Jakub Bargiełowski

Jakub Bargiełowski
	5 zwycięstw
	starszy sierżant pilot
Data i miejsce urodzenia	25 lipca 1921 ; Garbów, Polska
Data i miejsce śmierci	21 lutego 2010 ; Sydney, Australia
	Przebieg służby
Lata służby	od 1939
Siły zbrojne	Siły Powietrzne RP; RAF
Jednostki	Dywizjon 315; Dywizjon 303
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 23 kwi 2018, była oparta na tej wersji.

Jakub Bargiełowski (ur. 25 lipca 1921 roku w Garbowie, zm. 21 lutego 2010 w Sydney^[1]) – starszy sierżant pilot Wojska Polskiego II RP, chorąży (ang. Warrant Officer) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski II wojny światowej.

Życiorys

W 1936, po ukończeniu szkoły powszechnej w Dęblinie, wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Tuż przed wybuchem wojny został skierowany do Wyższej Szkoły Pilotażu w Ułężu. Po napadzie ZSRR na Polskę szkoła rozpoczęła ewakuację do Rumunii. 18 września Bargiełowski dostał się do niewoli sowieckiej i jako podoficer został zesłany do pracy w kamieniołomach nad Morzem Czarnym. Następnie wywieziono go na Syberię, gdzie przebywał do 4 września 1941. W tym samym roku wraz z grupą innych pilotów został drogą morską przewieziony do Szkocji.

Po długim leczeniu do wojska powrócił dopiero w styczniu 1943 roku (otrzymał numer służbowy P-79445). We wrześniu rozpoczął szkolenie pilotażu myśliwskiego i 24 stycznia 1944 roku został przydzielony do Dywizjonu 315, latającego na samolotach Supermarine Spitfire V. Po przezbrojeniu jednostki w samoloty Mustang III 12 czerwca 1944 roku Bargiełowski odniósł swoje pierwsze podwójne zwycięstwo powietrzne nad niemieckim samolotem Focke-Wulf Fw 190. Największy sukces odnotował jednak 18 sierpnia 1944, gdy zestrzelił dwa FW 190, a kolejne dwa poważnie uszkodził. Ostatnie zwycięstwo powietrzne odniósł 11 grudnia, zestrzeliwując swój piąty samolot FW 190 i uzyskując tytuł asa. Zestrzelił także trzy latające bomby V1.

Po miesięcznym odpoczynku w kwietniu 1945 roku został skierowany jako instruktor do jednostki 61 OTU, gdzie służył do 24 lipca. Ponownie skierowano go do macierzystego Dywizjonu 315, a w połowie listopada 1945 został przydzielony do Dywizjonu 303. W jednostce tej służył do momentu jej rozwiązania, czyli 11 grudnia 1946 roku.

W maju 1948 wyemigrował do Australii, gdzie zajął się poszukiwaniem szlachetnych kamieni, ich szlifowaniem i handlem nimi.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana sklasyfikowany został na 41 pozycji z 5 pewnymi zestrzeleniami i 3 uszkodzeniami. Zestrzelił również 3 bomby latające V1.

zwycięstwa pewne

2 Fw 190 – 12 czerwca 1944 (pilotował Mustanga III PK-F nr FB145)
2 Fw 190 – 18 sierpnia 1944 (pilotował Mustang III PK-I nr FX945)
Fw 190 – 11 grudnia 1944 (pilotował Mustang III PK-T)

uszkodzone

Bf-109 – 24 czerwca 1944 (pilotował Mustang III PK-Y nr FX984)
2 Fw 190 – 18 sierpnia 1944 (pilotował Mustang III PK-I nr FX945)

Odznaczenia

Polskie

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 10762
Krzyż Walecznych – trzykrotnie
Medal Lotniczy – czterokrotnie
Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami

Brytyjskie

Przypisy

↑ Timesonline.co.uk: Jakub Bargielowski: Polish fighter ace. [dostęp 2010-05-06].

Bibliografia

Wojciech Zmyślony: Polskie Siły Powietrzne w II wojnie światowej – Jakub Bargiełowski biografia. [dostęp 6 października 2014]. (pol.).
Myśliwcy – Jakub Bargiełowski biografia. [dostęp 6 października 2014]. (pol.).
Piloci dywizjonu 315. [dostęp 6 października 2014]. (ang.).
Ciel de Gloire. [dostęp 6 października 2014]. (fr.).

[1] Timesonline.co.uk: Jakub Bargielowski: Polish fighter ace. [dostęp 2010-05-06].

[1]