Góra Skobla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Góra Skobla[1] lub Skrobla – wzniesienie w Biebrzańskim Parku Narodowym w miejscowości Downary w województwie podlaskim, w powiecie monieckim, w gminie Goniądz[2]. Jest to najwyższe wzniesienie w okolicy, a jego nazwa pochodzi od nazwy osobowej Skobielew. Nadali ją w połowie XIX wieku Rosjanie podczas budowy twierdzy Osowiec. Uczcili w ten sposób generała Michaiła D. Skobielewa[3].

Góra Skobla (Skrobla, 118,4 m) wznosi się po południowej stronie rzeki Biebrza. Ku dolinie Biebrzy opada stromym stokiem o wysokości względnej około 12 m. Jest porośnięta lasem[2]. W lesie tym znajdują się pozostałości betonowych bunkrów twierdzy Osowiec, a na szczycie wzniesienia stoi drewniana wieża widokowa[1].

Ścieżka historyczno-przyrodnicza „Góra Skobla”[edytuj | edytuj kod]

Przez Górę Skobla prowadzi czerwono znakowana ścieżka dydaktyczna. Ma początek przy parkingu obok budynku dyrekcji Biebrzańskiego Parku Narodowego. Początkowo prowadzi na zachód drogą, następnie przez las sosnowy z dodatkiem klonów, trzmieliny, głogu i jarzębiny. W lesie rośnie wiele zasadzonych przez Rosjan i obcych florze polskiej gatunków roślin, takich jak: parczelina trójlistkowa, śnieguliczka biała, karagana syberyjska. Przy ścieżce widoczne są wybudowane przez Rosjan schrony bojowe. W górnej części wzniesienia oprócz sosen rosną gatunki charakterystyczne dla grądu: graby, lipy, dęby, jesiony. Wczesną wiosna w runie leśnym licznie zakwitają rośliny wczesnowiosenne: przylaszczka pospolita, zawilec gajowy i zawilec żółty, kokorycze, latem miejscami pojawia się lilia złotogłów. Z widokowej wieży na szczycie wzniesienia rozciąga się widok na dolinę Biebrzy i miejscowość Osowiec[1]. Wczesną wiosną można z wieży obserwować w dolinie Biebrzy migrujące ptaki: gęś gęgawa, gęś zbożowa, gęś białoczelna, kilka gatunków kaczek, chruściele, mewy, rybitwy, czajki, bataliony, rycyki, brodźce. Przez większą część roku z wieży widuje się łabędzia niemego, błotniaka stawowego, czaplę siwą, czaplę białą, żurawie, bociana. W nocy można usłyszeć polującego puszczyka zwyczajnego, a na skraju lasu i wody czasami poluje nocek łydkowłosy – gatunek nietoperza w Polsce zagrożony wyginięciem[3].

W lesie na Górze Skobla są jeszcze pozostałości okopów, a pierwsza od wieży w północnym kierunku linia wody to dawna fosa twierdzy Osowiec. Obecnie jest w niej bardzo słaby przepływ wody, dzięki czemu mogą się w niej rozwijać rośliny wodne: grzybienie białe i grążel żółty. 100 m dalej na północ od fosy jest porośnięte trzcinowym szuwarem właściwe koryto rzeki Biebrza[3].

Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Andrzej Kalinowski (red.), Biebrzański Park Narodowy: szlaki turystyczne, ścieżki edukacyjne, przyroda, historia. Przewodnik, Białystok: Fundacja Sąsiedzi, 2019, ISBN 978-83-64505-68-3.
  2. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-05-12].
  3. a b c Na podstawie tablicy informacyjnej ścieżki dydaktycznej.