Dyschirius tristis
| Dyschirius tristis | |||
| Stephens, 1827 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj | |||
| Gatunek |
Dyschirius (Dyschiriodes) tristis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Dyschirius tristis – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1827 roku przez Jamesa Francisa Stephensa[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 3,1 do 4 mm, z wierzchu zwykle ubarwiony smoliście ciemnobrązowo ze spiżowym połyskiem, rzadziej pokrywy mają barwę zieloną, niebieską lub czarną. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi, niepomarszczony, zaopatrzony w ukośne, Y-kształtne, kilowato ku tyłowi przedłużone wciski, a część za oczami gładką, tylko wyjątkowo z kilkoma delikatnymi punktami. Czułki mają człon pierwszy przynajmniej od spodu rudobrązowy, natomiast pozostałe człony smoliście ciemnobrązowe do całkiem czarnych; brak jest członów pogrubionych. Głaszczki mają kolor smoliście ciemnobrązowy do czarnego. Przedplecze jest najszersze w okolicy środka długości, a obrzeżenie jego boków wyraźnie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są dość krótko owalne i mają nieobrzeżoną podstawę z guzkiem w okolicy chetoporu przypodstawowego oraz rzędy wyraźnie wgłębione i dochodzące do ich szczytu; rząd drugi nie jest skrócony przed podstawą. Powierzchnie pokryw mają po jednym chetoporze przypodstawowym, po trzy chetopory zabarkowe, po trzy chetopory dyskalne oraz po dwa chetopory przedwierzchołkowe. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są smoliście ciemnobrązowe do czarnych. Te pierwszej pary są grzebne i mają golenie o wyraźnym i ostrym dolnym spośród ząbków krawędzi zewnętrznej[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad rozmieszczony od nizin do przedgórzy[2]. Zasiedla nasłonecznione lub częściowo zacienione, nagie lub porośnięte roślinnością pobrzeża wód słodkich i słonawych oraz mokradeł, wybierając stanowiska o podłożu mulistym lub piaszczysto-gliniastym[2][3][4]. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce[2].
Do pasożytów tego chrząszcza należy owadorostowiec Misgomyces dyschirii[5].
Gatunek palearktyczny, znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Austrii, Włoch, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Estonii, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Mołdawii, Bułgarii oraz europejskiej i syberyjskiej części Rosji, anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Kazachstanu, Mongolii, Heilongjiangu w Chinach, Korei Północnej i Japonii[6][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J.F. Stephens: SIllustrations of British entomology; or, a synopsis of indigenous insects; containing their generic and specific distinctions; with an account of their metamorphoses, times of appearance, localities, food, and economy, as far as practicable. Mandibulata: Vol. 1. Wyd. 1. London: Baldwin & Cradock, 1827, s. 43.
- ↑ a b c d Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-40, 114-132.
- ↑ Bolesław Burakowski, Maciej Mroczkowski, Janina Stefańska, Chrząszcze – Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae, część 2, „Katalog Fauny Polski”, 3, 13, Warszawa: Instytut Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk, 1974.
- ↑ P. Sienkiewicz, B. Staniec. Nowe dane o występowaniu gatunków z rodzaju Dyschirius Bon. (Coleoptera: Carabidae) w środkowo-wschodniej Polsce z uwzględnieniem związanych z nimi kusakowatych z rodzaju Bledius Leach (Coleoptera: Staphylinidae). „Wiadomości Entomologiczne”. 25 (2), s. 69-78, 2006.
- ↑ Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4
- ↑ Wolfgang Lorenz, Dyschirius (Dyschiriodes) tristis Stephens, 1827 ''in'': CarabCat, O. Bánki i inni red., Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021, DOI: 10.48580/dfqf-3dk [dostęp 2024-02-12].
- ↑ M. Balkenohl, Scaritinae, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 223-230, ISBN 87-88757-73-0.