Korwin (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 08:21, 15 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Herb Korwin
Herb Korwin II
Herb Korwin III
Herb Korwin (odmiana) za Zygmunta Glogera, Encylopedia staropolska
Herb Korwin Jaguschinski hrabia (Germanizacji: może Jagodyński, Jagodziński, Jagusiński, Jagużyński albo Jahodyński)
Herb Korwin w polskiej biżuterii.
Herb Korwin w zamku w Baranowie Sandomierskim
Herb Korwinów Jaguschinskich hr. W 1731 roku otrzymał hrabiowski tytuł rosyjski (niem. Graf Jaguschinski). Klingspor, Carl Arvid von: Baltisches Wappenbuch
Triumf Marka Waleriusza Korwinusa. Relief z Pałacu Krasińskich w Warszawie.
Herb króla Macieja Korwina, Ołomuniec, Morawy

Korwin, Ślepowron odmieniony, (Corvus, Corvinus, Corvin, Bujno) – polski herb szlachecki.

Opis herbu

W polu czerwonym na pniu naturalnym, ociętym, ułożonym w pas, o dwóch sękach u góry i dwóch u dołu stoi kruk czarny w lewo z pierścieniem złotym, diamentem ku dołowi w dziobie. W klejnocie trzy pióra strusie.[1]

"Korwin I cz. Ślepowron odm. – W polu czerwonem – na pniu naturalnym, ociętym, w poprzek leżącym o dwóch sękach od góry i dwóch od połu – kruk czarny w lewo z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Jeden ze starszych herbów polskich, lecz ani Długosz ani zapiski sądowe z XV wieku nie znają go. Herb ten, jak pisze prof. Małecki dopiero w pierwszych dziesiątkach XVI wieku wydzielił się ze Ślepowrona i dopiero od Paprockiego począwszy heraldyka traktuje te dwa herby jąko osobne. Dowodem tego, że rodziny później pieczętujące się Korwinem, np. Kochanowscy, zaliczały się w XV stuleciu jeszcze do Ślepowronów. Nazwa Ślepowron odnosiła się do godła, zawołanie zaś, jak się z zapisek sądowych okazuje, było: Bojno czy Bujno. Herb Korwin, jako późniejszy, nie miał zawołania. Dług.;Papr.;Okol.;Kojał.;Nies.;Ulan.;Mał."
"Korwin II – Odwracanie figur częstym jest objawem w heraldyce naszej, nie trzymającej się ściśle ogólnych zasad Zachodzie przestrzeganych; znajdujemy też Korwina odwróconego w lewo, ale i w prawo. Niesiecki sam o tem wspomina. Nies.; Sieb. IV 14 12."
"Korwin III – W polu czerwonem – na ociętym pniu o dwu sękach z każdej strony, w poprzek leżącym – kruk czarny z pierścieniem złotym w dziobie. Nad hełmen w koronie taki sam kruk z pierścieniem. Wspólność klejnotu nad hełmem uwidocznia pokrewieństwo tej odmiany z herbem Ślepowron. Papr.; Nies.; Sieb. IV14. 12."

Najwcześniejsze wzmianki

  • 1224 – herb z okresu panowania Konrada I mazowieckiego (Korwin albo Ślepowron), w Niesiecki, Kasper (1682-1744) Korona polska... T. 2, s. 619 – 620 [2]
  • 1490 – odmiana herbu Korwin
  • Rozpowszechniony w ziemiach
krakowskiej, sandomierskiej.
  • Legenda herbowa:

Do Polski zaś przyniesiony dobrze przed rokiem 1224: bo iuź w tym roku Wawrzęta Korwin herb swoy na Slepowrona zamienił, co znać z listu Konrada Xiażęcia Mazowieckiego w tym czasie danym. Ze zaś wielkie iest podobieństwo tego herbu do herbu Slepowron, dla tego niektorzy Korwin Slepowronem zowia, y Slepowron Korwinem.
“Do Polski przyniesiony dobrze przed rokiem 1224. bo już w tym roku Wawrzęta Korwin herb swój na Ślepowrona zamienił, co znać z listu Konrada książęcia Mazowieckiego w tym czasie danym. Że zaś wielkie jest podobieństwo tego herbu do herbu Ślepowron, dla tego niektórzy Korwin Ślepowronem zowią, i Ślepowron Korwinem.” w Niesiecki, Kasper (1682-1744) Korona polska... T. 2, s. 619 – 620 [3]

Wizerunek herbu Korwin znajduje się na płycie nagrobnej Łukasza Noskowskiego (Łukasz z Noskowa) (zm. 1532) w kościele Mariackim w Krakowie.

Wizerunek Kruka pojawił się na pieczęci miejskiej miasta 17 marca 1490 – kruk siedzący na srebrnej gałęzi to godło rodu Korwinów, którzy panowali w Głogowie. W XV wieku herb podarowali miastu.

Herbowni

A: Abramik,
B: Bachowski, Bagiński, Barański, Baszucki, Benkowski, Berengowicz, Bieńkowski, Bierzyński, Bieżyński, Binkowski, Boczkowski, Botowic, Botowicz, Bronicki, Bujalski, Bujnowski, Bunkowski, Buynowski,
C: Cetnerski, Chłędowski, Chromecki, Chrzanowski, Chyczewski, Czarnolaski, Czopowski,
D: Dabkowicz, Dalkowicz, Danisewicz, Danisiewicz, Dmochowski, Dobkiewicz, Doliński, Drozdowski-Meloch, Droziński, Dudorowicz, Dudrewicz, Dunaj, Dworakowski, Dzbański, Dzięcielski,
F: Filiborn,
G: Gacki, Gadzki, Gącki, Gąsiorowski, Gęsicki, Ginwił, Ginwiłł, Ginwiłłowicz, Gładyszewski, Gosiewski, Gronostajski, Grosman, Grozmani, Grudzina, Gutowski,
H: Haraziński, Hollo, Hrudzina,
J: Jachimowicz, Jagodyński, Jagodziński, Jagusiński, Jagużyński, Jahodyński, Jahołkowski, Jakimowicz, Jastrzębski, Jaszewski, Jawdyński,
K: Kaftanowski, Kalinowski, Kamianowski, Kamiański, Kaminowski, Kamionowski, Karłowicz, Kilarski, Kirbut, Klimowski, Kłosieński, Kłosiński, Kochanowicz, Kochanowski, Kojrowicz, Komar, Komoński, Korotkiewicz, Korwin, Korwin-Piotrowski, Kosakowski, Kossakowski, Kossenda, Kostecki, Koszulko, Koyrowicz, Kozniecki, Krasiński, Kręczow, Krompach, Kropiwnicki, Kruczaj, Kruczkowski, Kruk, Krukowicz, Krukowski, Krupicki, Kunachowicz, Kurkowski,
L: Lipczyński, Lisowski, Lissowski, Losniewski, Lutostański,
Ł: Łośniewski,
M: Maleczyński, Malenczyński, Maliszkiewicz, Małaciewski, Małaczeński, Małaczewski, Małaczyński, Małęczyński, Matelski, Metelski, Michalski, Mietelski, Milewski, Młodnicki, Moczulski, Moczydłowski, Morzkowski, Mroczkowski,
N: Niskiewicz, Nowicki,
O: Odelski, Odolski, Olszewski,
P: Pannenko, Pawłowski, Pczycki, Perkowski, Pieślak, Piotrowski, Pirowski, Pluszczewski, Pluszczowski, Pluta, Pluto, Płuszczewski, Podgurski, Podrez, Polski, Prendowski, Prędowski, Proniewicz, Proniewski, Przełomiński, Przyłuski, Ptuszczewski, Pusz,
R: Roszkowski,
S: Sakiewicz, Sakowicz, Sarnewicz, Seredyński, Skirwin, Słobodziński, Smolak, Sobierajski, Sobolewski, Sołkowski, Sozański, Starzyński, Sujkowski, Surwiłło, Suykowski, Szawroński, Szawrowski, Szczefanowicz, Szuwalski, Szwaroński, Szwedowicz, Szwedowski,
Ś: Świderski-Bałaszewicz,
T: Tołokiewicz, Topczewski, Truskolaski, Truskolawski, Truskoleśny,
U: Upnicki,
W: Wakar, Wałejko, Wasilowski, Wasiłowski, Wendrychowski, Wędrychowski, Wierzbicki, Wojszyński, Wolimer, Wolmer, Wołejko, Wołk, Womer, Woronowicz, Woronowski, Wróblewski, Wronowicz, Wróblewski, Wyszkowski, Wyżewski, Wzderski,
Z: Zaniwicki, Zawistowski, Zbożniakiewicz, Zienkowski,
Ż: Żarnowiecki, Żorawski, Żórawski, Żyliński.

Odmiany, alternatywne wizerunki i wersje utytułowane

Herb Korwin II, nazwiska bez weryfikacji: Piotrowski[potrzebny przypis], Korwin-Piotrowski[potrzebny przypis].

Istnieją herby nawiązujące merytorycznie do Korwina, których jednak nie sklasyfikowano w herbarzach jako odmiany:

Osoby pieczętujące się herbem Korwin

Ciekawostki

Według legendy herbowej, prezentującej sarmacką genealogię, protoplastą rodu miał być patrycjusz rzymski Marek Waleriusz Messala Korwinus.

Herbowi Korwin Bartosz (Bartołomiej) Paprocki poświęcił swój wiersz pod tytułem Gniazdo cnoty (Na herb Korwin):

Mogłać ziemia węgierska mieć z klejnotu tego
Króla, w sprawach rycerskich dosyć fortunnego;
Nie podlejszą ozdobę to królestwo niesie
Z Jana Kochanowskiego, który w Czarnym Lesie,
Wsi ojczystej, mieszkając, takim wierszem śpiewa,
Jakiego i Helikon podobno nie miewa.
A snadź by mieli mówić po polsku bogowie,
Iścieby z Kochanowskim przestali na mowie.

Zobacz też

Linki zewnętrzne

– Herby szlacheckie Rzeczypospolitej Obojga Narodów (Tadeusz Gajl)
– Herbarz rodowy (Alfred Znamierowski)
– Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861(1867), (Elżbieta Sęczys)
– Ornatowski.com – Rodziny (Artur Ornatowski)

Przypisy

  1. Księga herbowa rodów polskich. Cz. 2, st.150/151 w formacie djvu, zd. 076, w e-bibliotece UW – Juliusz hr. Ostrowski
  2. Polona [online], www.polona.pl [dostęp 2017-12-03].
  3. Polona [online], www.polona.pl [dostęp 2017-12-03].

Szablon:Herby szlacheckie w Polsce