mieczami Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Gwiazda Iraku Gwiazda Afganistanu Brązowy Medal za Zasługi dla Straży Granicznej Gwiazda Górnośląska Odznaczenie regionalne Złota Odznaka Honorowa Za Zasługi Dla Województwa Śląskiego nadana przez Sejmik Województwa Śląskiego

Artur Kozłowski (ur. 30 września 1971 w Częstochowie) – polski wojskowy, pułkownik, od 8 października 2018 dowódca Jednostki Wojskowej AGAT.

Przebieg służby wojskowej[edytuj | edytuj kod]

Artur Kozłowski studia wojskowe rozpoczął we wrześniu 1991 jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu[1]. W 1995 po ukończeniu Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki został promowany na pierwszy stopień oficerski – podporucznika. Służbę zawodową rozpoczął w październiku 1995 obejmując stanowisko dowódcy grupy specjalnej w 1 pułku specjalnym komandosów w Lublińcu. Następnie w tej jednostce pełnił służbę na różnych stanowiskach w pododdziałach bojowych i w sztabie jednostki. W 2005 był dowódcą kompanii specjalnej w PKW Irak, w 2008 również w Iraku służył jako starszy oficer operacyjny Zgrupowania Sił Specjalnych. W 2011 był zastępcą dowódcy Zespołu Bojowego TF50 w PKW Afganistan[1].

W 2015 został wyznaczony na stanowisko szefa wydziału operacyjnego w Jednostce Wojskowej Komandosów[2]. W 2016 służbowo został skierowany z Lublińca do Gliwic, gdzie objął funkcję szefa pionu operacyjnego, a następnie szefa sztabu Jednostki Wojskowej Agat. Na przełomie 2017 i 2018 jako podpułkownik dowodził Polskim Kontyngentem Wojskowym OIR w Iraku[3]. 28 września 2018 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wręczył mu nominację na dowódcę Jednostki Wojskowej Agat[4]. 8 października 2018 w obecności dowódcy generalnego RSZ gen. broni Jarosława Miki przyjął obowiązki dowódcy Jednostki Wojskowej Agat od płk. Sławomira Drumowicza[1][5][6]. Podczas pełnienia służby w JW Agat był współodpowiedzialny i odpowiedzialny za certyfikację trzech zespołów szturmowych oraz wystawienie pododdziałów JW Agat do dyżurów w Siłach Odpowiedzi NATO[7]. W czerwcu 2021 zorganizował obchody 10-lecia istnienia JW Agat[7].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[8][edytuj | edytuj kod]

i inne

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Bylina 2021 ↓, s. 59.
  2. Nowy dowódca JW Agat. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-12-27].
  3. Gałecki 2018 ↓, s. 331.
  4. Jakuboszczak 2019 ↓, s. 156.
  5. Jakuboszczak 2019 ↓, s. 165.
  6. Bylina 2021 ↓, s. 60.
  7. a b Budujemy swoją legendę. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-12-27].
  8. Bylina 2021 ↓, s. 59-60.
  9. Gwiazda Górnośląska dla Dowódcy JW AGAT. silentheroes.pl. [dostęp 2022-12-26].
  10. a b Odbyły się uroczyste obchody święta Jednostki Wojskowej AGAT. special-ops.pl. [dostęp 2022-12-27].
  11. 28. rocznica powstania Bieszczadzkiego Oddziału Straży Granicznej na Podkarpaciu. bieszczadzki.strazgraniczna.pl. [dostęp 2022-12-27].
  12. Obchody 31. rocznicy powstania Straży Granicznej w. slaski.strazgraniczna.pl. [dostęp 2022-12-27].
  13. Strażnicy Graniczni ze Śląska modlili się w "Wieczerniku Maryi" i świętowali w Raciborzu. nowiny.pl. [dostęp 2022-12-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • dr hab. Sławomir Bylina: Siła i Ogień. Społeczno-militarne uwarunkowania Jednostki Wojskowej AGAT w Gliwicach im. Gen. Dyw. Stefana Roweckiego „Grota”. Warszawa: Difin Sp. z.o.o., 2021. ISBN 978-83-8270-002-2.
  • dr Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2018. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, s. 156; 165. ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 331, ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]