Józef Czerniatowicz
| |
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 kwietnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lutego 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
komendant Kwatery Głównej |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
Józef Leon Czerniatowicz (ur. 9 kwietnia 1895 w Peczeniżynie, zm. 28 lutego 1962 w Katowicach) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 9 kwietnia 1895 w Peczeniżynie, w rodzinie Michała, stolarza, i Teresy z Cimpryczów[1]. Absolwent seminarium nauczycielskiego. Od 1913 w Związku Strzeleckim, a od maja 1914 w XXXVIII Polskiej Drużynie Strzeleckiej w Kołomyi.
W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Po kryzysie przysięgowym wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.
W 1918 zaciągnął się do odrodzonego Wojska Polskiego. Na froncie ukraińskim walczył między innymi o Lwów. W marcu 1919 mianowany podporucznikiem. Na czele kompanii 6 pułku piechoty Legionów walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Pod Łubinem, głębokim obejściem zdobył baterię bolszewicką przyczyniając się do opanowania przeprawy na Narwi. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].
18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 138. lokatą w korpusie oficerów piechoty[3]. W lipcu 1929 został przeniesiony z 30 pułku piechoty do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie na stanowisko kwatermistrza[4]. W marcu 1932 został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie do 24 pułku piechoty w Łucku na stanowisko dowódcy I batalionu[5][1][6]. W 1937 wyznaczony został na stanowisko komendanta Okręgu Związku Strzeleckiego nr IX w Brześciu[2][7]. W kampanii wrześniowej był przewidziany na stanowisko komendanta Kwatery Głównej Armii „Pomorze”. Był dowódcą III rzutu kwatery głównej tej armii, mobilizowanego w Brześciu nad Bugiem. 14 września 1939 na czele około 80 oficerów przybył spod Rembertowa do Warszawy[8].
Po wojnie mieszkał na Śląsku. Zmarł 28 lutego 1962 w Katowicach.
Od 1922 żonaty z Janiną z Maculewiczów[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4831[1][2]
- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”[9][2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[2]
- Złoty Krzyż Zasługi – 24 maja 1929 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[10][2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[11]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[11]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b c d e f g h Polak (red.) 1991 ↓, s. 29.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 233.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 554.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21, 526.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 189.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 302.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Czerniatowicz Józef Leon. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2281 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-05].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Członkowie Polskich Drużyn Strzeleckich
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Ludzie związani z Kołomyją
- Majorowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 6 Pułku Piechoty Legionów
- Oficerowie dowództwa Armii „Pomorze”
- Pochowani na cmentarzu przy ul. Panewnickiej w Katowicach
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-ukraińskiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Zmarli w 1962
- Żołnierze Legionów Polskich 1914–1918 (Austro-Węgry)