Grupa Sudecka GOPR

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stacja ratunkowa GOPR w Międzygórzu

Grupa Sudecka GOPR (w latach 1976–2019 Grupa Wałbrzysko-Kłodzka) – jedna z siedmiu grup regionalnych Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Prowadzi akcje ratownicze, szkolenia i zapobiega wypadkom na terenach górskich Sudetów Środkowych i Wschodnich oraz Masywu Ślęży.

Początki – Sudeckie GOPR PTTK[edytuj | edytuj kod]

Jej początkiem jest powołane przez Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego Sudeckie Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe z siedzibą w Jeleniej Górze, obejmujące od 1952 swoją działalnością Karkonosze, Góry Wałbrzyskie i Masyw Śnieżnika. W 1956 powołano podgrupę Grupy Sudeckiej GOPR PTTK – sekcję operacyjną w Polanicy-Zdroju prowadzącą służbę górską w miejscach o największym nasileniu ruchu turystycznego i wzmocnioną przez ratowników zawodowych. Latem ratownicy pełnili stałe dyżury na Szczelińcu, zimą stałe dyżury w schroniskach na Śnieżniku i w Zieleńcu oraz dyżury sobotnio-niedzielne w schronisku „Spalona”[1].

Powołanie Grupy[edytuj | edytuj kod]

31 sierpnia 1976 na podstawie uchwały Rady Naczelnej GOPR Grupa Sudecka została rozwiązana. Jednocześnie powołano dwie nowe grupy regionalne GOPR: Grupę Karkonoską w Jeleniej Górze oraz Grupę Wałbrzysko-Kłodzką z siedzibą w Wałbrzychu, której naczelnikiem został Stanisław Ządek, a w skład zarządu weszli Teodor Schubert – prezes, członkowie: Stanisław Fraus i Donat Toczyński z Polanicy-Zdroju, Józef Husejko, Zygmunt Jodłowski[2].

Stanisław Fraus został też kierownikiem sekcji operacyjnej Kłodzko, która na prowadziła dyżury stałe – zimą w schroniskach: „Orlica”, „Na Śnieżniku” i dodatkowo dyżury sobotnio-niedzielne w schroniskach „Orzeł” i „Spalona”. Dyżury pełniono również w punktach ratunkowych w narciarskich rejonach przywyciągowych Duszniki-Zdrój i Dzikowiec. Na Przełęczy Sokolej w Górach Sowich i Przełęczy Spalonej w Górach Bystrzyckich ustawiono własne domki, zmodernizowano również wyposażenie stacji i punktów ratunkowych[1]. W 1977 GOPR został zarejestrowany jako samodzielne stowarzyszenie i wystąpił ze struktur PTTK.

Od 1 stycznia 2020 Grupa zmieniła nazwę na Grupa Sudecka GOPR. Jest to powrót do historycznej nazwy obowiązującej do 1976[3][4].

Teren działania[edytuj | edytuj kod]

Grupa działa na terenie Sudetów Środkowych (obejmujących m.in. Góry Kamienne, Góry Wałbrzyskie, Góry Sowie, Góry Bardzkie, Góry Stołowe, Góry Orlickie, Góry Bystrzyckie), części Sudetów Wschodnich (w tym Masywu Śnieżnika i Gór Złotych), oraz Masywu Ślęży – łącznie na obszarze 2400 km². Sprawuje opiekę nad siecią szlaków turystycznych o długości 1600 km[5].

Działania i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Na ziemi kłodzkiej ratownicy dyżurują w stacjach ratunkowych: Zieleniec, Spalona, Międzygórze oraz punktach: Czarna Góra, Szczeliniec, Kamienica. W latach 1994–2006 przeprowadzono 1123 interwencje, 3494 akcje ratunkowe i 93 wyprawy poszukiwawcze[1]. W latach 90. Grupa otrzymała własny obiekt w Międzygórzu przeznaczony na stację ratunkową oraz centralne miejsce szkoleń, a w 2004 ukończono stację w Zieleńcu[2], obecnie również ośrodek szkoleniowy[6].

Grupa dysponuje samochodami terenowymi, czterokołowymi quadami i skuterami śnieżnymi, detektorami lawinowymi, defibrylatorami oraz odbiornikami GPS. Grupa prowadzi szkolenia i współpracuje z ratownikami innych grup regionalnych GOPR, górskich służb ratowniczych z Czech i Niemiec oraz ratownictwa górniczego, straży pożarnej, policji i BOR[1]. GOPR realizuje zadania z zakresu ratownictwa górskiego dzięki środkom finansowym MSW[2].

Ratownicy[edytuj | edytuj kod]

Ratownikami są ludzie różnych zawodów. W 2002 na zjeździe w Zakopanem godność członków honorowych GOPR nadano m.in. Stanisławowi Ządkowi i Stanisławowi Frausowi, a kilkunastu ratowników uzyskało stopnie instruktorskie ratownictwa górskiego[1]. Inni członkowie honorowi to: Stanisław Maksymowicz, prekursor w organizacji systemu szkoleń ratownictwa z powietrza (jako pierwszy ratownik GOPR ukończył w 1987 organizowany przez Österreichischer Bergrettungsdienst kurs takiego ratownictwa), Władysław Puzoń, Franciszek Stefanowicz, Teodor Schubert, Lesław Załubko, Jerzy Adamus, Władysław Biskup[7].

Władze (wybór)[edytuj | edytuj kod]

  • W 2014 członkami zarządu Wałbrzysko-Kłodzkiej Grupy GOPR byli m.in.: Arkadiusz Kitkowski – prezes, Bartosz Małek; naczelnikiem Służby Górskiej był Zdzisław Wiatr, szefem wyszkolenia – Zbigniew Jagielaszek[8].
  • 18 lipca 2016 naczelnikiem Służby Górskiej został Mariusz Rzepecki, kierownikiem Sekcji Operacyjnej Kłodzko – Tomasz Lipiński[9].
  • W 2020 członkami zarządu Sudeckiej Grupy GOPR byli m.in.: Jacek Koziarek – prezes; Łukasz Pokorski – do 1 września 2020 naczelnik Służby Górskiej; szef szkolenia, a od 1 września 2020 naczelnik Służby Górskiej – Mariusz Grudzień[10][11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Henryk Grzybowski: Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. W: Janusz Laska, Mieczysław Kowalcze: Popularna Encyklopedia Ziemi Kłodzkiej. T. 4 (Ś-Ż) z suplementem. Kłodzko-Nowa Ruda: Kłodzkie Towarzystwo Oświatowe, 2011, s. 356. ISBN 978-83-62337-36-1.
  2. a b c Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. Nasza historia. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. [dostęp 2014-12-28].
  3. Zmieniamy nazwę. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. [dostęp 2020-01-03].
  4. red: Grupa Wałbrzysko-Kłodzka GOPR zmieniła nazwę. Teraz to Grupa Sudecka. klodzko.naszemiasto.pl, 2020-12-02. [dostęp 2020-01-03].
  5. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. Podstawowe informacje. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. [dostęp 2014-12-28].
  6. Ośrodek Wypoczynkowy GOPR. Zieleniec-Ski Arena, 2014. [dostęp 2014-12-29].
  7. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. Członkowie honorowi grupy. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. [dostęp 2020-01-03].
  8. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. Władze. Wałbrzysko-Kłodzka Grupa GOPR. [dostęp 2014-12-28].
  9. Bartosz Ogrodnik: Nowy naczelnik i nowy kierownik GOPR. klodzko.naszemiasto.pl, 2016-07-20. [dostęp 2016-07-31].
  10. Grupa Sudecka GOPR. Władze. Grupa Sudecka GOPR. [dostęp 2020-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-03)].
  11. Grupa Sudecka GOPR. Władze. Grupa Sudecka GOPR. [dostęp 2020-09-01].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]