Cesare Valletti
 Cesare Valletti (z lewej), Roberta Peters i Fernando Corena, 1959 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Cesare Valletti (ur. 18 grudnia 1922 w Rzymie[1][2], zm. 13 maja 2000 w Genui[2]) – włoski śpiewak operowy, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczył się śpiewu prywatnie u Tito Schipy[1][2]. Zadebiutował w 1947 roku w Bari rolą Alfreda w Traviacie[1][2]. W latach 1947–1948 występował w Rzymie, następnie w 1949 roku śpiewał partie Hrabiego Almavivy w Cyruliku sewilskim w Palermo i Elvina w Lunatyczce w Neapolu[2]. W 1950 roku debiutował w mediolańskiej La Scali[1][2]. W 1951 roku wystąpił u boku Marii Callas w Meksyku[2]. Gościnnie śpiewał na scenach w Londynie, Paryżu, Wiedniu, Rio de Janeiro, Buenos Aires, San Francisco i Chicago, występował też na festiwalach w Salzburgu, Glyndebourne i Aix-en-Provence[1]. W 1953 roku partią Don Ottavia w Don Giovannim debiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera[1][2], gdzie występował następnie aż do 1960 roku, kiedy to odszedł na skutek konfliktu z dyrektorem Rudolfem Bingiem[1]. W 1958 roku w londyńskim Covent Garden Theatre ponownie śpiewał z Marią Callas[2]. W 1968 roku wystąpił na Caramoor Festival w Katonah jako Neron w Koronacji Poppei Claudio Monteverdiego, następnie zakończył karierę sceniczną[1][2].
Do jego najważniejszych ról należały Hrabia Almaviva w Cyruliku sewilskim, Ernest w Don Pasquale, Kawaler des Grieux w Manon, Alfred w Traviacie, Alfred w Zemście nietoperza, Ferrando w Così fan tutte[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 2. lipiec–grudzień. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 346. ISBN 83-224-0334-8.
- ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3735. ISBN 0-02-865571-0.