Iwan Rembałowycz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Rembałowycz
Іван Семенович Рембалович
Kropywa
ilustracja
pułkownik (UPA) pułkownik (UPA)
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1897
Horodnia

Data i miejsce śmierci

8 września 1950
Iwano-Frankiwsk

Przebieg służby
Lata służby

1915–1950

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czynna Ukraińskiej Republiki Ludowej
Waffen-SS
 Ukraińska Powstańcza Armia

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa

Odznaczenia
Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami (III Rzesza)

Iwan Semenowycz Rembałowycz, ukr. Іван Семенович Рембалович ps. „Kropywa” (ur. 16 stycznia?/28 stycznia 1897 w miejscowości Horodnia, zm. 8 września 1950 w Stanisławowie) – ukraiński wojskowy (podpułkownik), dowódca 1 kompanii batalionu saperów w 14 Dywizji Grenadierów SS, pułkownik i komendant szkoły oficerskiej Ukraińskiej Armii Powstańczej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brał udział w I wojnie światowej w szeregach armii rosyjskiej. Następnie służył w ukraińskich oddziałach narodowych, jakie powstały pod koniec wojny. Od wiosny 1918 dowodził ochronną sotnią pieszą w Horodni. Następnie był kolejno oficerem 20 pułku konnego, dywizjonu konnego w korpusie Strzelców Siczowych, dowódcą zwiadu konnego 1 zaporoskiej dywizji strzeleckiej, a następnie korpusu zaporoskiego, oficerem sztabowym w sztabie 9 Armii Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej, szefem operacyjnego oddziału w sztabie 4 kijowskiej dywizji. Służbę wojskową zakończył w stopniu podpułkownika.

W okresie międzywojennym przebywał na emigracji. Podczas II wojny światowej podjął współpracę z Niemcami. W 1943 przeszedł kurs saperski, po czym został dowódcą 1 kompanii batalionu saperów w 14 Dywizji Grenadierów SS. W lutym – marcu 1944 walczył z polską partyzantką w rejonie LubaczówZamośćTomaszów Lubelski w ramach SS-Kampfgruppe „Beyersdorf”. Po rozwiązaniu grupy bojowej w marcu tego roku, powrócił w szeregi macierzystej dywizji. Awansował do stopnia Waffen-Hauptsturmführera der SS. W lipcu został ciężko ranny w ciężkich walkach z Armią Czerwoną pod Brodami. Po wyleczeniu wstąpił do Ukraińskiej Armii Powstańczej (UPA), przyjmując pseudonim „Kropywa”. Dostał stopień pułkownika. Zorganizował szkołę oficerską UPA w Karpatach, zostając jej komendantem. 6 listopada 1949 został aresztowany przez Sowietów. Skazano go na karę śmierci, wykonaną 8 września 1950.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]