Boreczna (Michałkowa)
50°43′39″N 16°27′29″E/50,727500 16,458056
| niestandaryzowana kolonia wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Wysokość |
560–580[2] m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Tablice rejestracyjne |
DBA |
| SIMC |
nie nadano[1] |
Położenie na mapie gminy Walim  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wałbrzyskiego  | |
| 50°43′39″N 16°27′29″E/50,727500 16,458056[1]
| |
Boreczna (do 1945 r. niem. Heidelberg)[3] – nieoficjalna kolonia wsi Michałkowa w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Walim[4][1].
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Mała, złożona z kilku zagród, luźno zabudowana górska osada wiejska w dolinie Michałkowskiego Potoku w Górach Sowich[2]. Zajmuje szerokie, bezleśne siodło pomiędzy wzniesieniami Boreczna na zachodzie a Zabójczą na wschodzie. Jej zabudowania leżą na wys. ok. 560-580 m n.p.m., stanowiąc najwyżej położoną część Michałkowa[2]. Przez osadę przechodzi malownicza, mało uczęszczana lokalna droga z Lubachowa do Walimia lub na Przełęcz Walimską przez Glinno[2]. Otoczenie osady stanowią rozległe łąki i pastwiska na zboczach Działu Michałkowskiego.
Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]
Administracyjnie osada podlega pod wieś Michałkowa, nazwa nie jest wymieniana w spisie miejscowości.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Osada powstała prawdopodobnie w pierwszej połowie XIV wieku. W początkowym okresie rozwijała się bardzo wolno, a w XVI w. na jakiś czas została opuszczona. Pod koniec XVII wieku miejscowość ponownie zasiedlono[2]. Późniejsze dzieje związane były z górnictwem[5], o którym wspominają kroniki. Ożywienie przyniósł wiek XIX, głównie dzięki tkactwu chałupniczemu. W XIX wieku wieś często była odwiedzana przez wędrowców udających się tędy na Wielką Sowę. Znaczenie turystyczne upadło po II Wojnie Światowej. Pod koniec XX wieku nastąpił proces wyludnienia. Na początku XXI wieku w osadzie mieszkało kilka osób.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez miejscowość prowadzi:
szlak turystyczny – fragment europejskiego szlaku długodystansowego E3 z Zagórza Śląskiego na Wielką Sowę[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 8219
- ↑ a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 61. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ archiwalna niemiecka mapa sztabowa z 1937 roku przedstawiająca obszar Działu Michałkowskiego i Działu Jawornickiego. [dostęp 2014-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-28)].
- ↑ Geoportal 2 | iMap [online], mapy.geoportal.gov.pl [dostęp 2017-11-15].
- ↑ Stare wyrobiska górnicze. [dostęp 2011-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-21)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- Marek Staffa, „Wędrówka przez Sudety Środkowe: Góry Wałbrzyskie, Góry Suche, Góry Sowie,Góry Bardzkie”, Wyd.PTTK Warszawa,Kraków, 1982r, ISBN 83-00-00476-9
- W. Brygier, (red.): Sudety Środkowe.Góry Kamienne, Góry Wałbrzyskie, Góry Sowie , Masyw Ślęży. Warszawa: ExpressMap, 2007, s. 54. ISBN 978-83-60120-85-9.
- D. Jończy, R. Fronia, P. Pietrzak (red.): Góry Sowie. Mapa turystyczna, skala 1:35 000. Jelenia Góra: Galileos, 2007/2008. ISBN 978-83-60975-44-2.
