Dariusz Malinowski (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dariusz Malinowski
generał dywizji pilot generał dywizji pilot
Data i miejsce urodzenia

17 października 1966
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

od 1985

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Formacja

SP RP

Jednostki

10 pułk lotnictwa myśliwskiego
10 eskadra lotnictwa taktycznego

więcej patrz tekst

Stanowiska

• st. inspektor bezpieczeństwa lotów
• st. pilot
• dowódca klucza
• nawigator eskadry

więcej patrz tekst

Odznaczenia
Lotniczy Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Zasłużony Pilot Wojskowy Odznaka pilota (M. Klasa)

Dariusz Robert Malinowski (ur. 17 października 1966 w Warszawie)[1][2] – polski pilot wojskowy; generał dywizji Wojska Polskiego; dowódca 10 eskadry lotnictwa taktycznego (2003–2010); dowódca 32 Bazy Lotnictwa Taktycznego (2010–2012); dowódca 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego (2014–2016); od 2020 zastępca Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dariusz Malinowski urodził się 17 października 1966 w Warszawie. Absolwent Liceum Lotniczego w Dęblinie (1985)[3].

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie (1989); Akademii Obrony Narodowej w Warszawie i (Air War College) w MaxwellUSA. Ukończył także Joint Services Command and Staff College w Wielkiej Brytanii i Military Training Assistance Program w Saint Jean w Kanadzie oraz inne szkolenia specjalistyczne[2].

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Dariusz Malinowski w roku 1989 ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą w Dęblinie. Po promocji został skierowany do 10 pułku lotnictwa myśliwskiego w Łasku na stanowisko starszego inspektora bezpieczeństwa lotów. Następnie w dalszej służbie obejmował funkcje: starszego pilota, dowódcy klucza, nawigatora eskadry. Po rozformowaniu 10 plm[4] od 1 stycznia 2001 pełnił służbę w 10 eskadrze lotnictwa taktycznego na stanowisku zastępcy dowódcy eskadry, którym był do 2003. W tym samym roku został wyznaczony na dowódcę 10 elt. dowodząc do 2010[a][2][b]. W okresie dowodzenia 10 elt uczestniczył w przygotowaniu personelu latającego do przeszkolenia w USA na samolot wielozadaniowy F–16[5]. W latach 2004–2006 uczestniczył w szkoleniu na F–16 w 162 Skrzydle Lotniczym w San Antonio w Teksasie[2]. Od stycznia 2010 dowodził 32 Bazą Lotnictwa Taktycznego w Łasku, a następnie pełnił służbę w Szefostwie Wojsk Lotniczych w Dowództwie Sił Powietrznych[2].

Dariusz Malinowski
Pilotował w 10 plm samolot MiG-21
Pilotował TS-11 Iskra bis DF
Pilotował w USA samolot T-38C
Pilotował m.in. samolot F-16

W 2013 po zakończeniu studiów w USA powrócił do realizacji zadań w Dowództwie Sił Powietrznych. W dniu 6 stycznia 2014 objął stanowisko dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu. Organizator w roku 2014 obchodów 60–lecia polskiego lotnictwa w Krzesinach[7]. 30 lipca 2014 Prezydent RP Bronisław Komorowski awansował go na stopień generała brygady. Akt mianowania otrzymał 15 sierpnia 2014[8]. W dniu 9 grudnia 2016 uroczyście przekazał obowiązki dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego płk dypl. pil. Jackowi Pszczole[9]. 12 grudnia 2016 został skierowany do dalszej służby w Warszawie, gdzie objął funkcję dowódcy Centrum Operacji Powietrznych – Dowództwo Komponentu Powietrznego (COP-DKP), którym był do 3 lutego 2020[10]. 10 listopada 2018 Prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała dywizji[11]. 20 stycznia 2020 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go na zastępcę dowódcy operacyjnego rodzajów sił zbrojnych[5].

Jest pilotem klasy mistrzowskiej, spędził za sterami różnych typów samolotów (TS-11, MiG-21, T–38, F–16) 2500 godzin, z czego 1200 h. na samolocie F-16. Żonaty, dwie córki. Zainteresowania – lotnictwo, literatura, żeglarstwo, piłka nożna[12].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[15][edytuj | edytuj kod]

i inne

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Z przerwą na szkolenie specjalistyczne w San Antonio w Stanach Zjednoczonych[5].
  2. Źródło Józefa Zielińskiego na stronie 178 wskazuje, że dowódcą 10 eskadry w latach 2005–2006 był ppłk pil. mgr Bogusław Skrabut[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Awanse generalskie i admiralskie z okazji Święta Wojska Polskiego. bbn.gov.pl. [dostęp 2023-04-26].
  2. a b c d e f Jasiński 2015 ↓, s. 11.
  3. Absolwenci generałowie. wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-26].
  4. Decyzja ministra obrony narodowej nr 24 z 3 października 2000 roku
  5. a b c Gen. dyw. pil. Dariusz Malinowski - zastępcą dowódcy operacyjnego. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2023-04-26].
  6. Zieliński (red.) 2011 ↓, s. 178.
  7. Dariusz Malinowski: Nie wyobrażam sobie Wielkopolski bez lotnictwa. gloswielkopolski.pl. [dostęp 2023-04-26].
  8. Awanse generalskie i admiralskie z okazji Święta Wojska Polskiego. prezydent.pl, 2014-07-30. [dostęp 2015-12-08].
  9. Poczet dowódców. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2023-04-26].
  10. :: Centrum Operacji Powietrznych :: Aktualności [online], cop.wp.mil.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
  11. Jakuboszczak 2019 ↓, s. 182.
  12. Dowódcy. 32blt.wp.mil.pl. [dostęp 2023-04-26]. (pol.).
  13. M.P. z 2014 r. poz. 821
  14. M.P. z 2019 r. poz. 27
  15. https://www.wojsko-polskie.pl/dorsz/Teczka personalna DO RSZ BWD/TP/4/2023 gen. dyw. Dariusza Malinowskiego.
  16. Nagrody dla lotników w dniu ich święta [online], polska-zbrojna.pl [dostęp 2023-04-26] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2018, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, s. 182, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2014, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 11, ISSN 1734-2317.
  • Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011, s. 176. ISBN 978-83-1112-14-09.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2014; 2019

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]