Iwan Ryżkow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwan Ryżkow
Иван Ермолаевич Рыжков
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1921
Olchowatka, obwód doniecki

Data i miejsce śmierci

12 kwietnia 2011
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1939–1977

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Armia Radziecka

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order Wojny Ojczyźnianej II klasy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za Odwagę” (ZSRR) Medal Żukowa Medal „Za zasługi bojowe” Order Krzyża Grunwaldu III klasy

Iwan Jermołajewicz Ryżkow (ros. Иван Ермолаевич Рыжков, ur. 10 marca 1921 w Olchowatce w obwodzie donieckim, zm. 12 kwietnia 2011 w Moskwie) – radziecki wojskowy, generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rosyjskiej rodzinie robotniczej. W 1939 ukończył szkołę pedagogiczną w Jenakijewem, przez 2 miesiące pracował jako nauczyciel w szkole podstawowej, potem został powołany do Armii Czerwonej, w 1941 ukończył szkołę artylerii w Kijowie. Został dowódcą plutonu rezerwowego pułku artylerii w stopniu porucznika; pułk był zakwaterowany w Starobielsku, później na stacji Popowka w obwodzie orenburskim. W styczniu 1942 został komenderowany do Buzułuku, wkrótce potem wraz z pułkiem włączony w skład 13 Armii Frontu Briańskiego, od czerwca 1942 uczestniczył w walkach, początkowo na zachód od Jelca, w 1943 brał udział w forsowaniu Dniepru, później walkach na Białorusi i w Polsce. Pod koniec 1943 został zastępcą dowódcy pułku w składzie 5 Dywizji Artylerii 4 Artyleryjskiego Korpusu Przełamania 3 Armii Uderzeniowej 1 Frontu Białoruskiego, w kwietniu 1945 brał udział w operacji berlińskiej. 24 czerwca 1945 wziął udział w Paradzie Zwycięstwa na Placu Czerwonym, w 1949 ukończył ze złotym medalem Akademię Wojskową im. Frunzego i został szefem wydziału sztabu dywizji artylerii w Karpackiego Okręgu Wojskowego, od października 1951 pracował w Sztabie Generalnym Ministerstwa Obrony ZSRR. W grudniu 1955 został doradcą przedstawiciela Armii Radzieckiej w Komitecie Wojskowo-Sztabowym ONZ, później przez szereg lat był attaché wojskowym przy Ambasadzie ZSRR w Egipcie, później attaché wojskowym przy Ambasadzie ZSRR w Jugosławii, w 1977 został zwolniony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]