Giacinto-Boulos Marcuzzo
| Biskup tytularny Emmaus-Nikopolis | |
 Giacinto-Boulos Marcuzzo (2011) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 kwietnia 1945 |
| Biskup pomocniczy łacińskiego patriarchatu Jerozolimy | |
| Okres sprawowania |
1993–2020 |
| Wikariusz generalny dla Izraela | |
| Okres sprawowania |
1993–2020 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
22 czerwca 1969 |
| Nominacja biskupia |
29 kwietnia 1993 |
| Sakra biskupia |
3 lipca 1993 |
| Data konsekracji |
3 lipca 1993 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||
| Miejsce | |||||||
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Giacinto-Boulos Marcuzzo (ur. 24 kwietnia 1945 w San Polo di Piave) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy łacińskiego patriarchatu Jerozolimy i wikariusz generalny dla Izraela rezydujący w Nazarecie w latach 1993–2020, od 2020 biskup pomocniczy senior łacińskiego patriarchatu Jerozolimy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Bp Marcuzzo studiował filozofię i teologię w Wyższym Seminarium Patriarchalnym w Bajt Dżala. Został wyświęcony na kapłana 22 czerwca 1969 w bazylice w Getsemani. Potem pracował jako duszpasterz w Bajt Dżala na Zachodnim Brzegu, w Ramallah oraz w Malakal w południowym Sudanie, także jako dyrektor niższego seminarium. Następnie był nauczycielem w Niższym Seminarium Duchownym Patriarchatu Łacińskiego w Bajt Dżala.
W latach 1977–1980 studiował teologię dogmatyczną na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim oraz teologię duchowości na Teresianum w Rzymie. Po obronieniu doktoratu został wykładowcą w Wyższym Seminarium Duchownym w Bajt Dżala. Przez pewien czas był jego rektorem[1]. Wykładał też patrologię i arabską literaturę chrześcijańską na uniwersytecie w Betlejem[2].
W 1993 mianowany biskupem pomocniczym łacińskiego patriarchy Jerozolimy jako biskup tytularny Simininy. Sakrę biskupią przyjął z rąk patriarchy jerozolimskiego Michela Sabbaha 3 lipca 1993 w bazylice Bożego Grobu. Od 29 października 1994 biskup tytularny Emaus-Nikopolis. Jako biskup pomocniczy Jerozolimy był rezydującym w Nazarecie wikariuszem patriarchalnym dla Izraela. 29 sierpnia 2020 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego łacińskiego patriarchatu Jerozolimy[3].
Bp Marcuzzo włada biegle arabskim, francuskim, angielskim, niemieckim i hebrajskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b His Excellency Bishop Giacinto-Boulos Marcuzzo. religiousstudies.bethlehem.edu. [dostęp 2011-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-21)]. (ang.).
- ↑ Alexander Deriev: Latin Patriarchate of Jerusalem. morewhoiswho.tripod.com. [dostęp 2011-02-25]. (ang.).
- ↑ Rinunce e nomine (continuazione). vatican.va, 2020-08-29. [dostęp 2020-08-29]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Giacinto-Boulos Marcuzzo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-08-29] (ang.).