Jacek Pszczoła (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Pszczoła
generał dywizji pilot generał dywizji pilot
Data i miejsce urodzenia

18 października 1967
Orzysz

Przebieg służby
Lata służby

1986–2023

Siły zbrojne

Ludowe Wojsko Polskie
Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej

Formacja

Siły Powietrzne RP

Jednostki

Lotnicza Akademia Wojskowa
10 plm OPK
10 eskadra lotnictwa taktycznego
Akademia Obrony Narodowej
• BWojL w Maxwell
• BWojL w Tucson (USA)
• 10 eskadra lotnictwa taktycznego
32 Baza Lotnictwa Taktycznego
31 Baza Lotnictwa Taktycznego
2 Skrzydło Lotnictwa Taktycznego
Dowództwo Generalne Rodzajów Sił Zbrojnych

Stanowiska

• pilot samolotu naddźwiękowego w plm
• starszy pilot w plm
• szef sztabu eskadry w elt
• zastępca dowódcy w elt
• dowódca eskadry
• kierownik sekcji szkolenia lotniczego
• szef sekcji szkolenia lotniczego
• dowódca grupy działań lotniczych w BLotT
• dowódca BLotT
• dowódca Skrzydła Lotnictwa Taktycznego
• szef Zarządu Wojsk Lotniczych – zastępca inspektora SP DG RSZ
• pełnomocnik programu Harpia
• inspektor SP w DG RSZ

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi Lotniczy Krzyż Zasługi Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Komandor Legii Zasługi (USA)
Odznaka skoczka spadochronowego wojsk lotniczych Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” I stopnia Odznaka Honorowa Sił Powietrznych Zasłużony Pilot Wojskowy Odznaka pilota (M. Klasa)

Jacek Pszczoła (ur. 18 października 1967 w Orzyszu) – polski pilot wojskowy; generał dywizji Wojska Polskiego; dowódca 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego (2011–2015); dowódca 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego (2016–2018); inspektor Sił Powietrznych Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych (2018–2023). 31 stycznia 2023 zakończył zawodową służbę wojskową.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jacek Pszczoła urodził się 18 października 1967 w Orzyszu. W latach 1982–1986 kształcił się w Liceum Lotniczym w Dęblinie[1].

Przebieg służby wojskowej[edytuj | edytuj kod]

W roku 1990 ukończył Wyższą Oficerską Szkołę Lotniczą (Szkoła Orląt) na kierunku pilot samolotu naddźwiękowego w Dęblinie. W tym samym roku rozpoczął zawodową służbę wojskową w Łasku jako pilot samolotów MiG-21 w 10 pułku lotnictwa myśliwskiego OPK[2]. W 2001, po rozformowaniu 10 plm, rozpoczął służbę w 10 eskadrze lotnictwa taktycznego na stanowisku szefa sztabu eskadry[2]. Następnie studiował na Wydziale Organizacji i Zarządzania – Dowodzenia Wojskami w Akademii Obrony Narodowej (1999)[3]. W 2004 ukończył studia podyplomowe w Studium Polityki Obronnej w Bazie Wojsk Lotniczych Maxwell Air Force Base (USA)[4][3]. W 2005 został zakwalifikowany do grupy pierwszych 12 pilotów przeszkalanych na samoloty F-16 w USA[5]. W 2007 zakończył przeszkolenie na samolocie wielozadaniowym F-16 Fighting Falcon w Tucson (Arizona) i został skierowany do Łaska, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy 10 eskadry lotnictwa taktycznego rozpoczynając szkolenie w eskadrze na F-16[5].

W 2009 brał udział w przygotowaniu sił i środków do pełnienia dyżuru bojowego w koalicyjnym systemie ochrony powietrznej Natinads (NATO Integrated Air Defense System) zakończonego certyfikacją pary dyżurnej w listopadzie 2009, został wyróżniony przez dowódcę Sił Powietrznych białą bronią[5]. W okresie tym był na stanowiskach dowódcy eskadry; kierownika sekcji szkolenia lotniczego; szefa sekcji szkolenia lotniczego[5]. W 2010 będąc w stopniu ppłk pil. został wyznaczony na stanowisko dowódcy grupy działań lotniczych w 32 Bazie Lotnictwa Taktycznego w Łasku[6]. 17 października 2011 skierowany został do Poznania[7], gdzie przejął od płk pil. Cezarego Wiśniewskiego dowództwo 31 Bazy Lotnictwa Taktycznego[2][8]. W 2012 przygotowywał komponent lotniczy do ćwiczenia „Red Flag” w USA[a]. 18 czerwca 2015 przekazał obowiązki dowódcy 31 BLotT płk. pil. Grzegorzowi Ślusarzowi[10]. W 2016 ukończył Podyplomowe Studia Polityki Obronnej w Waszyngtonie[4]. 1 grudnia 2016 minister obrony narodowej Antoni Macierewicz wręczył mu decyzję o nominacji na stanowisko dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego[11]. 9 grudnia 2016 w obecności dowódcy generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych gen. broni Mirosława Różańskiego[12] przejął dowodzenie 2 SLotT od gen. bryg. pil. Dariusza Malinowskiego[13].

1 marca 2018 został awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy w trakcie obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”[14]. 31 lipca 2018 przekazał obowiązki dowódcy 2 Skrzydła Lotnictwa Taktycznego w obecności dowódcy generalnego RSZ gen. broni Jarosława Miki dla płk pil. Ireneusza Nowaka, z dniem 1 sierpnia został wyznaczony na stanowisko szefa Zarządu Wojsk Lotniczych – zastępcę inspektora Sił Powietrznych Dowództwa Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych[15][16]. Od 31 sierpnia 2018 rozpoczął czasowo pełnić obowiązki inspektora Sił Powietrznych w Dowództwie Generalnym RSZ przyjmując je od gen. bryg. Mirosława Jemielniaka[17][18].

19 października 2018 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak powołał go na stanowisko inspektora Sił Powietrznych w DG RSZ[19][20]. 7 marca 2019 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak powołał go na pełnomocnika z zadaniem pozyskiwania nowych wielozadaniowych myśliwców w ramach programu Harpia[b][22]. 12 listopada 2019 postanowieniem prezydenta RP z dnia 7 listopada 2019 został nominowany na stopień generała dywizji[23]. Akt mianowania wręczył mu prezydent RP Andrzej Duda w Pałacu Prezydenckim[24].

Zakończenie służby[edytuj | edytuj kod]

26 stycznia 2023 w obecności dowódcy generalnego rodzajów sił zbrojnych gen. Jarosława Miki odbył lot pożegnalny na pokładzie myśliwca F-16 w 32 Bazie Lotnictwa Taktycznego w Łasku. Lot pożegnalny trwał 60 minut, przez cały ten czas w powietrzu towarzyszyły pilotowi trzy myśliwce F-16[25]. 31 stycznia 2023 po 36 latach służby zakończył zawodową służbę wojskową[25]. Pilot klasy mistrzowskiej na samolotach myśliwskich[26]. W powietrzu na samolotach TS-11; SBLim-2; MiG-21; T-38C oraz F-16[27] spędził łącznie 2230 godzin, w tym za sterami F-16 ponad 1100 godzin. Wprowadzał F-16 do polskiej floty sił powietrznych, przygotowywał pilotów do certyfikacji natowskich oraz do służby w kontyngentach wojskowych[20][16][25].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia[5][edytuj | edytuj kod]

i inne

Garnizony w przebiegu służby[27][2][edytuj | edytuj kod]

  1. Dęblin (1986–1990) → Łask (1990–1996) → Warszawa (1996–1999) → Łask (1999–2004) → Maxwell w USA (2004) → Łask (2004–2007) → Tucson w USA (2007) ↘
  2. Łask (2007–2010) → Poznań (2011–2015) → Waszyngton w USA (2016)↘
  3. Poznań (2016–2018) → Warszawa (2018–2023)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W ćwiczeniu, które odbyły się w dniach od 7 czerwca do 27 czerwca 2012 na Alasce, wzięło udział ponad 100 statków powietrznych i ponad 2500 żołnierzy reprezentujących siły powietrzne Stanów Zjednoczonych, Niemiec, Australii i Japonii oraz komponent sił wczesnego ostrzegania NATO. Polski komponent lotniczy liczył ponad 100 żołnierzy. Polscy piloci stacjonowali w bazach Eielson (myśliwce) i Elmendorf (transportowiec)[9].
  2. Harpia to nazwa programu, którego zadaniem jest zwiększenie możliwości polskich Sił Powietrznych poprzez wyposażenie ich w samoloty nowej generacji zastępujące wysłużone konstrukcje radzieckie[21].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Absolwenci generałowie. wp.mil.pl. [dostęp 2022-06-21].
  2. a b c d e Gałecki 2017 ↓, s. 268.
  3. a b Jasiński 2012 ↓, s. 188.
  4. a b Inspektor Sił Powietrznych gen. dywizji pilot Jacek Pszczoła. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-06-01].
  5. a b c d e Inspektor Sił Powietrznych gen. brygady pilot Jacek Pszczoła. dgrsz.wp.mil.pl. [dostęp 2022-06-21].
  6. Jasiński ↓, s. 37.
  7. Jasiński 2012 ↓, s. 186.
  8. Jasiński 2015 ↓, s. 241.
  9. Jasiński 2013 ↓, s. 107.
  10. Jasiński 2016 ↓, s. 95.
  11. Gałecki 2017 ↓, s. 259.
  12. Gałecki 2017 ↓, s. 267.
  13. Gałecki 2017 ↓, s. 264.
  14. Jakuboszczak 2019 ↓, s. 39.
  15. Jakuboszczak 2019 ↓, s. 118.
  16. a b Nowy inspektor sił powietrznych. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2022-06-21].
  17. Gen. Jacek Pszczoła został pełniącym obowiązki Inspektora Sił Powietrznych. pulshr.pl. [dostęp 2022-06-21].
  18. Ministerstwo Obrony Narodowej. gov.pl. [dostęp 2022-06-21].
  19. Jakuboszczak 2021 ↓, s. 186.
  20. a b Jakuboszczak 2019 ↓, s. 172.
  21. Program Harpia i spadające MiGi – dokąd zmierza polskie lotnictwo?. bezpiecznik.org. [dostęp 2022-06-21].
  22. Jakuboszczak 2019 ↓, s. 41.
  23. a b M.P. z 2020 r. poz. 11.
  24. Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej / Aktualności / Nominacje / Awanse generalskie w Siłach Zbrojnych RP [online], prezydent.pl [dostęp 2019-11-12].
  25. a b c Gen. Pszczoła: Czuję się spełniony. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2023-01-23].
  26. 2 Skrzydło Lotnictwa Taktycznego. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-06-04].
  27. a b Jasiński 2011 ↓, s. 188.
  28. a b M.P. z 2018 r. poz. 309.
  29. Gałecki 2018 ↓, s. 275.
  30. M.P. z 2018 r. poz. 66.
  31. M.P. z 2021 r. poz. 145.
  32. Postanowienie Prezydenta RP Nr 469/14 z dnia 17.10.2014.
  33. Decyzja MON Nr 736 z dnia 27.04.2015.
  34. Decyzja MON Nr 1677 z dnia 14.07.2020.
  35. Decyzja MON Nr 458 z dnia 04.04.2008.
  36. Decyzja MON Nr 250 z dnia 20.07.2009.
  37. Decyzja MON Nr 108 z dnia 16.07.1996.
  38. Decyzja MON Nr 183 z dnia 13.08.2001.
  39. Uchwała Nr OSD01345-19 z dnia 27.09.2019, wyd. The President of The United States of America (Prezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki w roku 2019 zgodnie z aktem Kongresu z dnia 20 lipca 1942 r. nadał odznaczenie Legia Zasługi w stopniu Komandorskim w uznaniu wzorowo pełnionej służby w okresie 18.10.2018 r. do 02.10.2019 r. podczas którego odniósł zasługi w zakresie prowadzenia wspólnych ćwiczeń Sił Powietrznych USA i Polski, w szczególności w ramach wzmacniania flanki wschodniej NATO, jak również jako Pełnomocnik Ministra Obrony Narodowej ds. pozyskania i wdrożenia samolotów V generacji F-35.).
  40. Jasiński 2013 ↓, s. 143.
  41. Decyzja MON Nr 14/Pers./DK z dnia 08.08.2017.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]