Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów w Charkowie
 63-101-2262
| |||||||||||||||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||||||||
| Eparchia | |||||||||||||||||||||
| Wezwanie |
Trzech Świętych Hierarchów (Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa i Jana Złotoustego) | ||||||||||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
30 stycznia/12 lutego | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Charkowa  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu charkowskiego  | |||||||||||||||||||||
 49°58′28,0″N 36°13′45,1″E/49,974444 36,229194
| |||||||||||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||||||||||
Cerkiew Trzech Świętych Hierarchów – cerkiew prawosławna w Charkowie, należąca do eparchii charkowskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Świątynia została wzniesiona według projektu Michaiła Łowcowa (wcześniejszego projektanta soboru Zwiastowania w Charkowie), pracami kierował od 1907, po śmierci Łowcowa, Władimir Pokrowski. Kamień węgielny pod budowę obiektu położono 2 września 1906. Prace budowlane trwały przez osiem lat. Ikonostas dla cerkwi został wykonany we Włoszech według szkicu Pokrowskiego. Freski na ścianach obiektu wykonał malarz przybyły z Petersburga, Aleksiej Sokołow. Budynek powstał w całości z cegły. Łączny koszt wzniesienia cerkwi zamknął się sumą 200 tys. rubli. Była ona przeznaczona dla równoczesnego udziału w nabożeństwie 650 osób. Poświęcenie cerkwi miało miejsce 29 maja 1915; ceremonii przewodniczył metropolita kijowski i halicki Flawian, poza nim udział w niej wzięli biskup sumski Teognost i metropolita wołyński Antoni.
Po rewolucji październikowej, w 1923, cerkiew została zaadaptowana na magazyn, w którym przechowywano m.in. obiekty skonfiskowane z innych świątyń przez bolszewików. W 1925 świątynia została jednak ponownie otwarta dla wiernych i pozostawała czynna do wybuchu II wojny światowej i ponownie od 1941. W 1944 władze radzieckie zarejestrowały działającą przy niej parafię jako czynną prawosławną placówkę duszpasterską.