Dienis Bojcow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Denis Bojcow)
Dienis Bojcow
Pełne imię i nazwisko

Dienis Nikołajewicz Bojcow

Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1986
Orzeł

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

185 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

37

Zwycięstwa

36

Przez nokauty

27

Porażki

1

Remisy

0

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 21 marca 2015.
Multimedia w Wikimedia Commons

Dienis Nikołajewicz Bojcow (ros. Денис Николаевич Бойцов; ur. 14 lutego 1986 w Orle) – rosyjski bokser wagi ciężkiej.

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Osiągnięcia w karierze amatorskiej:

  • 2001 - wygrał Mistrzostwa Świata Kadetów w wadze średniej w Baku, Azerbejdżan.
  • 2002 - wygrał Mistrzostwa Świata Kadetów w wadze ciężkiej w Kecskemét, Węgry.
  • 2004 - wygrał Mistrzostwa Świata Juniorów w wadze Superciężkiej, w Soulu, Korea.

Jego rekord na amatorskich ringach wynosił; wygrał 115 z 130 walk wygrał (115-15).

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Bojcow przeszedł na zawodowstwo w 2004 roku w Niemczech. W swojej pierwszej walce 21 września w Hamburgu pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Słowaka Imricha Borka. W pierwszych dwudziestu zwycięskich walkach osiemnaście wygrał przed czasem.

15 listopada 2008 w Düsseldorfie Rosjanin wygrał jednogłośnie na punkty ośmiorundowy pojedynek z Amerykaninem Vincentem Maddalone (31-4-0), stosunkiem głosów 80:71 oraz dwukrotnie 80:72[1]. 7 lutego 2009 w Rostocku pokonał Portorykańczyka Israela Carlosa Garcię (19-2-0) przez techniczny nokaut w drugiej rundzie pojedynku wygrywając wakat WBA inter-continental wagi ciężkiej.

23 listopada 2013 w Stechert Arena w Bambergu Rosjanin zmierzył się ze skazywanym na porażkę Alexem Leapaiem (30-4-3, 24 KO). Stawką pojedynku był pas WBO Asia Pacific w wadze ciężkiej. Australijczyk pokazał serce do walki i wypunktował Bojcowa (98:90, 96:92 i 96:92)[2].

30 sierpnia 2014 w Halle na dystansie dziesięciu rund pokonał jednogłośnie na punkty 95:94, 98:91 i 97:93 Timura Musafarova (6-2, 5 KO)[3].

6 grudnia 2014 w Oldenburgu Bojcow pokonał wysoko na punkty doświadczonego Brazylijczyka George'a Ariasa (55-12, 41 KO). Sędziowie punktowali 78:73 i dwukrotnie 79:72[4].

21 marca 2015 w Rostocku pokonał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Brazylijczyka Irineu Beato Costę Juniora (16-4, 14 KO) w dziesięciorundowym pojedynku[5].

W maju 2015 pięściarza znaleziono na torowisku berlińskiego metra. Z ciężkimi ranami głowy został przewieziony do szpitala, gdzie stwierdzono poważny obrzęk mózgu i wprowadzono go w stan śpiączki farmakologicznej[6]. Według ustaleń policji a w czerwcu 2015 berlińska prokuratura zamknęła sprawę. Ustalono, że bokser uległ wypadkowi[7].

Jego trenerami byli Niemcy Fritz Sdunek i Karsten Röwer a od grudnia 2014 Ulli Wegner[8].

Lista walk zawodowych[edytuj | edytuj kod]

Statystyka stoczonych walk zawodowych
Zwycięstw: 36 (KO – nokautów: 27, walk zakończonych na punkty: 9)
Przegranych: 1 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 1)
Remisów: 0
Wynik Rekord Przeciwnik Werdykt Runda Data Miejsce Uwagi
Wygrana 36-1 Brazylia Irineu Beato Costa Junior RTD 2 (10) 3:00 21 marca 2015 Niemcy Rostock, Niemcy
Wygrana 35-1 Brazylia George Arias UD 8 6 grudnia 2014 Niemcy EWE Arena, Oldenburg, Dolna Saksonia, Niemcy
Wygrana 34-1 Niemcy Timur Musafarov UD 10 30 sierpnia 2014 Niemcy Gerry Weber Stadium, Halle, Niemcy
Przegrana 33-1 Australia Alex Leapai UD 10 23 listopada 2013 Niemcy Stechert Arena, Bamberg, Bawaria, Niemcy Walka o tytuł WBO Asia Pacific
Wygrana 33-0 Ukraina Oleksandr Nesterenko KO 3 (8) 2:15 15 czerwca 2013 Niemcy Hattersheim am Main, Hesse, Niemcy
Wygrana 32-0 Serbia Samir Kurtagic UD 8 15 lutego 2013 Belgia Deinze, Prowincja Flandria Wschodnia, Belgia
Wygrana 31-0 Stany Zjednoczone Dominick Guinn UD 10 13 kwietnia 2012 Niemcy Oberhausen, Niemcy
Wygrana 30-0 Stany Zjednoczone Darnell Wilson KO 4 (8) 0:45 28 stycznia 2012 Niemcy Hamburg, Niemcy
Wygrana 29-0 Stany Zjednoczone Matthew Greer TKO 6 (8) 1:25 24 września 2011 Niemcy Hamburg, Niemcy
Wygrana 28-0 Stany Zjednoczone Mike Sheppard KO 2 (8) 1:08 19 listopada 2010 Niemcy Hamburg, Niemcy
Wygrana 27-0 Stany Zjednoczone Kevin Montiy KO 2 (10) 1:56 9 stycznia 2010 Niemcy Magdeburg, Niemcy
Wygrana 26-0 Stany Zjednoczone Jason Gavern KO 7 (10) 2:08 10 października 2009 Niemcy Rostock, Niemcy
Wygrana 25-0 Ukraina Taras Bidenko TKO 6 (12) 2:00 6 czerwca 2009 Niemcy Oberhausen, Niemcy Obrona tytułu WBA. Zdobycie wakatu tytułu europejskiego WBO
Wygrana 24-0 Portoryko Israel Carlos Garcia TKO 2 (12) 2:17 7 lutego 2009 Niemcy Rostock, Niemcy Zdobycie wakatu międzykontynentalne tytułu WBA
Wygrana 23-0 Stany Zjednoczone Vincent Maddalone UD 8 15 listopada 2008 Niemcy Düsseldorf, Niemcy
Wygrana 22-0 Dominikana Fernely Feliz UD 10 5 lipca 2008 Niemcy Halle, Niemcy
Wygrana 21-0 Stany Zjednoczone Robert Hawkins UD 8 26 kwietnia 2008 Niemcy Drezno, Niemcy
Wygrana 20-0 Stany Zjednoczone Tommy Connelly TKO 1 (8) 1:51 19 stycznia 2008 Niemcy Düsseldorf, Niemcy
Wygrana 19-0 Brazylia Ademar Leonardo Correa KO 1 (8) 0:58 30 listopada 2007 Niemcy Karlsruhe, Niemcy
Wygrana 18-0 Argentyna Juan Antonio Diaz UD 6 14 lipca 2007 Niemcy Düsseldorf, Niemcy
Wygrana 17-0 Południowa Afryka Sam Ubokane KO 1 (8) 1:27 27 stycznia 2007 Niemcy Düsseldorf, Niemcy
Wygrana 16-0 Czechy Ondřej Pála TKO 5 (10) 1:16 9 września 2006 Niemcy Magdeburg, Niemcy Zdobycie wakatu młodzieżowej tytuł WBC. Walka została zatrzymana z powodu rocięć.
Wygrana 15-0 Brazylia Edson Cesar Antonio UD 8 25 lipca 2006 Niemcy Hamburg, Niemcy
Wygrana 14-0 Brazylia Jucimar Francisco Hipolito KO 1 (6) 1:56 27 maja 2006 Niemcy Munich, Niemcy
Wygrana 13-0 Serbia Radoslav Milutinovic KO 2 (6) 2:55 7 marca 2006 Niemcy Cuxhaven, Niemcy
Wygrana 12-0 Południowa Afryka Hein van Bosch TKO 6 (6) 0:01 2 lutego 2006 Niemcy Düsseldorf, Niemcy
Wygrana 11-0 Węgry Zoltan Petrany KO 2 (6) 2:58 13 grudnia 2005 Austria Sölden, Austria
Wygrana 10-0 Białoruś Ihar Shukala KO 1 (4) 1:25 25 października 2005 Austria Wiedeń, Austria
Wygrana 9-0 Węgry Janos Somogyi TKO 1 (4) 3:00 28 września 2005 Niemcy Hamburg, Niemcy
Wygrana 8-0 Francja Jerome Guennou KO 1 (4) 1:36 2 lipca 2005 Niemcy Hamburg, Niemcy
Wygrana 7-0 Wielka Brytania O'Neil Murray TKO 1 (4) 1:07 28 czerwca 2005 Niemcy Cuxhaven, Niemcy
Wygrana 6-0 Stany Zjednoczone Vance Winn KO 1 (4) 2:05 26 lutego 2005 Niemcy Hamburg, Niemcy
Wygrana 5-0 Słowenia Ladislav Slezak KO 1 (4) 1:44 15 stycznia 2005 Niemcy Magdeburg, Niemcy
Wygrana 4-0 Białoruś Aleh Tsukanau TKO 2 (4) 0:51 14 grudnia 2004 Austria Sölden, Austria
Wygrana 3-0 Białoruś Aleh Dubiaha TKO 1 (4) 2:29 16 listopada 2004 Niemcy Cuxhaven, Niemcy
Wygrana 2-0 Czechy Ervin Slonka TKO 1 (4) 2:50 26 października 2004 Niemcy Rostock, Niemcy Slonka dwukrotnie znokautowany został w pierwszej rundzie
Wygrana 1-0 Słowenia Imrich Borka TKO 1 (4) 2:29 21 września 2004 Niemcy Hamburg, Niemcy Debiut

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Boytsov vs. Maddalone. boxrec.com, 15 listopada 2008. [dostęp 2015-01-03]. (ang.).
  2. ↑ Denis Bojcow vs Alex Leapai (2013-11-23). bokser.org, 23 listopada 2013. [dostęp 2015-01-03]. (pol.).
  3. ↑ Boxingnews.pl: Bokserski X-press: Wyniki weekendowych pojedynków. [dostęp 2015-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 kwietnia 2015)]. (pol.).
  4. ↑ Denis Bojcow wróci w Berlinie. bokser.org, 3 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-03]. (pol.).
  5. ↑ Bokser.org: Męczarnie Feigenbutza. Król nokautu przereklamowany?. [dostęp 2015-03-21]. (pol.).
  6. ↑ Denis Bojcow w ciężkim stanie!. Bokser.org, 12 maja 2015. [dostęp 2015-05-12]. (pol.).
  7. ↑ Prokuratura zamknęła sprawę: Bojcow uległ wypadkowi!. Bokser.org, 27 maja 2015. [dostęp 2015-05-27]. (pol.).
  8. ↑ Wegner trenerem Bojcowa, pierwsza wspólna walka 6 grudnia. bokser.org, 26 października 2014. [dostęp 2015-01-03]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Dienis_Bojcow&oldid=72718965”