Rzeczka Górna
50°40′59″N 16°25′54″E/50,683056 16,431667| niestandaryzowana kolonia wsi | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Część miejscowości | |
| Wysokość |
580-700[2] m n.p.m. |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
58-320 |
| Tablice rejestracyjne |
DBA |
| SIMC |
nie nadano[1] |
Położenie na mapie gminy Walim  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wałbrzyskiego  | |
| 50°40′59″N 16°25′54″E/50,683056 16,431667[1]
| |
Rzeczka Górna (Grządki, niem. Grund) – nieoficjalna kolonia wsi Rzeczka w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wałbrzyskim, w gminie Walim; administracyjnie osada podlega pod Walim[1].
Rzeczka Górna położona jest na wysokości około 580-700 m n.p.m., w północno-zachodniej części Gór Sowich, na wschodnich zboczach Osówki, Mosznej i Jaworka, w masywie Włodarza[3].
Osadę tworzą pozostałości z dawniejszych dwóch wsi, których rozproszone zabudowania ciągnące się od północnego zbocza Wawelu, wznoszącego się nad Walimiem, po Osówkę, tworzą dwa oddzielne zgrupowania[2]. Południowe zgrupowanie pod Osówką składa się z dwóch zagród i leśniczówki, nazywane wcześniej „Gieszcze Dolne” (niem. Kolonie Försterhäuser), stanowiło kolonię Sierpnicy, później nazywane Rzeczką Górną, obecnie Grządki[2]. Północne skupisko, większe od części południowej, zintegrowane całkowicie z Walimiem, po 1945 roku nosiło nazwę „Kolonia Królowej Jadwigi”; nazwa ta nie utrzymała się, a osada przyjęła starą nazwę Grządki[2]. Osadę od strony wschodniej otaczają: łąki górskie, pola uprawne i częściowo nieużytki położone na zboczach opadających w kierunku Walimki, po zachodniej stronie rozciągają się rozległe kompleksy leśne, bukowe i bukowo-świerkowe regla dolnego, które porastają szczytowe partie całego masywu Włodarza[2]. Z terenu Grządek rozciąga się panorama na Wielką Sowę i jej sąsiedztwo, Walim i na Babi Kamień[2].
W czasie II wojny światowej w okolicy miejscowości hitlerowcy wykonywali ogromne prace budowlane, przy tworzeniu systemu podziemnych sztolni, komór i korytarzy, których przeznaczenie nie zostało do końca wyjaśnione, niektóre sztolnie i inne obiekty znajdują się w bezpośrednim sąsiedztwie Grządek[2]. Prawie do północnej części osady doprowadzona była linia specjalnej kolejki do transportu urobku i materiałów budowlanych[2].
Miejscowość w związku z położeniem w masywie Włodarza, w okresie II wojny światowej, objęta była szczególną tajemnicą przez III Rzeszę, w związku z budową kompleksu militarnego pod kryptonimem „Riese” (pol. Olbrzym).
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez południową część osady prowadzą szlaki turystyczne[2]:
piesze
czarny – Szlak Martyrologii z Jugowic do Głuszycy.
czerwony – fragment Głównego Szlaku Sudeckiego prowadzący z Jedlinki na Przełęcz Sokolą.
niebieski – prowadzący z Walimia do Głuszycy.
narciarskie
czerwony szlak narciarski – z Głuszycy na Przełęcz Sokolą.
rowerowe
– z Głuszycy na Przełęcz pod Czarnochem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 119593
- ↑ a b c d e f g h i Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 151, 152. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ Sudety Środkowe. Skala 1:40000. Wyd. 6. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2011. ISBN 978-83-62917-84-6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
