Jewgienij Gorbatiuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jewgienij Gorbatiuk
Евгений Горбатюк
5 zwycięstw
generał pułkownik lotnictwa generał pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

23 października 1914
Kopytinca, gubernia podolska

Data i miejsce śmierci

2 marca 1978
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1936–1977

Siły zbrojne

Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

63 gwardyjski pułk lotniczy

Stanowiska

dowódca sił powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, dowódca sił powietrznych Południowej Grupy Wojsk, zastępca głównodowodzącego Sił Powietrznych ZSRR

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Aleksandra Newskiego (ZSRR) Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” II klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal „Za zasługi bojowe” Order 9 września 1944, III klasy (Bułgaria)

Jewgienij Michajłowicz Gorbatiuk (ros. Евгений Михайлович Горбатюк, ur. 10 października?/23 października 1914 we wsi Kopytincy w guberni podolskiej, zm. 2 marca 1978 w Moskwie) – radziecki generał pułkownik lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1942).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był narodowości ukraińskiej. W latach 1914–1923 mieszkał w Wierchniednieprowsku, później w Nikopolu, gdzie do 1929 skończył 7 klas szkoły, a w 1933 technikum w Nowomyrhorodzie, po czym został sekretarzem komitetu Komsomołu kołchozu w obwodzie kirowohradzkim. Od marca do października 1935 był przewodniczącym komitetu robotniczego stanicy maszynowo-traktorowej, 1935–1936 kierował oddziałem pionierów rejonowego komitetu Komsomołu w Złatopolu (Nowomyrhorodzie), od sierpnia 1936 służył w Armii Czerwonej, w 1938 ukończył Kaczyńską Wyższą Wojskową Szkołę Lotniczą dla Pilotów. Był lotnikiem i dowódcą klucza lotniczego pułku myśliwskiego w Kijowskim Okręgu Wojskowym, we wrześniu 1939 uczestniczył w zajmowaniu przez ZSRR zachodniej Ukrainy, czyli agresji ZSRR na Polskę jako starszy adiutant eskadry 28 lotniczego pułku myśliwskiego, później służył w lotnictwie Kijowskiego Specjalnego Okręgu Wojskowego. Od czerwca 1941 do lutego 1944 kolejno jako zastępca dowódcy i dowódca eskadry oraz zastępca dowódcy lotniczego pułku myśliwskiego brał udział w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Południowo-Zachodnim (czerwiec-październik 1941) i w systemie obrony przeciwlotniczej Moskwy (październik 1941–październik 1943), uczestniczył w walkach obronnych na Ukrainie i w bitwie pod Moskwą, 23 czerwca 1941 i 5 września 1943 był lekko ranny. Od lutego do listopada 1944 dowodził 63 gwardyjskim lotniczym pułkiem myśliwskim, od listopada 1944 do maja 1945 był zastępcą dowódcy 3 Gwardyjskiej Lotniczej Dywizji Myśliwskiej, walczył na 1 Froncie Nadbałtyckim (luty-kwiecień 1944), 3 Białoruskim (czerwiec–lipiec 1944), 1 Nadbałtyckim (lipiec 1944–marzec 1945), 2 Nadbałtyckim (marzec–kwiecień 1945) i 1 Białoruskim (kwiecień–maj 1945). Brał udział w operacji witebsko-orszańskiej, mińskiej, wileńskiej, szawelskiej, memelskiej i berlińskiej. Wykonał 332 loty bojowe, w walkach powietrznych strącił osobiście 5 i w grupie 5 samolotów wroga. Po wojnie służył w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, 1947–1948 dowodził 129 Lotniczą Dywizją Myśliwską w Szczuczynie, w 1949 skończył kursy przy Akademii Wojskowo-Powietrznej w Monino, od 1950 służył w Moskiewskim Okręgu Wojskowym. W 1955 ukończył Wyższą Akademię Wojskową i został dowódcą 71 Lotniczego Korpusu Myśliwskiego w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, od listopada 1956 do lipca 1959 dowodził Siłami Wojskowo-Powietrznymi Południowej Grupy Wojsk ze sztabem w Budapeszcie, a od lipca 1959 do czerwca 1971 Siłami Wojskowo-Powietrznymi Moskiewskiego Okręgu Wojskowego (od 1967 w stopniu generała pułkownika), później do stycznia 1977 był zastępcą głównodowodzącego Siłami Wojskowo-Powietrznymi ZSRR. Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I inne.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу войск противовоздушной обороны» от 4 марта 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 25 марта (№ 9 (168)). — С. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]