Izraelici Nowego Przymierza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Izraelici Nowego Przymierza
Klasyfikacja systematyczna wyznania
Chrześcijaństwo
 └ Judeochrześcijaństwo
Zasięg geograficzny

Argentyna, Boliwia, Brazylia, Chile, Ekwador, Kolumbia, Kostaryka, Peru

Izraelici Nowego Przymierza, Izraelici (es. Asociación Evangélica de la Misión Israelita del Nuevo Pacto Universal, Israelitas, AEMINPU) – chrześcijańska wspólnota religijna w Ameryce Południowej, która w swojej liturgii oraz postępowaniu wyznawców przywiązuje dużą rolę do przestrzegania żydowskich praw religijnych zawartych w Torze.

Pierwsza grupa Israelitas powstała w Peru w połowie XX wieku. Ojcem duchowym ruchu i jego organizatorem był Ezequiel Ataucusi Gamonal, peruwiański misjonarz adwentystów, który twierdził, że otrzymał objawienie od Boga i nakaz życia na wzór starożytnych Żydów.

Doktryna wspólnoty cechuje się synkretyzmem. Występują w niej elementy zaczerpnięte z tradycji Inków, Kościoła katolickiego i chrześcijańskich denominacji ewangelikalnych. Kościół Izraelitów Nowego Przymierza wykazuje jednak przede wszystkim szczególną tendencję w kierunku judaizmu świątynnego. Cechą charakterystyczną wyznania jest oddawanie czci Bogu poprzez praktykowanie starotestamentowego rytuału całopalenia oraz innych czynności liturgicznych zgodnych ze wskazaniami zawartymi w Księdze Powtórzonego Prawa.

Wyznanie głosi milleryzm. Istnieje kult założyciela wspólnoty. Jest on czczony jako prorok i reinkarnacja Jezusa Chrystusa.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]