Danny Green (bokser)
| |
| Pseudonim |
Green Machine |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
9 marca 1973 |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
półciężka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
38 |
| Zwycięstwa |
33 |
| Przez nokauty |
28 |
| Porażki |
5 |
| Remisy |
0 |
| Nieodbyte |
0 |
| Strona internetowa | |
Daniel Thomas Green (ur. 9 marca 1973 w Perth) – australijski bokser, aktualny mistrz świata organizacji IBO w wadze cruiser oraz były mistrz świata organizacji WBA w kategorii półciężkiej (do 175 funtów).
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Green zaczął boksować w wieku 18 lat. W 1998 reprezentował Australię na Igrzyskach Wspólnoty Narodów. Dwa lata później wystąpił na Olimpiadzie w Sydney, odpadł jednak z rywalizacji już w drugiej rundzie, po przegranej z późniejszym złotym medalistą Aleksandrem Lebziakiem.
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Na zawodowstwo przeszedł w 2001. 16 sierpnia 2003, w swojej siedemnastej walce, zmierzył się z Markusem Beyerem w walce o tytuł mistrza świata organizacji WBC w kategorii super średniej. Niemiec leżał na deskach w już w pierwszej i drugiej rundzie, dodatkowo doznał dużego rozcięcia głowy, jednak w piątej rundzie Green został zdyskwalifikowany za uderzenie głową rywala. Wielu komentatorów uznało to rozstrzygnięcie za niesprawiedliwe[1].
Green wygrał trzy następne pojedynki (m.in. z byłym mistrzem świata WBC, Erikiem Lucasem[2]), a następnie 12 marca 2005 spotkał się w walce rewanżowej z Beyerem, który był wciąż mistrzem świata WBC. Ponownie wygrał Niemiec, tym razem niejednogłośną decyzją sędziów na punkty, mimo iż był liczony w ostatniej, dwunastej rundzie[3].
17 maja 2006 zmierzył się ze swoim rodakiem Anthonym Mundine'em w walce eliminacyjnej WBA w kategorii super średniej. Pojedynek wygrał na punkty Mundine[4]. Po tej walce Green zmienił kategorię wagową na wyższą. Wygrał trzy kolejne pojedynki, po czym 16 grudnia 2007 pokonał Stipe Drewsa i został mistrzem świata WBA w kategorii półciężkiej[5].
25 marca 2008 Danny Green ogłosił, że kończy zawodową karierę i zrzekł się tytułu mistrza świata organizacji WBA[6]. Jednak 26 kwietnia 2009 roku powrócił na ring nokautując, już w drugiej rundzie, Anthony'ego van Niekerka. Green ogłosił, że powrócił do boksowania, aby zmierzyć się w walce rewanżowej z Anthonym Mundine'em[7]. Niecałe cztery miesiące później pokonał przez techniczny nokaut w piątej rundzie Julio Cesara Domingueza[8].
2 grudnia 2009 niespodziewanie już w pierwszej rundzie znokautował Roya Jonesa Jr. Walka trwała zaledwie dwie minuty i dwie sekundy[9]. W kwietniu 2010 znokautował w trzeciej rundzie Manny'ego Siacę[10]. 21 lipca 2010 w kontrowersyjnych okolicznościach pokonał przez nokaut w pierwszej rundzie powracającego po trzyletniej przerwie spowodowanej między innymi problemami neurologicznymi Paula Briggsa po zaledwie 29 sekundach walki[11]. Po lewym prostym Greena który wydawało się niegroźnie trafił w czubek głowy Briggs zrobił kilka niepewnych kroków po których upadł. Po walce został odwieziony z hotelu do szpitala[12]. W kolejnej obronie pasa IBO 17 listopada 2010 wypunktował na dystansie dwunastu rund niepokonanego wcześniej BJ Floresa[13]. 20 lipca 2011 poniósł czwartą porażkę w karierze gdy został poddany przez swój narożnik w dziewiątej rundzie ulegając Antoniowi Tarverowi oraz tracąc pas IBO[14].
30 listopada 2011 przegrał przez TKO w 11 rundzie z Krzysztofem Włodarczykiem w walce o mistrzostwo świata WBC. Walka odbyła się w Perth. Green wygrywał na punkty u wszystkich sędziów[15], jednak w 11 rundzie Włodarczyk znokautował zmęczonego Greena[16]. Po walce Green ogłosił zakończenie kariery[17].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Robert Bennett: Not the first, not be the last. Green is robbed in Germany. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-05-15]. (ang.).
- ↑ Danny Green wins world interim title. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-05-15]. (ang.).
- ↑ Danny Green Fails in Title Bid against Markus Beyer. TheSweetScience.com. [dostęp 2009-05-15]. (ang.).
- ↑ Tony Nobbs: Mundine vs. Green Review. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-05-15]. (ang.).
- ↑ Green snatches world title from Drews. ABC News. [dostęp 2009-05-15]. (ang.).
- ↑ WBA Light Heavyweight Champion Danny Green Retires. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-05-15]. (ang.).
- ↑ Srithar Visuasam: Danny Green Back in Style with Second Round Knockout. EastSideBoxing.com. [dostęp 2009-05-15]. (ang.).
- ↑ Drew Amendola: Jones stops Lacy; Green next?. Fightnews.com, 15.08.2010. [dostęp 2010-05-03]. (ang.).
- ↑ Tony Nobbs: Danny Green TKO 1 Roy Jones!. EastSideBoxing.com, 06.12.2009. [dostęp 2010-05-03]. (ang.).
- ↑ Craig Watt: Full Report: Green-Siaca. Fightnews.com, 15.04.2010. [dostęp 2010-05-03]. (ang.).
- ↑ Green nokautuje w dziwnych okolicznościach. Ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Briggs zabrany do szpitala, nie pamięta walki. Ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Green pokonał Floresa w walce o pas IBO. Ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Green musiał uznać wyższość Tarvera. Ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Karty punktowe walki Włodarczyk - Green. Ring Polska, 2011-11-30. [dostęp 2011-11-30].
- ↑ Diablo obronił tytuł. sport.pl, 2011-11-30. [dostęp 2011-11-30].
- ↑ "Diablo" mógł wygrać w 2. rundzie?. Rzeczpospolita, 2011-11-30. [dostęp 2011-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-02)].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Lista walk zawodowych Danny Greena. boxrec.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)].
- Oficjalna strona. dannygreen.com.au. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-05-13)].