Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Janowie

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Janowie
Касцёл Узвышэння Святога Крыжа ў Іванаве
	kościół parafialny
Państwo	Białoruś
Miejscowość	Janów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Janowie
sanktuarium św. Andrzeja Boboli; • nadający tytuł	od 16 maja 2013; Antoni Dziemianko
Wezwanie	Podwyższenia Krzyża Świętego
Historia
Data zakończenia budowy	1848
Data poświęcenia	1852
Data zamknięcia	1948
Data odbudowy	1995
Data reaktywacji	22 listopada 1994
Fundator	ks. Franciszek Pallulon
Dane świątyni
Styl	empire
Świątynia; • długość; • szerokość	; 22,5 m; 12,5 m
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 1
Liczba naw	1
Nawa główna; • szerokość	; 12,5 m
	Położenie na mapie obwodu brzeskiego Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Janowie
	Położenie na mapie Białorusi Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Janowie
	52°08′51,80″N 25°32′09,10″E/52,147722 25,535861
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Janowie (białorus. Касцёл Узвышэння Святога Крыжа ў Іванаве) – rzymskokatolicka świątynia w Janowie na Białorusi. 16 maja 2013 decyzją biskupa pińskiego Antoniego Dziemianko kościołowi nadano tytuł sanktuarium św. Andrzeja Boboli, który został zamordowany w Janowie Poleskim^[1]^[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kościół pochodzi z 1842 lub 1848 i został ufundowany przez miejscowego proboszcza ks. Franciszka Pallulona. W 1852 r. został konsekrowany przez biskupa wileńskiego Wacława Żylińskiego.

Proboszcz był osobistym przyjacielem cara Mikołaja I i otrzymał od monarchy obraz św. Katarzyny, który do II wojny światowej znajdował się w bocznym ołtarzu świątyni. W ołtarzu głównym znajdował się obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem, który po zamknięciu kościoła przeniesiono do cerkwi Opieki Matki Bożej, gdzie znajduje się do dziś^[3].

W 1899 r. budynek został odnowiony dzięki datkom parafian. W 1948 kościół został znacjonalizowany przez Sowietów i zamknięty. W kolejnych latach służył jako magazyn zbożowy, a następnie dom kultury. Zburzono kapliczkę św. Andrzeja Boboli.

W 1994 r. kościół został zwrócony w stanie ruiny i w latach 1995-2000 wyremontowany przez wiernych. Zbudowano ceglane ogrodzenie z bramą i trójpoziomowymi wieżyczkami na rogach.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Budynek zbudowano na planie prostokąta (22,5 m x 12,5 m), z apsydą i dwiema zakrystiami. Główne wejście akcentuje dwukolumnowy portal z arkadową lukarną. Fasadę wieńczy schodkowy szczyt z prostokątnymi płycinami. Elewacje zdobią pilastry i gzyms kostkowy. W centrum ołtarza głównego znajduje się odnaleziony kilka lat temu w podziemiach pińskiej katedry drewniany krzyż z 1871 roku, wyrzeźbiony przez Napoleona Ordę, z figurą Chrystusa dłuta jego siostrzenicy, Heleny Skirmuntt. Świątynię otacza nowe ogrodzenie z czerwonej cegły, z kaplicami w narożach^[3].