Z powodu wkroczenia Armii Czerwonej na początku sezonu 1944/45 rozgrywki ligowe zawieszono, do momentu, gdy Transylwania ponownie znalazła się pod administracją Rumunii[3][4]. Nagyváradi AC pod nazwą Libertatea Oradea rozpoczął grę w rumuńskiej ekstraklasie, począwszy od sezonu 1946/47[2][3]. Spielmann jako jeden z nielicznych zawodników zdecydował się powrócić do klubu i wziąć udział w jego reaktywacji[3][4]. W sezonie 1948/49 wywalczył z nim mistrzostwo Rumunii[2][3][6][7], przez co CA Oradea stała się jedynym obok Rapidu Wiedeń klubem w Europie, który został mistrzem dwóch różnych krajów[6]. Spielmann w 1950 roku opuścił zespół[7] i w latach 1951–1953 występował w macierzystym Metalulu Oradea (wcześniej Stăruința), z którym awansował w 1951 roku do Divizia B. W latach 1954–1955 pracował jako szkoleniowiec tej drużyny. Odszedł ze stanowiska po spadku Metalulu do Divizia C[8].
22 października 1939 zadebiutował w reprezentacji Rumunii w zremisowanym 1:1 meczu towarzyskim z Węgrami w Bukareszcie, w którym zdobył bramkę. W latach 1940–1943 z powodu zmian terytorialnych występował w reprezentacji Węgier, powróciwszy do reprezentowania Rumunii w 1945 roku[7]. Łącznie w latach 1939–1949 rozegrał w rumuńskim zespole narodowym 11 spotkań, w których strzelił 4 gole[5].
W wyniku postanowień drugiego arbitrażu wiedeńskiego rodzinne miasto Spielmanna Oradea zostało przyłączone do Węgier. Zdecydował się on tym samym na występy w reprezentacji tego kraju[5]. Swój debiut zanotował 1 grudnia 1940 w towarzyskim spotkaniu z Włochami w Genui, zakończonym remisem 1:1. 8 grudnia tegoż roku zdobył pierwszą bramkę dla reprezentacji Węgier w meczu przeciwko Chorwacji (1:1) w Zagrzebiu. Ogółem w latach 1940–1943 rozegrał dla węgierskiej drużyny narodowej 7 spotkań i zdobył 3 gole[5].
Węgry
Polska
Czechosłowacja
Chorwacja
Szwecja
Finlandia